رابرت ردفورد در نقش جانی هوکر به همراه رابرت ارل جونز در نقش لوتر کولمن در جولیت ایلی نویز که یکی از ایالت‌های آمریکاست جیب‌بُری می‌کردند. هنرپیشه‌هایی در فیلم نیش ساخته 1973 (1352 شمسی) که برنده اسکار شد. آن زمان علی‌اکبر طاهری، سرپرست باشگاه پرسپولیس و البته رضا افتخاری، مدیرعامل باشگاه استقلال حسابی جوان بودند و شاید فکر نمی‌کردند روزی مدیریت دو باشگاه بزرگ پایتخت را به‌عهده بگیرند.

 

در فیلم نیش هوکر و کولمن پول‌هایی که از جیب‌بری به دست می‌آوردند، در قمار خرج می‌کردند تا اینکه در یکی از این تلکه‌کردن‌ها آنها به طور اتفاقی پول هنگفتی را از بانکدار معروفی به نام دویل لانگان کلاهبرداری می‌کنند. البته این کلاهبرداری بزرگ کشته شدن لوتر کولمن را به دنبال داشت.

 

جانی هوکر با همکاری دوست قدیمی لوتر، هنری گندورف که در شیکاگو زندگی می‌کند، سعی در انتقام‌گیری از لانگان را دارد. نیش با همین داستان عجیب، یکی از بهترین فیلم‌های سینمای جهان در تاریخ خودش محسوب می‌شود. زمانی که بسیاری از مدیران امروز ما که امروز با نیش و کنایه حرف می‌زنند دوران جوانی‌شان را سپری می‌کردند، این فیلم توانست هفت جایزه اسکار را از یازده بخشی که در آن نامزد بود، دریافت کند.

 

نیش به خوبی یک کلاهبرداری حرفه‌ای را به نمایش درآورده است، با بازیگرانی حرفه‌ای که هرکدام در سینمای جهان غولی برای خود محسوب می‌شدند. حالا به سراغ نیش‌های داخلی برویم. نیش‌هایی از جنس مدیریت دو باشگاه سرخابی که اکنون به روح بزرگترین بازی فوتبال ایران می‌زنند. اینجا روی سخن چندان به رضا افتخاری، مدیرعامل باشگاه استقلال نیست که شاید در بدو ورودش به این باشگاه کم‌تجربه صحبت می‌کند و می‌گوید باید خوشحال باشید که من مدیرعامل استقلال شده‌ام. می‌گوید درباره ادامه همکاری با علیرضا منصوریان پس از دربی تصمیم‌گیری خواهد کرد  صحبتی که برای سرمربی آبی‌پوشان حاشیه درست می‌کند، اما باید این حرف را روی غیر حرفه‌ای بودن و کم تجربه بودن افتخاری گذاشت، اما طاهری...

 

سرپرست باشگاه پرسپولیس در آستانه دربی می‌خواهد زمین و زمان را به هم بدوزد. مدیری که مدعی داشتن مدیریت کشورهای توسعه یافته است، اما ذره‌ای از رفتارهای حرفه‌ای یک مدیر کشور توسعه یافته را ندارد. طاهری که نیش خود را به همه زده و حالا که در یک حرکت منافع دوستانش را در خطر دیده، به دنبال زدن نیش جدیدی است. دریغ از اینکه نیش او نه تنها به افراد مقابل او، بلکه به روح دربی هم آسیب می‌رساند. 

