پرسپولیس دور برگشت لیگ برتر را با پیروزی یک بر صفر برابر سایپا شروع کرد. استقلال اما در رفسنجان تن به تساوی یک بر یک برابر مس داد. به این ترتیب فاصله سرخابی‌ها در جدول رده‌بندی به 6امتیاز افزایش یافت. این مسئله فشارها را بر محمود فکری افزایش داد و در نهایت پرونده سرمربیگری او را در استقلال بست فارغ از این داستان اما، بین پرسپولیس و استقلال تا اینجای لیگ بیستم تفاوت‌هایی وجود داشته که منجر به کامیابی یکی و ناکامی نسبی دیگری شده است. در این مطلب بخشی از تفاوت‌ها را مرور می‌کنیم.
نظم و انضباط
نظم و انضباط بسیار مهم است و خیلی به ندرت دیده می‌شود تیمی بدون این فاکتور به موفقیت‌های اساسی دست پیدا کند. پرسپولیس در این سال‌ها و از جمله در فصل جاری نظم خوبی داشته است؛ بیرون میدان را افرادی مثل کریم باقری کنترل می‌کنند و درون زمین را یکی مثل جلال حسینی. آخرین باری که یک بازیکن پرسپولیس قهر کرد و سر تمرین نیامد کی بود؟ درست در نقطه مقابل اما استقلال به جولانگاه بازیکنان بی‌انضباط و خودخواه تبدیل شده است؛ هنوز یکی از قهر برنگشته، دیگری کار را رها می‌کند و عجیب اینکه کادرفنی هم قاطعیت لازم برای برخورد با هیچ‌کدام از این نفرات را ندارد. فاصله بین پایان قهر قائدی و آغاز قهر رشید مظاهری حتی 24ساعت هم نبود. در این شرایط شما چطور انتظار دارید استقلال موفق باشد؟
شخصیت پیروزی
نه اینکه استقلال شخصیت بردن نداشته باشد؛ نه. این تیم از بزرگ‌ترین و پرافتخارترین تیم‌های ایران و آسیا به شمار می‌رود اما نکته اینجاست که در چند سال گذشته نسبت به پرسپولیس در موضع ضعف قرار داشته، کمتر برده، کمتر جام گرفته و عادت به موفقیت از سرش افتاده است. در نتیجه استقلال ساده فرو می‌پاشد و حتی در مسابقاتی که حقش برد بوده هم راحت امتیاز داده است. برعکس استقلال اما پرسپولیس کاراکتر برنده دارد و کورترین گره‌ها را هم باز می‌کند. سرخ‌ها عادت کرده‌اند به اینکه روزهای بدشان را هم با برداشت حداکثری امتیازات پشت سر بگذارند. آنها شاید در یک بازی یک ربع بد باشند، موقعیت گل بدهند و حتی گل بخورند اما کمتر پیش می‌آید که همین یک ربع نمایش ضعیف، کل کار تیم را تحت‌تأثیر قرار بدهد و نتیجه را عوض کند. فعلا که برخلاف چنین تیمی به فکری ارث رسیده و خود او در این مورد خیلی مقصر نیست.
نیمکت خلوت
استقلال در دوران سرمربیگری محمود فکری به‌شدت از شلوغ بودن کادر فنی‌اش لطمه خورده است. از بازی‌های تدارکاتی پیش‌فصل هم خبر می‌رسید 3مربی با هم لب خط داد می‌زنند. این همه دستیار مدعی، چه کمکی می‌توانند به تیم بکنند؟ هر کدام اگر فقط 2جمله به فکری بگویند، ذهن سرمربی استقلال آشفته خواهد شد. برخلاف این تیم اما در پرسپولیس عمده امور فنی بین یحیی گل‌محمدی و حمید مطهری جمع‌وجور می‌شود. حرف اضافه‌ای نیست و چند صدایی هم وجود ندارد. این حتما یکی از دلایل موفقیت سرخ‌ها در مقایسه با حریف دیرینه بوده است.
پیشکسوت همراه
نه اینکه پیشکسوتان پرسپولیس خیرخواه‌تر از استقلالی‌ها باشند اما نکته اینجاست که این تیم فعلاً نتیجه می‌گیرد و طبیعتا مجال چندانی برای مخالف‌خوانی بازیکنان قدیمی باقی نمی‌ماند. پیشکسوتان پرسپولیس یا در حال تمجید از تیم‌شان هستند یا سکوت کرده‌اند. در نقطه مقابل اما در اردوگاه استقلال از هر کنجی یک صدا بیرون می‌آید و یک عده را با خودش همراه می‌کند. در نتیجه تشتت آرا به‌وجود می‌آید، بدون اینکه یک خواست مشترک و واحد در میان باشد. مثلا طی همین چند هفته گذشته چه در فضای مجازی و چه در تجمع مقابل مجلس، سر اینکه محمود فکری باید بماند یا برود اجماع نبود. این شرایط را پرسپولیس هم در سال‌های ناکامی‌اش تجربه کرد و هر کدام از پیشکسوتان یک حرف می‌زدند. نکته کلیدی اینجاست که تا استقلال به دور نتیجه‌گیری برنگردد، این رویه متوقف نخواهد شد. محمود فکری و فرهاد مجیدی و استراماچونی هم ندارد.
همشهری