علیرضا حقیقی، ستاره نساجی در دیدار مقابل پرسپولیس بود. او با این‌که نتوانست کلین‌شیت کند، اما چند بار در طول این بازی مانع باز شدن دورازه تیم شمالی شد و در دو، سه صحنه «یک‌تنه» نساجی را از شکست نجات داد. به همین بهانه سراغ علیرضا رفتیم تا بعد از مدت‌ها با او گپ و گفتی داشته باشیم.
از بازی با پرسپولیس شروع کنیم. این دیدار چطور بود؟
خدا را شکر بازی خوبی را دیدیم. پرسپولیس قهرمان چندساله لیگ است و بارها توانایی‌های خود را به اثبات رسانده است. به عنوان یک پرسپولیسی، به همه ارکان و اعضای این تیم از جمله یحیی گل‌محمدی، افشین پیروانی، کریم باقری و... که با اغلب آن‌ها یا همبازی بودم یا همکاری کردم و همچنین هواداران پرسپولیس تبریک می‌گویم. ما هم در این مدت که محمود فکری به تیم‌مان اضافه شده، شرایط بسیار خوبی داشتیم.
البته به اندازه پرسپولیس بازیکن نداشتید ولی یک امتیاز گرفتید.
بله متأسفانه بازیکنان زیادی نداریم و وضعیت برای ما بسیار سخت است تا جایی که حتی نمی‌دانم برای تعویض یک بازیکن، مربیان ما چطور به جمع‌بندی می‌رسند. برخی مصدوم هستند و تعدادی از بازیکنان هم در نیم‌فصل به اشتباه به تیم اضافه شدند؛ چون حتی یک ثانیه برای ما بازی نکردند و فقط بار مالی داشتند، اما با این حال، به خاطر یکدلی که در تیم داریم، در این ۶ هفته خیلی خوب بازی کردیم و یقه همه مدعیان را گرفتیم. برابر پرسپولیس هم بازی سختی شد زیرا آن‌ها موقعیت‌های زیادی ساختند ولی خدا را شکر که یک امتیاز از تیم قهرمان گرفتیم.
پرسپولیس در نیمه دوم فشار زیادی روی دروازه نساجی آورد که تو با استفاده از تجربه توانستی این موقعیت‌ها را خنثی کنی. فکر چنین بازی تهاجمی از سوی پرسپولیس را می‌کردی؟
پرسپولیس حتی بعد از قهرمانی هم برای پیروزی در این بازی وارد میدان شد، چون آن‌ها دنبال رکوردشکنی و نشان دادن قدرت خود هستند. به همین خاطر با تمام قدرت و بازیکنان اصلی به میدان آمدند. شاید در نیمه اول، هنوز با شرایط زمین چمن ورزشگاه شهید وطنی آشنا نشده بودند، اما نیمه دوم که به زمین آمدند، نسبت به شرایط عادت کردند و بر بازی سوار شدند. من هم توانستم نقشم را به خوبی ایفا کنم و به هر حال موفق شدیم با کمک کادر فنی و بازیکنان یک امتیاز را از دل بازی با تیم قهرمان ایران بیرون بکشیم.
در مورد اوضاع چمن بیشتر توضیح می‌دهی؟
زمین ورزشگاه خانگی ما افتضاح است. اصلاً نمی‌دانم چطور مجوز بازی حرفه‌ای فوتبال در این زمین را می‌دهند. واقعاً نمی‌شود روی این زمین بازی کرد.
پنالتی که داور به سود پرسپولیس سوت زد، واقعاً پنالتی بود؟
من این را یاد گرفته‌ام که در مباحث داوری دخالت نکنم، اما می‌دانم کارشناسان بلافاصله بعد از بازی اظهار نظر کردند و گفتند پنالتی نبود. در آن لحظه من فقط برای سد کردن راه توپ به سمت مهاجم پرسپولیس رفتم و قصدی برای برخورد نداشتم. علیپور فوروارد باهوشی است و پای خود را به بدن من گیر انداخت تا پنالتی بگیرد. درست یا غلط بودن این پنالتی به داور و کارشناسان داوری برمی‌گردد. ما فقط احترام می‌گذاریم.