 

موضوع از جایی شروع می‌شود که پرسپولیس و استقلال و البته تراکتورسازی با یک سامانه پیامکی قرارداد اسپانسری امضا کردند. کاری به غیرقانونی بودن این قرارداد نداریم (به این دلیل که همزمانی اسپانسری حتی دو باشگاه در یک لیگ طبق قوانین فوتبال غیر قانونی است) اما باید کمی به حاشیه‌های آن بپردازیم. در مقابل سامانه پیامکی این سه باشگاه، سازمان لیگ که فصل گذشته با مشکلات مالی عدیده‌ای مواجه شد، درخواست همکاری با این باشگاه‌ها برای استفاده از سامانه پیامکی‌شان را کرد. این موضوعی است که عابدینی آن را مطرح کرده، اما گویا با مخالفت‌هایی روبه‌رو شده است. عابدینی وقتی دیده راهی برای بهره بردن از سامانه پیامکی اختصاصی این سه باشگاه نیست، سامانه پیامکی دیگری را به عنوان اسپانسر سازمان لیگ وارد کارزار تبلیغاتی لیگ برتر کرده است.

 

تداخل کارهای این دو سامانه موضوعی است که باید به صورت جدی‌تر به آن پرداخت و اینجا قرار نیست به این مسئله پرداخته شود که حق با کدام یک است. فقط باید کمی به کارهای طاهری و دوستانش در سامانه پیامکی باشگاه دقت کرد و اینکه حالا آنها چگونه در حال نیش زدن به افرادی است که احساس می‌کنند در حال لطمه زدن به کارهای اقتصادی‌شان هستند. اسپانسری که سامانه پیامکی‌اش با باشگاه پرسپولیس قرارداد چهار ساله امضا کرده و اگر هواداری عضو این سامانه شود امکان لغو کردن عضویت خود را ندارد و همین مسئله خود جای سؤال دارد. اینکه چرا از هواداران عضو در این سامانه ماهیانه پولی کسر می‌شود و اگر کسی بخواهد عضویتش را لغو کند و دیگری پولی پرداخت نکند، امکان این کار برای او فراهم نیست.

 

شخصیت‌های درگیر با این ماجرا حسابی ما را یاد فیلم نیش می‌اندازند. علی‌اکبر طاهری وقتی این شرایط را دیده و می‌بیند که شاید با سامانه پیامکی لیگ برتر فوتبال منافع دوستانش به خطر می‌افتد، دنبال انتقام‌گیری یا نیش زدن به دیگران است. سرپرست باشگاه پرسپولیس در آستانه دربی تهدید به استعفا کرده، اتهاماتی را به برخی افراد حقیقی و حقوقی وارد کرده تا به نوعی نیشی به دیگران زده باشد. نیشی که اثرات آن روی دربی هم تأثیر گذاشته و خواسته یا ناخواسته این مسائل روی اعضای تیم پرسپولیس تأثیرگذار است. جایی که برانکو اعلام کرده اگر طاهری برود، دلیل ندارد که او بماند و به کارش ادامه دهد. وقتی چنین موجی وارد تیم می‌شود، قطعاً بازیکنان هم از آن اثرات منفی دریافت می‌کنند و این اتفاقات غیر حرفه‌ای بودن طاهری را نشان می‌دهد که مدعی داشتن مدیریت کشورهای توسعه یافته است. مدیری که می‌توانست با مدیریتی بهتر این مسائل و نیش‌ها را به بعد از برگزاری دیدار با استقلال موکول کند تا خدشه‌ای به این بازی وارد نشود.

 

طاهری که طبق قانون تجارت همچنان به صورت غیرقانونی به عنوان سرپرست باشگاه پرسپولیس فعالیت می‌کند، در دوران حضورش در این باشگاه سه میلیارد از صندوق حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان برداشت کرد و کسی متوجه نشد در نهایت این موضوع به کجا ختم شد و توضیحی هم در این باره داده نشد و این بار هم در ماجرای اسپانسری هیچ‌کس نمی‌داند چه گذشته و چرا طاهری حاضر شده در آستانه دربی این موضوع را مطرح کند. این هم یکی از آن نیش‌هایی بود که طاهری به پرسپولیس زد و هنوز پادزهری برای آن پیدا نشده و حالا در آستانه دربی نیش دیگری به بدنه پرسپولیس وارد شده است. باید دید این نیش برنده جایزه‌ای مانند اسکار می‌شود یا نه.