این روزها نتانیاهو خشمگین است و کما فی سابق پی دوره گردی برای یارگیری علیه ایران. تلفن های مکرر به همتایان خود از روسیه تا اروپا و آمریکا!
قبل از انعقاد توافقنامه هسته ای او هرچه در چنته داشت رو کرد برای اینکه از این توافق جلوگیری کند. چرا که از روی کار آمدن دولت یازدهم به ریاست حسن روحانی او که می دانست دولت تازه مانند سابق نیست، ساز ناسازگاری را کوک کرد و در واکنش به انتخاب روحانی به سران اروپا و آمریکا اعلام کرد که نسبت به از سرگیری مجدد روابط دوستانه با ایران خوش‌بین نباشند و در پی راه حل نظامی برای مقابله با ایران هسته‌ای برآیند. سیاستی که او همواره علیه ایران دنبال کرده است.
پس از روی کار آمدن ترامپ و شعارهای انتخاباتی او درباره پاره کردن برجام، بی بی حمایت خود را از ترامپ با این هدف که امدن او به کاخ سفید می تواند اسرائیل را به هدف خود در مقابل ایران همیاری کند آغاز کرد. ترامپ به کاخ سفید آمد و سرانجام پس از کش و قوس های فروان و اخراج وزیر خارجه و مشاور امنیت ملی خود و جایگزینی پمپئو و جان بولتون، در 18 اردیبهشت ماه 97 رسما از برجام خارج شد.
اما نتانیاهو که تصور می کرد که تنها خروج آمریکا از برجام او را به هدف خود می رساند حساب کشورهای دیگر در توافق هسته ای را نکرده بود! فرانسه، انگلیس، آلمان، روسیه و چین به همراه اتحادیه اروپا که اعضای این توافق بودند اعلام کردند که در برجام، برابر اصل قطعنامه 2231 شورای امنیت باقی خواهند ماند. همین امر سبب شد که نخست وزیر رژیم غاصب صهیونیستی به دنبال همراه شدن اروپا نیز بیفتد.
گام به گام ایران و حملات رژیم صهیونیستی
کار برای نتانیاهو سخت تر از همیشه شد. ایران یک سال به اروپا، برای اجرای اینستکس مهلت داد. اما اروپا کاری از پیش نبرد و ایران نیز در مقابل بد عهدی اروپا، راهبرد گام به گام را بر اساس بند 36 برجام که طرف های مذاکره کننده اگر بر تعهد خود باقی نمانند ایران نیز می تواند غنی سازی خود را طبق توافق از سر بگیرد، آغاز کرد. راهبرد ایران سبب شد که تهران بار دیگر قدرت چانه زنی خود را افزایش دهد و اروپایی ها را به تحرک وا دارد. به همین دلیل میانجیگران وارد تهران شدند. اما نتوانستند با پیشنهاد های خود تهران را مجاب به توقف اجرای گام به گام تعهدات برجامی کنند.
بر همین اساس که اسرائیل از اهداف خود دور می شد سیاست پیش دستانه و یکجانبه گرایانه را در پیش گرفت. که اولین آن عملیات پرچم دروغین بود. روزی که نخست وزیر آبه شینزو به دیدار مقام معظم رهبری رفت، استارت حمله به نفتکش ها زده شد. روز پنجشنبه 23 خرداد 98 رژیم صهیونیستی با عملیات پرچم دروغین دو نفتکش را که یکی متعلق به ژاپن و دیگری برای نروژ بود در دریای عمان هدف حمله قرار داد. اقدامی که پس از ان منجر به حوادث دیگر شد. از جمله تشکیل ائتلاف دریایی از سوی آمریکا.
شاید بتوان گفت مساله توقیف نفتکش ها و حتی عملیات پرچم دروغین مانع از اقدامات اروپا برای احیای برجام نشد. گام به گام تعهدات برجامی ایران بی بی را گام به گام به عقب انداخت.
این گام به گام ها او را خشمگین تر از همیشه کرد. او معقتد است که برجام بازی باحاصل جمع صفر به نفع ایران بود. چرا که نفوذ تهران را در منطقه پیش از گذشته کرد. نفوذ ایران تا جایی پیش رفت که یک طرف مذاکرات آستانه درباره راه حل بحران این کشور ایران است. نفوذ ایران تا جایی رفت که اکثریت شیعه در عراق کرسی های پارلمان را به دست گرفتند، محور مقاومت تا جایی رفت که دست برتر در یمن از آن انصارالله است و امارات به دنبال عقب نشینی! مساله ایی که بی نهایت اسرائیل را به خشم آورده است.
این مسائل سبب شد او حملات را یکجانبه علیه ایران آغاز کند. حملات پهپادی در عراق، مرز سوریه و لبنان آغاز شد و او در اقدامی گستاخانه ایران را به صراحت تهدید کرد که هرکجایی که نشانی از ایران باشد هدف می گیریم. اما او مانند همیشه باز هم نمی داند. او هیچگاه قدرت محور مقاومت را درک نکرد و نخواهد کرد. او پاسخ های جانانه ای در چند روز اخیر از حزب الله دریافت کرده است. به همین خاطر فعلا حملات خوابیده است اما در ازای ان به دوره گردی در اروپا افتاده است.
او در سفری غیر منتظره به اروپا رفت. با جانسون دیدار کرد و پاسخ منفی نخست وزیر انگلیس درباره برجام تیتر رسانه های خبری اروپا شد. اما این رسانه ها تنها به این دیدار بسنده نکردند. خبرهایی رسید که او در لندن با وزیر دفاع آمریکا، مارک اسپر نیز دیدار کرده است. همین خبر سبب شد که احتمال دیدار روحانی با ترامپ در حاشیه نشست سازمان ملل قوت بگیرد. البته از سوی رسانه های صهیونیستی!
