سمیه تاجیک به عنوان یکی از نویسندگان فیلمنامه سریال «ملکاوان» تاکید دارد که او و همکارانش همه تلاش خود را به کار گرفته اند تا چالش های طراحی شده بر سر راه شخصیت ها، از کلیشه مبرا باشند و از ساختاری نو برخوردار. تاجیک همچنین می گوید که به نمایندگی از تیم نویسندگان ملکاوان در پشت صحنه حداقل ۹۰ درصد سکانس های سریال حضور داشته است.
و چه شد که به سراغ ژانر معمایی با رگه هایی از ترس رفتید؟-شاید به این دلیل که ذهن های امروز معماهای پازل گونه را می پسندند و دوست دارند این نوع چالش ها را حل کنند. به هر حال، معماهایی از این دست برای خیلی ها باعث افزایش ترشح آدرنالین می شود. پیچیدگی ژانر معمایی و وحشت این امکان را به نویسنده می دهد که با تعلیق و هیجان، تولید سرگرمی کند.
چگونه به اسم ملکاوان برای عنوان سریال رسیدید؟
-ملکاوان نام خیالی برای منطقه ای است در شمال کشور. ما به این نتیجه رسیدیم که شکل آوایی کلمه ملکاوان نوعی ابهام را با خود دارد. خوشبختانه تهیه کننده سریال هم لوکیشنی را در این منطقه پیدا کرد که به ذهنیت ما خیلی نزدیک بود.
فیلمنامه ملکاوان حاصل یک کار گروهی است. چگونه تقسیم کار می کردید؟-هرکدام از ما ویژگی هایی داریم، مثلا خانم بهاری ذهن قصه پرداز خوبی دارد و آقای طایفه روی ریزه کاری های شخصیت پردازی مسلط است. ذهن خود من هم پازل های معمایی را خوب می شناسند. این ها باعث شد که ما در ابتدا شکل درام را مثل یک رمان دربیاوریم و شخصیت ها را تعریف کنیم و بعد هر یک، روی مقوله مورد علاقه مان کار کنیم.
فیلمنامه سریال ملکاوان از آن دسته متن هایی است که نقش های خیلی خوبی برای بازیگران زن میانسال در آن نوشته شده که نمونه بارزش نقش مهسا یا حتی پری است.-پیچیدگی روحی و روانی و سوالات ذهنی بیشتر در دوران میانسالی شکل می گیرد و آدم ها پرسش های اساسی از خودشان دارند. معمولاً سوال های هویتی در این مقطع سنی مطرح می شود و این برای ما به عنوان تیم نویسندگان فیلمنامه هم جذاب بود.نویسنده وظیفه دارد که نگاهش به شخصیت پردازی کاراکترها به روز باشد. در شخصیت های به روز هم کمتر زن ۴۰ ساله ای در یک جامعه مدرن اسطوره قربانی را دوباره تکرار می کند. ما فقط سعی کردیم به روز باشیم.