سکونشینی‌ در پرسپولیس به همان اندازه برای آنتونی گولچ غیرمنتظره است که واکنش متفاوت او به همه سکونشینی‌هایش، برای ما. این مدافع دوملیتی را باید نمونه‌ای از یک بازیکن حرفه‌ای بدانیم. بازیکنی که بر خلاف همتاهای ایرانی‌اش فلسفه فوتبال را پذیرفته و به آن پایبند است. پایبندی‌اش را هم وقتی به رخ‌مان می‌کشد که در جست و جوی دلیل بازی نکردنش او را سوال‌پیچ می‌کنیم و در پاسخ به هر پرسش، گولچ ما را هم مثل خودش به صبوری دعوت می‌کند: «وقتی یک تیم بزرگ را انتخاب می‌کنی، باید صبور هم باشی.» و خودش همینطور صبورانه نشسته به انتظار فرصتی برای خودنمایی.

تعطیلی چهار روزه آنقدر ارزش داشت که تا استرالیا بروی و برگردی؟
 کار خاصی که نداشتم. فقط می‌خواستم خانواده و دوستانم را ببینم.
رفتی و برگشتی و مصدوم شدی.
 به خاطر تکل بدی که یکی از بازیکنان شهرداری همدان روی پایم زد آسیب دیدم و از آن روز، پای راستم درد می‌کند.
یعنی مصدومیتت جدی است؟
 نه جدی نیست. البته دو روز تمرین نکردم اما شاید امروز تمرین کنم.
در این چهار بازی در لیست پرسپولیس بودی اما لحظه آخر خط خوردی و رفتی روی سکو؛ چرا؟
 نمی‌دانم. ناراحتم که بازی نمی‌کنم اما تیم بازی‌هایش را برده و نمی‌توانم انتظار داشته باشم بازی‌ام بدهند.
فکر می‌کنی کِی فیکس شوی؟
 اگر به خودم باشد می‌خواهم مقابل تراکتورسازی بازی کنم اما شاید نظر برانکو این نباشد. فعلا که جلال و بقیه مدافعان خیلی خوب کار کرده‌اند و منطقی نیست مرا به جای آنها بازی بدهند اما من هم آماده‌ام و هر وقت بگویند بازی کن، بهترین بازی‌ام را انجام می‌دهم.
می‌دانی با این رقبایی که داری ممکن است حالا حالاها به تو بازی نرسد؟
 می‌دانم اما ناامید نیستم. به قول برانکو باید تمرین کنم و صبور باشم و منتظر فرصت بمانم. خیلی دوست دارم بازی کنم اما مجبورم صبور باشم.
پس درباره بازی نکردنت با برانکو حرف هم زده‌ای.
 بله یک بار صحبت کردیم و ایشان گفت که از مدافعان راضی است و نمی‌خواهد به ترکیب تیم دست بزند. دلایلش قانع‌کننده بود و من هم به نظر ایشان احترام می‌گذارم. باز هم تمرین می‌کنم و منتظر می‌مانم اما امیدوارم خیلی زود نوبت من هم بشود.
دو ماه است که شایعه جدایی‌ات بر سر زبان‌ها افتاده؛ واقعا می‌خواهی بروی؟
 نه، هرگز.
اما انگار می‌خواهند تو را کنار بگذارند و رضاییان را برگردانند.
 نه، این‌طور نیست. در باشگاه کسی به من نگفته برو. اتفاقا درباره این شایعه هم با برانکو صحبت کردم که گفت باشگاه چنین چیزی از او نخواسته و خودش هم اصرار دارد بمانم.
رابطه‌ات با بازیکنان پرسپولیس چطور است؟
 با ساسان انصاری و محسن ربیع‌خواه که بهتر از بقیه انگلیسی صحبت می‌کنند، خیلی صمیمی‌ام. الکس لوبانوف هم دوست صمیمی‌ام بود اما الان با ساسان، محسن و رادوشوویچ که هموطنم است و با هم کروات صحبت می‌کنیم، صمیمی‌ترم.
