کد خبر: ۳۳۸۷۲
تاریخ: ۱۲ تير ۱۳۹۵ - ۱۵:۲۱
شاید اگر قرار باشد بلافاصله پس از کارلوس کی‌روش کسی درباره تیم‌ملی
فوتبال، اتفاقات حول‌وحوش آن و همچنین مخاطره‌های پیش‌رویش صحبت کند،
گزینه‌ای بهتر از جواد نکونام نداشته باشیم. او کسی است که سال‌ها مسئولیت
کاپیتانی و هدایت تیم کی‌روش در مستطیل سبز را برعهده داشته و پس از آن هم
همیشه گزینه مورد علاقه او برای دستیاری سرمربی تیم‌ملی فوتبال ایران بوده
است. حالا در فاصله کمتر از 2ماه تا دیدار تیم‌ملی کشورمان با تیم
چندملیتی(!) و رنگارنگ قطر، جواد نکونام کسی است که به گفت‌وگو با همشهری
ورزشی پرداخته و از دغدغه‌ها و نگرانی‌هایش به عنوان یک ایرانی می‌گوید.
-
آقای نکونام، برای شروع بد نیست ابتدا درباره شرایط این روزهای
فوتبال ایران صحبت کنیم؛ اینکه چرا در فاصله کمتر از 2ماه تا شروع
رقابت‌های انتخابی جام‌جهانی، کمتر کسی به یاد تیم‌ملی است.
البته همیشه همین‌گونه بوده كه در فصل نقل‌وانتقالات، هواداران، مردم و
اصحاب رسانه كاملاً حواس‌شان به نقل‌وانتقالات هست و برایشان جذابیت دارد
ولى با این حال برای خود من هم این سوال وجود دارد که چرا حواس کسی به
تیم‌ملی نیست. چه اتفاقی طی این 2، 3سال افتاده که آن‌قدر زود همه ما
روزهای خوب مردم ایران و خوشحالی‌شان را بعد از صعود به جام‌جهانی و حضور
آبرومندانه تیم‌ملی که یک غرور ملی برای 80میلیون ایرانی به همراه داشت را
فراموش کرده‌ایم.
-
شما چه فکر می‌کنید؟ شما که در آن روزها کاپیتان تیم‌ملی بودید و
الان هم با توجه به رابطه همیشه خوب‌تان با کارلوس کی‌روش شاید بهترین نفر
باشید برای جواب دادن به این سوال.
البته من فکر می‌کنم بخش مهمی از این سوال را رسانه‌ها می‌توانند جواب
بدهند. اگر در آن روزها ما توانستیم طی 3بازی آخر انتخابی جام‌جهانی
9امتیاز کسب کنیم، بخشی از آن موفقیت را باید به پای رسانه‌ها نوشت که با
فضای حمایتی بزرگی که به وجود آوردند، اعتمادبه‌نفس خیلی خوبی را در فوتبال
ایران به وجود آوردند و نتیجه آن حمایت شد همدلی ملی و موفقیت تیم‌ملی.
اما الان فضا كاملاً متفاوت است چون همه حواس‌شان به رفت‌وآمد تیم‌هاست و
البته رنگى نگاه كردن به مسائل. یادمان نرود كه همه مردم از همه جاى ایران
فقط به موفقیت تیم‌ملى نگاه می‌كنند و با شروع بازی‌ها همه فقط به یك موضوع
فكر می‌كنند؛ صعود به جام‌جهانى.
-
اگر بخواهیم صادقانه بگوییم، آن فضا وجود ندارد. البته این هم دلیل
دارد. وقتی برانکو با حضور بازیکنان ملی‌پوش پرسپولیس در اردوی ارمنستان
مخالفت کرد، کی‌روش جوری صحبت کرد که واکنش‌هایی از طرف بخشی از هواداران
پرسپولیس ایجاد کرد.
هواداران پرسپولیس الان فقط به فكر نقل‌وانتقالات هستند كه تیم محبوب‌شان
برای شروع لیگ خوب یارگیرى كند كه به نظرم ان‌شاءالله تیم پرقدرت بسته شود و
نتایج خوبى هم بگیرد چون با روحیه گرفتن بازیكنان و هواداران‌شان تیم‌ملى
هم استفاده خواهد برد اما درباره برانکو هم باید به موضوعی اشاره کنم. من
برای برانکو احترام قائلم و با او کار کرده‌ام. او یك انسان متشخص و قابل
احترام است و همیشه گفته‌ام كه از مربیان تاثیرگذار فوتبال ایران است و
احترامش تا همیشه برای من واجب ولى این وسط خیلی‌ها از حرف‌هاى برانكو به
نفع خودشان استفاده كردند و به نظرم این صحبت‌ها هم به ضرر تیم‌ملى شد و هم
پرسپولیس. درباره تیم‌ملی هم باید بگویم شما در هیچ جای دنیا نمی‌بینید که
یک سرمربی با برنامه‌ای که فدراسیون فوتبال به باشگاه‌ها فرستاده، مخالفت
کند. اگر مخالفتی وجود دارد، باید این مخالفت از طرف باشگاه به فدراسیون
فوتبال اطلاع داده شود نه اینکه باشگاه چیزی نگوید و 2روز مانده به برگزاری
اردو، چنین مصاحبه ای انجام شود كه در نهایت باعث بروز این اتفاقات شود.
-
اما قبول کنید که انجام برنامه سرمربی تیم‌ملی هم برای باشگاه‌ها مشکل‌زا بود.
من یک سوال از شما دارم؛ آیا وظیفه سرمربی تیم‌ملی این نیست که برای آماده‌سازی تیم‌ملی به فدراسیون فوتبال برنامه بدهد؟
-
چرا؛ حتما همه این توقع را از سرمربی تیم‌ملی دارند.
