17 مهر ماه سال جاری و در خبری که سایت رسمی باشگاه پرسپولیس آن را منتشر کرد، اعلام شد که مهدی رسول‌پناه عضو علی‌البدل هیأت مدیره این باشگاه، به عنوان جانشین مرحوم جعفر کاشانی معرفی شده است. این در حالیست که در چند ماه اخیر که هیأت مدیره جدید مشغول به کار شده بود، هیچ اسمی از رسول‌پناه در جلسات نبود.
رسول‌پناه که یک دندانپزشک است، بیش از آنکه در ورزش فعال بوده باشد، در مسائل سیاسی فعالیت داشته و مدت‌ها به عنوان عضو شورای مرکزی و رئیس کمیته انتخابات یک حزب سیاسی مشغول به کار بوده است. اما کدام حزب؟ رسول پناه در حزبی فعالیت داشته که مسعود سلطانی فر وزیر ورزش هم عضو آن بوده است. در حقیقت، یک هم حزبی بدون داشتن سابقه فنی یا راهگشایی اقتصادی، به یک باره به عضویت هیئت مدیره منصوب می شود. البته، او در انتخابات دوره هشتم مجلس شورای اسلامی از حوزه انتخابیه تهران و شمیرانات نامزد شد که رأی هم نیاورد؛ اما حالا به عنوان یک عضو مهم و تأثیرگذار به عضویت هیأت مدیره پرسپولیس در‌آمده است. مبنای این انتصاب سیاسی و حزبی، چه بوده و قرار است کدام جای خالی را در پرسپولیس پر کند؟ این پرسش بی پاسخ، اکنون پیشروی وزیر ورزش قرار دارد.
عضو جدید هیات مدیره پرسپولیس که سابقه ورزشی مشخصی در کارنامه کاریش دیده نمی‌شود، از جمله افراد سیاسی است که توسط مسعود سلطانی‌فر وزیر ورزش و جوانان وارد فوتبال شده و مشخص نیست با چه رزومه‌ای قرار است در یکی از پرطرفدارترین باشگاه‌های کشور فعالیت کند. فوتبال ایران و خاصه پرسپولیس، در سال‌های متمادی از حضور افرادی سیاسی که به خاطر مسائل دیگر وارد فوتبال و این باشگاه شده‌اند، کم ضربه نخورده است. با این انتخاب، به نظر می‌رسد که مسئولان کنونی هم از اتفاقات گذشته درس نگرفته و در پی تکرار گذشته‌های تلخ هستند.
افراد سیاسی در باشگاهی مثل پرسپولیس یا آنقدر منفعل یا ساکت بودند که بود و نبودشان تفاوتی نداشت؛ یا اینکه به دلیل بیگانه بودن با فضای این حوزه، آنقدر حاشیه و جنجال درست کردند که رسالت اصلی خود را فراموش کرده و درگیر اتفاقات دیگر و غیرمرتبط فنی شدند. حتی افراد خوشنامی که در حوزه‌های دیگر فعال بودند، در فوتبال آنقدر درگیر حواشی شدند که رزومه خوب آنها در دوران قبل هم از بین رفت. این اتفاقات در نهایت پیامدی جز حاشیه و ناکامی برای باشگاهی مثل پرسپولیس با میلیون‌ها هوادار نداشت و حالا وزیر ورزش یک تجربه شکست خورده را بار دیگر تکرار کرده است.
حضور چنین گزینه هایی در باشگاه های بزرگ و مردمی، نشان دهنده این است که خط مشی سیاسی و حزبی در انتخاب افراد برای حضور در ورزشی مثل فوتبال، می‌تواند ملاک اصلی باشد. چنین انتخابی که ریشه در واقعیت های میدانی ندارد و براساس تجربه های مکرر، مشکلی از این مجموعه حل نمی‌کند، باعث می‌شود تا باشگاهی مثل پرسپولیس ضرباتی جدی و راهبردی را متحمل شود. با توجه به تجربه سال های اخیر، دیگر نمی‌توان به اتفاقاتی از این دست، دل خوش کرد.
انتهای پیام/ ج