اما همزبانی‌ات با برانکو نظر او را نسبت به تو تغییر نداده.
 نه متاسفانه فایده‌ای برایم نداشته. البته شوخی می‌کنم. نه فقط برانکو، بلکه دستیاران او هم کروات هستند اما اینها ربطی به فوتبال ندارد و می‌دانم که برای بازی کردن باید از بقیه مدافعان بهتر باشم.
پس کلا برای بازی نکردنت دنبال دلیل غیرفنی نمی‌گردی.
 مگر غیر از این هم می‌تواند باشد؟ در پرسپولیس مافیا نداریم. رابطه‌ام با مربیان تیم دوستانه است و بازیکنان هم همیشه به من دلداری می‌دهند. مطمئنم که دلیل بازی نکردنم فنی است. هر جا می‌روم هواداران می‌پرسند چرا بازی نمی‌کنی اما من می‌گویم وقتی یک تیم بزرگ را انتخاب می‌کنی، باید صبور هم باشی.
تو قهرمانی در لیگ قهرمانان را تجربه کرده‌ای و چند ماه دیگر باید با پرسپولیس در این رقابت‌ها شرکت کنی؛ به تکرار این قهرمانی هم فکر می‌کنی؟
 بازی کردن و نتیجه گرفتن در لیگ قهرمانان خیلی سخت است. ما وقتی با وسترن‌سیتی به لیگ قهرمانان رفتیم همه می‌گفتند همان بازی اول کارتان تمام است. ما آن فصل را با قهرمانی تمام کردیم اما تمام نشدیم. مهم‌ترین اتفاق این است که تک‌تک‌مان باور کنیم که می‌بریم و به خودمان ایمان داشته باشیم. تیم ‌ما اصلا خوب بازی نمی‌کرد اما می‌بردیم و به هیچ تیمی اجازه نمی‌دادیم که شکست‌مان بدهد.
دقیقا برعکس پرسپولیس که همیشه خوب بازی می‌کند اما به اندازه خوب بودنش نتیجه نمی‌گیرد.
 بدی فوتبال همین است که همیشه نمی‌توانی برنده باشی. در یک بازی فوتبال گاهی چیزهای مهمی را از دست می‌دهی اما مهم این است که اگر چیزی را از دست دادی، شانس‌های بعدی‌ات را از دست ندهی. پرسپولیس بازیکنان و مربیان خیلی خوبی دارد و هواداران همیشه حمایتش می‌کنند اما نمی‌توانم پیش‌بینی کنم که قهرمان می‌شویم یا نه. هر چند معتقدم با این تیم، شانس خوبی برای قهرمانی در آسیا داریم.
حتما می‌دانی که پیراهن شماره 6 پرسپولیس مال کریم باقری بوده؛ چه شد که 6 را انتخاب کردی؟
 6 شماره مورد علاقه من است و قبلا در همه تیم‌ها 6 می‌پوشیدم. وقتی به پرسپولیس آمدم پیش خودم می‌گفتم کاش اینجا هم 6 را به من بدهند که اتفاقا یک روز گفتند شماره 6 را برایت کنار گذاشته‌ایم. کریم باقری آدم بزرگی است و افتخار می‌کنم که پیراهن او را به من داده‌اند.
تو با پاسپورت استرالیایی به ایران آمدی اما می‌دانیم که اصالتا کروات هستی؛ بیشتر خودت را استرالیایی می‌دانی یا کروات؟
 پدر و مادر من کروات هستند اما من خودم را استرالیایی می‌دانم چون در این کشور به دنیا آمده‌ام و همه زندگی‌ام را آنجا گذرانده‌ام.
اما در یورو از تیم‌ملی کرواسی حمایت می‌کردی.
 بله حمایت کردم چون آنها را هم هموطن خودم می‌دانم. در المپیک هم دوست داشتم نتیجه بگیرند. کرواسی را همیشه دوست دارم اما خودم استرالیایی‌ام.