این در حالی است که مقامات کشورمان از جمله رئیس جمهور هرگونه دیدار و مذکره را منتفی اعلام کرده اند.
برآورد اسرائیل: دیدار روحانی و ترامپ حتمی است!
در حالی که رئیس جمهوری ایران اخیرا طی اظهاراتی دیدار احتمالی با دونالد ترامپ در حاشیه اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل در دو هفته آینده را منتفی دانسته و بار دیگر بر تحقق پیش‌شرط‌های شناخته شده قبل از هر گونه مذاکره مستقیم با آمریکا تاکید نموده و مقامات دیگری نیز به طرق مختلف دیدار روسای دو کشور را رد کردند، اما برآورد اسرائیلی‌ها این است که این دیدار انجام خواهد شد.
روزنامه چپگرای اسرائیلی "هاآرتص" در شماره امروز یکشنبه خود نوشت که با وجود حملات رسانه‌ای دو سویه، اما ایران و آمریکا بر سر دیدار روحانی و ترامپ با هم توافق کرده‌اند و این دیدار انجام خواهد شد!
این روزنامه این برآورد را به سازمان‌های امنیتی و اطلاعاتی اسرائیلی نسبت می‌دهد و می‌نویسد که این مساله دلیل دیدار هفته گذشته بنیامین نتانیاهو با مارک اسپر در لندن بوده است. البته خود ترامپ نیز اخیرا با محتمل دانستن دیدارش با روحانی به نگرانی‌های نتانیاهو دامن زده است.
منابع رسانه‌ای اسرائیلی با وجود مواضع اعلامی طرف ایرانی، تا جایی با اطمینان از وقوع این دیدار سخن می‌گویند که فقط یک مانع فراروی آن می‌بینند و آن هم نه ایران، بلکه خود ترامپ است و می‌گویند که وی غیر قابل پیش‌بینی است و اگر نظر خود را تغییر ندهد، این دیدار انجام خواهد شد.
به گفته این منابع، ظاهرا دلیل اصلی سفر اخیر نتانیاهو به لندن در هفته گذشته، نه دیدار با جانسون و مقامات انگلیسی، بلکه دیدار با وزیر دفاع آمریکا بوده است.
واقعیت این است که مدتی است یک نوع واهمه از لابلای اظهارات مقامات اسرائیلی به ویژه شخص نتانیاهو و تحلیل‌های رسانه‌های نزدیک به مراکز امنیتی نسبت به هر نوع دیدار احتمالی میان مقامات آمریکایی با همتایان ایرانی خود محسوس و مشهود است.
نتانیاهو که هفدهم سپتامبر با یک انتخابات سرنوشت‌ساز روبرو است و هر نوع تغییر رویکردی در سیاست‌های آمریکا قبل از این تاریخ را به زیان خود و حزب لیکود و در عین حال در درازمدت به زیان تل‌آویو می‌داند، در طول حدود سه سال ریاست جمهوری دونالد ترامپ بیشترین تاثیر را بر سیاست خاورمیانه‌ای وی به ویژه در قبال ایران داشته است.
اما اخیرا برخی روزنامه‌های اسرائیلی نوشتند، وقتی وزیر خارجه ایران به بیاریتس شهر فرانسوی محل برگزاری اجلاس سران گروه هفت سفر کرد، نتانیاهو از بیم هر نوع دیدار احتمالی وی با رئیس جمهور آمریکا تلاش کرد که با ترامپ تلفنی صحبت کند؛ اما او از پاسخ دادن به تماس‌های وی سرباز زد.
در واقع، تاثیرگذاری بیش از حد نخست وزیر اسرائیل در چند سال اخیر در سیاست خارجی آمریکا در خاورمیانه، نه صرفا به دلیل همراهی همیشگی این کشور و یا نزدیکی ترامپ به جریان انجیلیِ طرفدار سرسخت این رژیم و دوستی میان دو طرف، بلکه در کنار همه اینها به خاطر وجود شخصیت متنفذی چون جان بولتون در دولت آمریکا بوده است که در عین این که کاملا شیفتهِ اسرائیل می‌باشد، ضد ایران نیز هست.
اکنون گویا نگرانی نتانیاهو از کاهش نفوذ و قدرت تاثیرگذاری بولتون بر سیاست‌های ترامپ است.
به هر حال، حتی اگر هم دیداری میان روحانی و ترامپ انجام شود، به این سادگی یخ روابط تهران و واشنگن آب نمی‌شود، و نتیجه خاصی بر آن متصور نیست. اما صرف همین دیدار برای اسرائیل نگران کننده است.
حال پرسش این است که آیا برآورد سازمان‌های امنیتی اسرائیلی درباره "قطعیت" دیدار روسای جمهور آمریکا و ایران مبتنی بر داده‌های "حتمی" است یا صرفا جنجالی رسانه‌ای برای فشار آوردن جهت ممانعت از هر گونه دیداری و لو این که احتمال آن خیلی ضعیف باشد؟
باید منتظر ماند و دید در جریان نشست هفتاد و چهارم مجمع عمومی سازمان ملل که از 26 شهریور آغاز می‌شود، چه اتفاقی خواهد افتاد؟ آیا سلام و علیکی "تصادفی"! روی می‌دهد؟ یا دیداری دو جانبه و رسمی؟ یا هیچ کدام؟ فعلا که ایران احتمال هر نوع دیداری را منتفی می‌داند.