هفته گذشته در دیدار رفت مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا چلسی در مادرید و مقابل رئال به برتری یک بر یک رسید. به باور برخی از تحلیل گران، با این نتیجه چلسی در شرایط خوبی برای صعود به فینال قرار گرفت.

اما «بودو ایلگنر» دروازه بان تیم ملی آلمان در پیکارهای منجر به قهرمانی جام جهانی 1990 و مرد شماره یک رئال مادرید در سال های 1996 تا 2001 نظر متفاوتی دارد.

او در مصاحبه ایی با هفته نامه معتبر کیکر گفت:هنوز هم فکر می کنم همان روحیه عالی و مثال زدنی خودش در لیگ قهرمانان را حفظ کرده است. این تیم را واقعا هیچوقت نباید دست کم گرفت. از این رو اطمینان دارم که رئال به فینال می رسد.

ایلگنر که به دقت تمامی اتفاقات فوتبال کشورش و همینطور تیم سابقش را زیر نظر دارد، در این مصاحبه به نکات قابل توجهی در ارتباط با بازی برگشت دو تیم (چهارشنبه )  اشاره داشت که در پی می آید:

*آقای ایلگنر، حتما بازی رفت نیمه نهایی رئال مادرید و چلسی را تماشا کردید. بازی را چطور ارزیابی می کنید؟

تساوی یک بر یک با توجه به مشکلاتی که در فاز اولیه بازی تیم میزبان داشت، برای رئال مادرید خوشحال کننده بود. چلسی به نظر آماده تر آمد و از پرسینگ ضعیف مادریدی ها خوب استفاده کرد.

*رسانه ها از تغییر سیستم رئال انتقاد داشتند. شما آن را مشکلی برای تیم دیدید؟

این  واقعیتی است که میزبان سیستم بازی را تغییر داد و از روش 3-3-4 همیشگی به روشی دوگانه با 3 یا 5 مدافع رفت. احتمالا همین برای برخی نشانه ایی از ضعف رئال است. آنها شاید این تغییر سیستم را تعبیر به از دست دادن اعتمادبنفس رئال کنند. اما به این موضوع، من چنین نگاه نمی کنم. رئال در یک مقطع احساس کرد چنین تغییری ضروری است. وگرنه  باید بین 3-3-4 کنونی رئال که فقط کریم بنزما از آن مانده با 3-3-4 دوران کریستیانو رونالدو و گرت بیل تفاوت قائل شد.

*اما همین بنزما گلی قابل توجه زد.

گل او واقعا در کلاس جهانی بود.  با این گل نشان داد هرگز تمام نمی شود. به نظر من بنزما در رئال حتی نقش مهم تری نسبت به روبرت لواندوفسکی در بایرن مونیخ دارد. چون وقتی به بایرن نگاه می کنیم، می بینیم آنها در کنار لواندوفسکی گزینه های بیشتری در حمله نسبت به رئال مادرید دارند.

*رئال چهره های خوب دیگری هم داشت که به تغییر نتیجه کمک کردند.

بله. به عنوان مثال تونی کروس خوب کارکرد. اما همین او، بازیکنی است که می توان گفت که در رئال، با توجه به خصوصیاتش جایگزینی ندارد. البته در کنار این موضوع، می گویم هیچکس نباید فراموش کند نبودن سرخیو راموس چقدر در این تیم می تواند تاثیرگذار باشد.چون چه به عنوان یک بازیکن و یک لیدر فوق العاده است. اگر می بینید دوربین های تلویزیونی مرتب او را روی سکوهای ورزشگاه گیر می اندازند، دقیقا به همین خاطر است. با این وجود دفاع رئال مادرید نشان داد بدون او هم می تواند به کار و زندگی اش ادامه دهد. به خصوص که با تیبو کورتوا در دروازه، همین دفاع می داند چه دروازه بان بزرگی را در پشت سرش دارد.

*چلسی را چگونه دیدید؟

در تیم کنونی چلسی، همه چیز از اتفاقاتی خوش برای توماس توخل و کارهایی موثری که برای تیمش کرده، حکایت دارند. او از زمان حضورش تغییرات محسوسی در تیم انگلیسی ایجاد کرده که قابل توجه هستند.

