امیرحسین حسین‌زاده با انتشار پست خداحافظی، جدایی‌اش از استقلال را تایید کرد و ظاهرا باید انتقال او به باشگاه شارلوا را نهایی دانست؛ انتقالی که نام حسین‌زاده را به فهرست طولانی لژیونرهای حاضر در لیگ بلژیک اضافه می‌کند.

شاید باورنکردنی باشد اما حضور بازیکنان ایرانی در فوتبال بلژیک، سابقه‌ای ۱۰۰ ساله دارد. مرحوم حسین صدقیانی، بنیانگذار تیم ملی ایران، در سال ۱۳۰۰ راهی شارلوا شد و مسیری را آغاز کرد که بعد از ۷۷ سال، توسط رضا ترابیان دنبال شد. در دو دهه اخیر، رفت‌وآمد فوتبالی‌ها، به خصوص استقلالی‌ها، به فوتبال بلژیک به اتفاقی عادی بدل شده و حالا علی‌ قلی‌زاده، آخرین پرچم‌دار ایرانی ژوپیلرلیگ در فصل ۲۲-۲۰۲۱ لقب گرفته‌ است.

فوتبال ایران سابقه حضور بیشترین لژیونر را در بلژیک دارد قبلا نیز شاهد حضور بازیکنان ایرانی در این لیگ درجه دوی اروپایی بوده ایم. رامین رضاییان مدتی برای اوستنده بازی می کرد. محمد نادری عضوی از تیم کورتریک به حساب می‌آمد.

رضا قوچان نژاد سابقه عضویت در استانداردلیژ را دارد. داریوش یزدانی، علیرضا امامی فر و محمدرضا مهدوی نیز در سالیان دورتر مدتی در لیگ بلژیک بازی کردند و در لباس تیم شارلروا به میدان رفتند.

اما سوالی که همیشه ذهن را مشغول می‌کند این است که آیا رفتن به لیگ بلژیک باعث پیشرفت بازیکنان داخلی شده و یا فقط به خاطر برچسب لژیونر شدن این بازیکنان حاضر به بازی در این لیگ شده ‌اند؟

با نگاهی به عملکرد بازیکنان داخلی در لیگ بلژیک می‌توان خیلی راحت متوجه شد که بیشتر مقصدی شکست خورده برای بازیکنان ایرانی به حساب می‌آید تا سکوی پرتاب و جایی برای پیشرفت، می‌توان به جرات گفت بالای ۸۰% از بازیکنانی که به لیگ بلژیک رفتند پس از عملکردی ناموفق مجبور به بازگشت به لیگ ایران یا رفتن به لیگ سطح پایین تری شدند. با هم به بررسی تیم های لیگ بلژیک که سابقه داشتن بازیکنان ایرانی را داشتند می‌پردازیم؛

شارلوا؛

تیم رویال شارلوا بلژیک که قدمتی ۱۱۳ ساله داشته و سال تاسیسش به ۱۹۰۴ میلادی باز می گردد، یکی از باشگاه های شناخته شده و باقدمت فوتبال بلژیک به حساب می آید. از طرفی فوتبال بلژیک نیز با سرمایه گذاری بر بخش های پایه خود، یکی از معادن بازیکنان با استعداد اروپا تلقی می شود. تا جایی که سالانه بازیکنان عدیده ای از تیم های سطح اول این کشور به کشور های صاحب سبک فوتبال اروپا ترانسفر می شوند.

این باشگاه که در شهری با همین نام در غرب کشور بلژیک واقع شده، مدیری ایرانی دارد. مهدی بیات، یک ایرانی بزرگ شده در کشور بلژیک، مسئولیت مدیریت باشگاه را برعهده دارد. این در حالی است که فابین دبخ، رییس و مالک این باشگاه است.