خودت قبلاً در پرسپولیس یک دروازه‌بان پنالتی‌گیر بودی. چرا نتوانستی به ضربه علیپور برسی؟
اتفاقاً خیلی خوب به سمت توپ رفتم، اما پنالتی بحثی است که در آن شانس هم دخیل است و کفه شانس همیشه به سمت بازیکن سنگینی می‌کند تا دروازه‌بان. ۷ متر دروازه است و مهاجم می‌تواند از ۱۱ متری شلیک کند و شانس بیشتری برای موفقیت دارد. من دنبال بهانه نمی‌گردم، اما زمین هم تأثیر خودش را گذاشت، چون هر قدر بدنم را کشیدم، به سرعت توپ نرسیدم. به هر حال پنالتی بود و گرفتن آن سخت شد.
هنوز خیلی‌ها می‌خواهند بدانند چطور شد به نساجی اضافه شدی. آیا این یک ریسک بود که بازی در نساجی را قبول کردی؟
موضوع حضورم در نساجی ارتباطی به ریسک نداشت. من تا قبل از بازگشت به فوتبال ایران و انتخاب نساجی، هرچه قرار است یک بازیکن در طول دوران ورزشی به آن برسد را تجربه کردم. بازی کردن در تورنمنت‌های بزرگ و فوتبال اروپا و... حالا که برگشتم، هدف‌های جدیدی برای خودم تعیین کرده‌ام. نساجی را با علم، دانش و تحقیق انتخاب کردم و باقی قضایا هم به سعی و تلاش یک بازیکن برمی‌گردد. من دنبال این نیستم که بگویم بازیکن بزرگی هستم، اما یک بازیکن بزرگ در هر تیمی که باشد، توانایی‌هایش را نشان می‌دهد.
از وضعیت خودت در نساجی راضی هستی؟
خدا را شکر که در این چند هفته، عملکرد خوبی داشتم هر چند ۴ ماه با مصدومیت درون دروازه نساجی ایستادم. شاید اوایل حضورم در این تیم، به خاطر یکسری از مسائل و ناهماهنگی‌ها، به اندازه امروز خوب نبودم، اما حالا شرایط خیلی بهتر شده است. من بعد از ۱۰ یا ۱۲ سال به لیگ ایران برگشتم، اما خدا را شکر که در این ۶ هفته نمایش خوبی مقابل تیم‌های بزرگ داشتم. امیدوارم این هفته‌های باقی‌مانده هم چنین روندی را ادامه بدهم.
بعد از این بازی که پخش زنده هم بود، مسائل زیادی در فضای مجازی شکل گرفت و برخی تو را گزینه مناسبی برای پر کردن جای علیرضا بیرانوند و بازگشت به پرسپولیس دانستند. این اتفاقات را پیگیری کردی؟
ما بعد از بازی خیلی دیر به تهران رسیدیم و وقتی برای این کار نبود، اما صبح امروز (روز گذشته) این مسائل به گوشم رسید. من همیشه این موضوع را گفته‌ام که پرسپولیس ارث پدری من نیست، اما خانه من است. افتخار می‌کنم که از وقتی چشم باز کردم، در پرسپولیس بودم و همیشه آماده بازگشت به این تیم هستم، اما این فقط ۵۰ درصد از مسئله است و بقیه به یحیی گل‌محمدی، حمید مطهری، کریم باقری، افشین پیروانی و... برمی‌گردد. آن‌ها هر تصمیمی بگیرند، قطعاً به سود پرسپولیس است.
بازگشت به فوتبال اروپا هم در برنامه‌هایت دیده می‌شود؟
صددرصد. فوتبال اروپا همیشه برای من جذاب بوده و مطمئناً دوست دارم یک روز دوباره به اروپا برگردم و لژیونر شوم، اما قدم به قدم دنبال تحقق آرزوهایم می‌روم. باید ببینیم بعد از این سه بازی چه پیش می‌آید.
حرف آخر؟
می‌خواهم از هاروت ابراهیمیان مربی دروازه‌بان‌های نساجی تشکر کنم. در دوران کرونا، از روز دوم فروردین تمرینات را شروع کردیم و او در این مسیر واقعاً به من کمک کرد تا به شرایط مطلوب برسم. البته تمام اعضای کادر فنی کنار من بودند، اما تشکر ویژه‌ای از هاروت دارم که زمان زیادی را با من گذراند تا به وضعیت خوب خودم نزدیک شوم.