هر فصل در فوتبال ایران انگار اگر یکی از سوژه های اصلی خریدهای خارجی بی کیفیت نباشد، فصل به پایان نمی رسد و وضعیت طوری پیش می رود که انگار چیزی در آن فصل لیگ کم بوده. خریدهای خارجی عمدتا بی کیفیت که با عملکرد ضعیف خودشان فقط و فقط بدهی، شکایت و دردسر به جا می گذارند. این مسئله بیش از هر تیم دیگری در تیم های استقلال و پرسپولیس دیده می شود. حتی همین فصل خرید برزیلی پرسپولیس باعث شده که دوباره همه نگاه ها به سمت خریدهای بد خارجی باشد و خیلی ها دوباره همه اسم های عجیب و غریبی که به فوتبال ایران آمدند را در ذهن خودشان مرور کنند.

جونیور براندائو برزیلی در این فصل بازی های لیگ برتر هیچ اثر مثبتی در ترکیب پرسپولیس از خودش به جا نگذاشته. او تنها خرید خارجی پرسپولیس در لیگ نوزدهم بوده و از روی بد حادثه بعد هت تریک شیخ دیاباته در بازی مقابل تراکتور حالا بیش از پیش مورد انتقاد و هجمه قرار گرفته.

جونیور اولین برزیلی ضعیف پرسپولیس نبوده و متاسفانه اینطور که پیش بینی می شود آخری هم نخواهد بود. دی کارمو که در نوع خودش یکی از عجیب ترین پدیده های دنیای فوتبال بوده که اتفاقا پایش به ایران باز شده، زمان افشین قطبی به ترکیب پرسپولیس اضافه شد و عملکرد فاجعه ای داشت. در این حد که بعدها شایعات زیادی درباره پرنده فروش بودن او در کشور برزیل مطرح شد.

تادئو هم یکی دیگر از برزیلی های عجیب پرسپولیس طی سال های اخیر بوده. بازیکنی که با چیزی نزدیک به 20 کیلو اضافه وزن با پرسپولیس قرارداد امضا کرده بود و در روزهای ابتدایی حضورش در ایران همه برای کم کردن وزنش بسیج شده بودند.

با گذر از تادئو به اسم های دیگری هم می رسیم که درست است برزیلی نبودند اما در نوع خودشان خریدهای بد و پدیده های عجیبی بودند. نزدیک ترین نمونه هایی که پیش از جونیور به یاد آورده می شوند، اکراینی های زمان برانکو و البته گولچ هستند. پلی یانسکی و پریموف اکراینی حداقل دقایقی برای پرسپولیس بازی کردند اما گولچ بدون حتی یک دقیقه بازی در ترکیب پرسپولیس از این باشگاه شکایت کرد و به دنبال پول خودش رفت.

در این بین از بازیکنی به اسم رافائل نباید گذشت. بازیکنی که در همان دوران حضور دی کارمو به ایران آمده بود و با پرسپولیس قرارداد امضا کرد. بعدها اما مشخص شد او به دلیل داشتن بیماری هپاتیت قادر به حضور در ترکیب نیست. نتیجه حضور رافائل در پرسپولیس هم شکایت او و کسر 6 امتیاز از باشگاه و در معرض خطر قرار گرفتن قهرمانی لیگ هفتم بود.

این ها بدون شک گوشه ای خریدهای خارجی بد پرسپولیس طی فصل های گذشته بودند که نسبت به سایر نمونه ها داستان جالب تری داشتند. این وضعیت در اردوگاه تیم رقیب شاید بدتر هم باشد. وضعیت استقلال فصل گذشته با جذب بازیکنانی مثل گرو و نیومایر خیلی بد بود. این بازیکنان قرار بود جانشین هایی برای جپاروف و تیام باشند اما کیفیت شان انقدر بد بود که در نهایت رفتنی شدند.

چنین موضوعی در فصل های گذشته هم زیاد دیده شد. از همان روزی که لیام ردی، دروازه بان استرالیایی به استقلال پیوست تا وقتی که بازیکنی مثل بویان همین چند فصل پیش تبدیل به یکی دیگر از خریدهای عجیب استقلال شد که روی نیمکت قفل شده بود. لیام ردی بدون حتی یک دقیقه بازی برای استقلال کلی خرج روی دست این تیم گذاشت و بویان هم مثل خیلی های دیگر در نهایت از استقلال شکایت کرد.

در لیگ پانزدهم ریوالدو باربوسا برزیلی یکی از خارجی های استقلال در کنار کرار جاسم و هرایر مگویان یکی دیگر از خارجی های استقلال بود که عملکردی بد از خودش به ثبت رساند. این موضوع البته فقط برای خریدهای خارجی پرسپولیس و استقلال نیست. سایر تیم های لیگ برتر هم طی ادوار گذشته خارجی های بی کیفیتی جذب کردند که عملکرد بدی از خودشان ثبت کردند. از آنجایی که برخی از تیم های پایین جدول توان جذب بازیکنان خارجی گران قیمت را ندارند سعی می کنند بازیکنانی با قیمت کمتر بگیرند و اینکه آنها کیفیت خوبی از خودشان نشان ندهند را به جان بخرند. در مقابل مثلا همین فصل پیش کوین کنستانت بازیکنی که سابقه بازی در میلان را هم داشت به تراکتور آمد و با رد شدن در تست پزشکی به کشور خودش برگشت. این یکی از نمونه هایی است که تیم های دیگر مثل تراکتور جذب کردند و در نهایت به چیزی در فوتبال ایران نرسیدند.

این روند به نظر در فوتبال ایران همچنان ادامه دار است. حداقل خرید جونیور براندائو این را نشان داد که به این زودی ها از چنین اتفاقاتی درس گرفته نمی شود. حالا اینکه پشت چنین خریدهای واقعا اتفاقات پشت پرده ای وجود دارد یا خیر مشخص نیست. اما نکته مشخص این است که با خرید این بازیکن های خارجی میلیون ها پول باشگاه های ایران هدر می رود و در نهایت شکایت های زیادی به شکایت های قبلی هر باشگاه اضافه می شود. در این صورت باشگاه نه تنها از بازیکن خارجی استفاده نکرده بلکه گرفتار مشکلات زیادی هم شده. روند باطلی که مطمئنا هروقت از فوتبال ایران محو شود، آن موقع می توان به بالاتر رفتن کیفیت سطح فوتبال ایران امیدوار بود.