دروازه‌بان تیم‌ملی برای رسیدن به حقش در اروپا مبارزه خواهد کرد. از حرف‌های علیرضا بیرانوند می‌توان چنین برداشتی داشت. هر چند او ناراحت به نظر می رسد ولی می گوید هیچگاه نا امید نخواهد شد. خلاصه‌ای از حرف‌های بیرانوند در گفت و گوی تازه‌اش را می‌خوانید؛

اشتباه مربیان

من دیدم که مربی یک هفته یا دو روز قبل از بازی به بازیکنان فیکس کاور می دهد. این به نظرم کار درستی نیست. باعث می شود بازیکن دیگر ذهن‌شان خراب شود و خوب تمرین نکنند. حتی شاید ذخیره‌ها فیکس‍ها را مصدوم کنند و یا خودشان مصدوم شوند چون به هرحال اثر بد می گذارد.

ماسک در آنتورب

در بلژیک وحشتناک محدودیت کرونایی داریم. هر چهار روز یک بار اینجا تست پی سی آر می دهیم. همه فروشگاهها در بلژیک بسته است. هر چیزی می خواهیم به صورت آنلاین سفارش می دهیم. در تیم هم خیلی مراقب هستند. ما حتی موقعی که سرمربی در رختکن حرف می زند، همه ماسک داریم. در باشگاه بدنسازی تیم هم هر 5 متر مایع شستشوی دست گذاشته اند. خیلی تدابیر بهداشتی شدید است. به خاطر همین است که در بلژیک اینقدر میزان کرونایی ها کمتر شده.

ساعت 8 در باشگاه

زندگی من در اینجا با ایران فرق دارد. هر روز ساعت 8 صبح به باشگاه می رویم. باید صبحانه را آنجا بخورم. هر یک دقیقه ای که دیر برسیم 50 یورو جریمه می شویم. تا ساعت 9 وقت صبحانه است و بعد از آن در اختیار پزشک و بدنساز و فیزیوتراپ هستیم. یعنی تمام کارهای مربوط به قبل از تمرین را انجام می دهیم تا در تمرین کاملا روی فرم و آماده باشیم. هر روز به ما قبل از تمرین یک برگه می دهند تا آن را بخوانیم و برای دوری از مصدومیت است. تا سه بعد از ظهر هم در باشگاه می مانیم.

هتل رفتن زوری!

ما در اینجا چیزی به اسم اردوی قبل از بازی نداریم. مثلا بازی امروز ساعت 5 بد از ظهر است. ساعت 11 به هتل می رویم. بعد ناهار می خوریم و چند ساعت استراحت می کنیم و بعد به ورزشگاه می رویم تا بازی کنیم. این در حالی است که در ایران دو روز قبل بازیکنان را به اردو می برند و همین ایجاد استرس می کند. یادم هست یک بار فقط در ایران اردو نرفتیم که دوره منصوریان در نفت بود. چون پول نداشتیم روز بازی جمع شدیم و به ورزشگاه رفتیم!به نظرم بردن بچه ها به هتل قبل از بازی یکجورهایی زورکی است.

عصبی می شوم

من 12 هفته بازی نکرده ام. شاید بگویم مربی عدالت را درباره ام رعایت نکرده و عصبی شوم و دعوا کنم. ولی به جایی می رسم؟ خیلی وقت ها اتفاق افتاده بازیکن در تمرین خوب باشد ولی به تاکتیک تیم نخورد. یک نکته مهم هست. بعضی مربیان با بازیکنان حرف می زنند. مثلا مربی می فهمد بازیکن ناراحت است و با او حرف می زند. این خیلی خوب است. من این روانشناسی را در کی روش دیدم. او یک روانشناس بزرگ بود. خیلی راحت می فهمید بازیکن ناراحت است. شده بود سر موردی اگر سه دقیقه دیرتر با من حرف می زد من دعوا می کردم ولی او حرف زد و من همان روز خیلی خوب تمرین کردم. ولی اگر مربی با بازیکن کاری نداشته باشد در واقع نشان می دهد او برایش مهم نیست. در ایران متاسفانه بعضی وقت ها این اتفاق می افتد.

باید طاقبت بیاورم

هواداران از من می پرسند بازی نمی کنی جایگاهت در تیم ملی را از دست ندهی. زندگی من در اینجا با آسیا واقعا فرق دارد. من وقتی در ایران بودم خیلی سختی کشیدم. سه سال روی نیمکت نفت بودم. مسلما اینجا هم می توانم طاقت بیاورم. برای آسیایی ها ورود به اروپا سخت است. من هم باید تحمل کنم. صبرم پائین است ولی دوستانم به من کمک می کنند. شاید یکسال بازی نکنم. برای من اتفاق افتاده که بازی نکنم ولی تلاش می کنم تا همیشه آماده باشم.

مشکل فنی ندارم

 مشکل من در اینجا قطعا فنی نیست. مگر ناواس سه سال با رئال قهرمان اروپا نشد؟ بعد مربی آمد و او را کنار گذاشت. این چیزها در فوتبال هست.

راز استقلال و پرسپولیس

یک چیز درباره استقلال و پرسپولیس بگویم. وقتی آنها گل می خورند کلا از نظر روحی به هم می ریزند. اگر تیم های حریف به جای اینکه عقب بنشینند حمله کنند شک نکنید سه چهار گل هم به این تیم ها می زنند. استقلال و پرسپولیس تیم های هستند که نباید اصلا گل بخورند. تیم های مقابل هم وقتی گل می زنند می گویند دفاع کنیم. در حالی که اگر حمله کنند باز هم گل می زنند. من با سیدجلال اتفاقا یک بار در این باره حرف زدم. ما وقتی گل می خوردیم روحیه بچه ها خیلی بهم می ریخت.