در كنار همه رنج‌ها و محنت‌هایی كه بچه‌های معلول می‌كشند، یك نكته بسیار مهم است؛ عشق و علاقه خانواده به آنها. بهزاد زادعلی‌اصغر این روزها در ریو بسیار مورد توجه برزیلی‌هاست؛ گلی كه او در دیدار با مراكش زد حسابی در شبكه‌های اجتماعی به اشتراك گذاشته می‌شود و با توجه به ظاهرش و البته فوتبال بازی كردنش به او لقب رونالدینیو داده‌اند. او كه در سه‌سالگی بر اثر افتادن از دست یكی از بستگانش با عارضه چشمی ‌مواجه شده، بسیار مورد توجه خانواده قرار دارد و شاید همین توجه مسیر ورزشی‌اش را هموار كرده است. همشهری‌ورزشی با رونالدینیوی ایرانی در ریو در مورد مسابقات و انگیزه‌هایش و داربی روز جمعه گفت‌وگو كرده است. زادعلی‌اصغر البته یك خبر هم به همشهری داد و اینكه این آخرین حضورش در تیم ملی است و خداحافظی می‌كند.

• حسابی در مسابقات گل كاشتی و مورد توجه هستی.

ما همه جزو تیم ایران هستیم و من هم یكی از اعضای تیم. همه تلاش می‌كنند كه بتوانیم قهرمان شویم. ما 10نفریم و داریم یك كار گروهی می‌كنیم. خیلی به من زادعلی‌اصغر ربطی ندارد.

• پس از تساوی مقابل برزیل حالا باید در برابر آرژانتین در نیمه‌نهایی به میدان بروید.

بازی سختی پیش‌رو داریم. برزیل هم تیم بسیارخوبی است و همیشه قهرمان بوده اما توانستیم با بازی حساب‌شده این تیم را متوقف كنیم. من از اینجا از همه مردم ایران، آنهایی كه در مشهد و قم و شیراز هستند می‌خواهم در اماكن مذهبی كه حضور دارند ما را دعا كنند. تمنا می‌كنم با دعاهای خودتان به ما انرژی دهید. ما هم همه تلاشمان را می‌كنیم. قول می‌دهیم.

• در زمین خیلی باغیرت هستی و همیشه مصدوم می‌شوی. از خودت بگو و اینكه از كجا شروع كردی.

اولا من وجب به وجب خاك ایران را می‌بوسم؛ تبریزی‌ام و ترك‌زبان. ما در تیم‌مان اهوازی داریم، شیرازی، شمالی و... پس همه تیم ما برای ایران است. شخصا هم خیلی ایران را دوست دارم. مساله اصلی این نیست كه بهزاد خوب است؛ حسین و احمد هم خوب هستند. دروازه‌بان ما مجید هم عالی است. این را با تمام وجود می‌گویم. من قبلا گلبال كار كردم، دوومیدانی ودوچرخه‌سواری كم‌بینایان. حالا هم 9سال است فوتبال بازی می‌كنم كه 6سال آن را عضو تیم ملی هستم. البته از همین‌جا یك خبر بدهم كه این آخرین حضورم در تیم ملی و مسابقات است و خداحافظی می‌كنم.

• چرا خداحافظی؟!

خسته شدم. مصدومیت‌هایم هم زیاد است. نه من، بچه‌های تیم در همین مسابقه با برزیل هم حسابی مصدوم شده‌اند. یكی فرق سرش شكافت، دیگری هم گردنش ضربه خورد. در این سال‌ها همیشه در تمام مسابقات مصدوم شده‌ام و درد زیادی كشیده‌ام. حالا كه به اینجا رسیدیم بگذارید یك درددل هم بكنم كه درددل من تنها نیست. همه بچه‌های معلول تیم این درددل را دارند. آقایان مسئول، ما نابینا هستیم اما ناتوان نیستیم. لطفا ما را ببینید. در موقع فوتبال بازی كردن با اینكه نابینا و كم‌بینا هستیم چشمان ما را می‌بندند ولی مسئولان چرا ما را نمی‌بینند؟ وقتی من آمدم هیچ‌یك از مسئولان شهرم جز رئیس هیات نابینایان ما را ندید و مراسمی ‌نگرفت. در اهواز هم همین اتفاق برای بچه‌های تیم افتاد. گفتند بروید، وقتی برگشتید.

• بیشتر ورزشكاران معلول این درددل‌ها را دارند؟

بله. ورزشكار سالم راحت سر تمرین می‌رود و می‌آید. دیده‌اید كه ما برای اینكه راه برویم باید قطار شویم و دست روی شانه‌های هم بگذاریم و یك‌نفر راهنمایی‌مان كند. به خدا سخت است. من خواهش می‌كنم كه ما را حمایت كنید. در ایران خودمان كسانی هستند كه خیلی سرتر از ما و ورزشكاران دیگر دنیا هستند. كاری كنید كه آنها از خانه‌های خودشان بیرون بیایند و ورزش كنند.

• تو را با رونالدینیو مقایسه می‌كنند.

من این ورزشكار را خیلی دوست دارم و خب قطعا در اندازه‌های او نیستم.

• از فوتبالیست‌های ایرانی كدام را بیشتر دوست داری؟

من ترك‌زبان هستم و خب علی دایی كه اسطوره فوتبال ایران است و كریم باقری و البته علی كریمی. ادینیو بازیكن برزیلی تراكتورسازی را هم خیلی دوست دارم. او كسی است كه فوتبال 5نفره را می‌شناسد.

• روز جمعه داربی است. نتیجه را چگونه پیش‌بینی می‌كنی و دوست داری كدام تیم برنده شود؟

من كه تبریزی‌ام و طرفدار تراكتورسازی اما بعد از تیم شهرم، دوست دارم پرسپولیس ببرد چون رنگ پیراهنش قرمز است.