*مثالی هم می زنید؟

به نظرم  واضح ترین مثال در این تیم می تواند آنتونیو رودیگر باشد. بازیکنی که در دوره فرانک لمپارد اصلا مطرح نبود اما از وقتی که این مربی آلمانی آمده به یکباره اوج گرفته است.

*تیمو ورنر چطور؟

او یک مهاجم است. دوره سختی داشته اما هنوز گرفتار بحران است. به نظرم در حال پشت سرگذاشتن این دوره سخت است.باید به او زمان داد و البته صبور بود. احتمال می دهم در بازی برگشت عملکرد بهتری داشته باشد.

*با توجه به چنین حریفی، به موفقیت تیم محبوب تان باوردارید؟

بله. من هنوز هم فکر می کنم همان روحیه عالی و مثالزدنی خودش در لیگ قهرمانان را حفظ کرده است. این تیم را واقعا هیچوقت نباید دست کم گرفت. از این جهت اطمینان دارم که رئال به فینال می رسد.

***آشنایی با بودو ایلگنر

بودو ایلگنر متولد 7 آوریل سال 1967 در کوبلنس است. او در زمانی که بازی می کرد، دروازه بان شاخصی بود.

در دوران جوانی در سال های 1985 تا 1996 در تیم اف.ث کلن کشورش بازی کرد. در سال های 1996 تا 2001 نیز عضو رئال مادرید بود و حتی با آن قهرمان اروپا شد.

در جام جهانی 1990 و تیم آلمانی که بزرگانی همچون لوتهار ماتئوس، یورگن کلینزمان، آندرئاس برمه، گوییدو بوخوالد و ... داشت، او مرد شماره یک  تیم ملی و شخص فرانتس بکن باوئر، سرمربی تیم بود.

او با واکنش های عالی خود نقش بسزایی در کسب مقام نخست تیم کشورش در جام جهانی 90 داشت.

در تیم ملی او رده های ترقی را یک به یک پیمود. در سال 1987 برای نخستین مرتبه مورد توجه بکن باوئر، سرمربی وقت تیم ملی قرارگرفت و برای بازی دوستانه با دانمارک به تیم ملی دعوت شد.

این بازی در تاریخ 23 سپتامبر سال 1987 و با برتری یک بر صفر ژرمن ها به پایان رسید و ایلگنر 90 دقیقه در دروازه ایستاد.

 در سال 1988 که آلمان میزبان جام ملت های اروپا بود، توسط قیصر به عنوان مرد شماره دو و ذخیره «ایکه ایمل» انتخاب شد.

البته دراین پیکارها روی نیمکت بود و بازی نکرد. در واقع بعد از این پیکارها بود که با کنارگذاشتن ایمل،  مرد شماره یک شد.

پس از آن در سال  1989 به عنوان بهترین دروازه بان آلمان برگزیده شد و همین عنوان  را در سال 1990 نیز کسب کرد.

به همین خاطر بکن باوئر او را به عنوان دروازه بان اصلی تیمش برگزید و با خود به ایتالیا برد.

ایلگنر در رده باشگاهی 13 سال تمام برای اف.ث کلن بازی کرد و بعد از 326 بازی برای کلنی ها، در سال 1996 و در سن 29 سالگی پیشنهاد رئال مادرید را پذیرفت.

شاید یکی از دلایلی که سبب شد تا او به رئال برود ، حضور یوپ هاینکس، سرمربی آلمانی این تیم بود.

ایلگنر در سال 1998 نقش بسزایی در فتح لیگ قهرمانان اروپا توسط رئالی ها داشت و در این تیم با کانیزارس و بعد ها با ایکر کاسیاس برای قرارگرفتن در ترکیب اصلی تیم در رقابت بود.

او به همراه رئال افتخارات خوبی کسب کرد که می توان به دو قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در سال های 1998 و 2000 اشاره کرد.

انتهای پیام/