خب کارلوس کی‌روش هم دقیقا همین کار را انجام داده است. او برنامه‌اش را به
فدراسیون فوتبال ارائه کرده و این برنامه در حضور نماینده باشگاه‌ها در
هیات‌رئیسه سازمان لیگ تصویب شده. تا جایی که می‌دانم برنامه از مدت‌ها قبل
به باشگاه‌ها داده شده بود اما کسی اعتراضی نکرده بود تا اینکه 2روز مانده
به اجرای برنامه، آن مصاحبه از برانکو منتشر شد كه البته به نظرم اطلاعات
غلط به برانكو داده بودند. همه برانكو را می‌شناسند و می‌دانند كه محال
ممكن است كه علیه كسى حرف بزند، آن هم علیه كی‌روش كه ارتباط خوبى با هم
دارند. خیلی ساده می‌شد این مشکل را حل کرد. اگر همان ابتدا با برنامه
پیشنهادی تیم‌ملی مخالفت می‌شد، این اتفاق‌ها هم نمی‌افتاد و کی‌روش به
لحاظ حرفه‌ای باید برنامه دیگری پیاده می‌کرد و این همه داستان به وجود
نمی‌آمد.
-
فکر می‌کنید اکنون راه‌حل چیست؟ تیم‌ملی مانده و انتظار 80میلیون ایرانی که توقع دارند به جام‌جهانی صعود کند...
من هم منتظرم تیم‌ملى كشورم به جام‌جهانى صعود كند و به خوبی این انتظار را
درک می‌کنم. این فضا را قبلا و بارها تجربه کرده‌ام. واقعا شرایط سختی
است. تیم‌ملی فوتبال ایران طی این سال‌ها اعتبار و پرستیژ بزرگی پیدا کرده و
خیلی بد است که بخواهیم با یک جنگ داخلی و احساسی‌کردن مردم از طریق
فضاهای مجازی و اینستاگرام و... به تیم‌ملی این کشور ضربه بزنیم. من در قطر
که بودم، به خوبی دیدم که چگونه مردم و حکومت قطر برای موفقیت تیم‌ملی
کشورشان در رقابت‌های انتخابی جام‌جهانی بسیج شده‌اند. این را می‌توانید از
دیگر بازیکنان ایرانی که در قطر بازی می‌کنند، بپرسید. باور کنید الان
نمی‌توانیم درک کنیم که دومین صعود پیاپی به جام‌جهانی چقدر می‌تواند برای
فوتبال‌مان خوب باشد. اصلا شرایطی که اکنون وجود دارد با 4سال قبل و رقابت
برای حضور در برزیل قابل قیاس نیست. این را هم مثل مصاحبه قبلی‌ام بگویم كه
خیلی‌ها دوست ندارند ایران به جام‌جهانى صعود کند؛ درست مثل 4سال قبل كه
همه آنها را شناختند و بعد از صعود تیم‌ملی صدایشان درنیامد. با این حال
اطمینان دارم كه تمام مردم ایران به وقتش براى موفقیت ایران هم‌قسم می‌شوند
و من سراغ ندارم ایرانى كه از باخت به یك كشور عربى خوشحال شود؛ بنابراین
با ١٠٠هزار نفر به استقبال شکست قطر می‌رویم.
-
از چه نظر می‌گویید صعود به جام‌جهانی روسیه قابل قیاس با حضورمان در برزیل نیست؟
به لحاظ فوتبالی، حضور در جام‌جهانی2018 می‌تواند تثبیت‌کننده فوتبال ایران
در سطح جهانی باشد. حضور در روسیه به دنیا ثابت می‌کند که صعود به
جام‌جهانی برزیل و آن حضور آبرومند واقعیت فوتبال ایران است و نه یک جرقه.
به لحاظ سیاسی هم این حضور خیلی مهم است. خدا را شکر می‌کنم در کشوری زندگی
می‌کنیم که در این همه هیاهو و درگیری و خونریزی در منطقه خاورمیانه،
آرامش فراوانی دارد و باید ممنون کسانی بود که این شرایط را به وجود
آورده‌اند. اگر تیم‌ملی به جام‌جهانی روسیه صعود کند، این حضور تبلیغ بزرگی
برای کشورمان خواهد بود و ثابت خواهد کرد که ایران در همه زمینه‌ها الگوی
بزرگی برای کشورهای منطقه است. این موضوع را در کنار موفقیت در توافق
هسته‌ای بگذارید، آن موقع صعود به جام‌جهانی اهمیت دوچندانی پیدا می‌کند.
به لحاظ فرهنگی هم که دیگر نیازی نیست بگویم جام‌جهانی نمایشگاه فرهنگی
32کشور خواهد بود و باز هم می‌توانیم ایران را به بهترین شکل ممکن به دنیا
معرفی کنیم. سر جمع این موضوعات ما را به این واقعیت می‌رساند که باید
كاملا از تیم‌ملی حمایت کنیم.
-
و طبعا محدودیت زمان هم داریم...
بله؛ واقعا 2ماه زمان زیادی نیست برای حمایت از تیم‌ملی و امیدوارم با
تدبیری که مسئولان می‌اندیشند از تیم‌ملی حمایت صورت گیرد. زشت است که این
همه فضای اتهام و تهمت و اختلاف را شاهد باشیم و متاسفانه یک‌سری افراد
تنها از آب گل‌آلود ماهی بگیرند. این افراد ایران را دوست ندارند وگرنه من
اطمینان دارم مثل همیشه هواداران پرشمار پرسپولیس، استقلال، تراكتور،
سپاهان، سایر تیم‌ها و تمام مردم كشورمان ورزشگاه آزادى را به وقتش براى
تمام حریفان جهنم خواهند كرد. زنده‌باد ایران.