تیم شارلوا که با لقب گورخر ها در فوتبال بلژیک شناخته می شود، پیراهنی متشکل از خطوط عمودی سیاه و سفید دارد. هدایت این تیم بر عهده فلیس مازو است. در ترکیب اصلی این تیم نیز، حمدی هاربوی، دیوید پالت و کریستف دیاندی به چشم می خورد. نکته جالب درباره این تیم، حضور چند فوتبالیست این تیم در تاریخچه باشگاه است. پیش از حسین زاده، حسین صدقیانی، داریوش یزدانی، علیرضا امامی فر، محمدرضا مهدوی، مهرداد میناوند، کاوه رضایی، یونس دلفی، امید نورافکن و علی قلی نژاد در تیم شارلوا توپ زده و حسین زاده دهمین بازیکن ایرانی تاریخ این باشگاه بلژیکی به حساب می آید.

در میان این ۹ بازیکن که سابقه بازی در شارلوا را داشتند تا این لحظه فقط علی قلی زاده بازیکن مقاوم این لیگ بوده و هنوز در تیم شارلوا توپ می‌زند بقیه بازیکنان با گذراندن یکی دو فصل ناموفق در این تیم و لیگ بلژیک به لیگ ایران یا لیگ های ضعیف تر اروپایی و عربی پیوستند. البته کاوه رضایی در شارلوا بلژیک عملکرد خوبی داشت ولی در دو فصل آخر حضور در این کشور به دلیل مصدومیت‌های متوالی نتوانست بدرخشد و پس از چندین فصل جا به جا شدن بین سه تیم در نهایت این فصل به استقلال برگشته است.

یوپن؛

باشگاه فوتبال یوپن یک باشگاه فوتبال بلژیکی است که در سال ۱۹۴۵ بنانهاده شده‌است. این باشگاه در شهر یوپن قرار دارد و هم‌اکنون در لیگ برتر فوتبال بلژیک بازی می‌کند. این تیم در سال ۲۰۱۲ به مالکان قطری واگذار شد و همکاری‌های خود را با آکادمی فوتبال اسپایر قطر آغاز کرد.سعید عزت اللهی و امید ابراهیمی عضو این تیم بودند که امید ابراهیمی فصل بدی را سپرس نکرد اما عزت‌اللهی یک نیمکت‌نشین محض بود و هر دو پس از یک فصل جدا شدند؛ ابراهیمی به مقصد الوکره و سعید عزت اللهی به مقصد وایله بلدکلوب.

اوستنده؛

باشگاه سلطنتی اوستنده یکی دیگر از باشگاه های لیگ بلژیک است که سابقه بازیکن ایرانی را در خود داشته است. رامین رضاییان پس از حضور یک ساله در این تیم بلژیک را به مقصد الشحانیه قطر ترک کرد.

آنتورپ؛

باشگاه فوتبال رویال آنتورپ ۱۵ سال پیش از تشکیل اتحادیه سلطنتی فوتبال بلژیک و حوالی سال ۱۸۸۱ توسط دانشجویان انگلیسی مقیم آنتورپ و تحت عنوان باشگاه کریکت آنتورپ تأسیس شد. رویال آنتورپ به عنوان قدیمی‌ترین باشگاه فوتبال بلژیک شناخته می‌شود. در ابتدا در این باشگاه، اعضا به صورت حرفه‌ای و سازمان یافته فوتبال بازی نمی‌کردند اما در سال ۱۸۸۷ رسماً به باشگاه فوتبال آنتورپ تغییر ماهیت داد. در سال ۱۸۹۵، آن‌ها نخستین باشگاهی بودند که در اتحادیه فوتبال بلژیک ثبت نام کردند و به همین جهت در سال ۱۹۲۶ و در زمانی که اتحادیه فوتبال بلژیک تصمیم به ثبت باشگاه ها با یک کد گرفت، به باشگاه آنتورپ عدد یک اختصاص یافت. علیرضا بیرانوند تنها ایرانی است که سابقه بازی در این باشگاه را دارد اما باز هم حضوری ناموفق، بیرانوند که پس از گذراندن دوران رویایی از پرسپولیس به این تیم رفت، پس از گذراندن یک فصل ناموفق و انجام فقط ۱۰ بازی به صورت قرضی به بوآویشتا رفت که باز هم درخشش سابق را نداشت و فرصت بازی به او نرسید تا بار دیگر پس از دو فصل و انجام فقط ۱۸ بازی در این دو فصل به پرسپولیس برگردد و در ایران به فوتبالش ادامه دهد!

خنت؛

این باشگاه در سال ۱۸۶۴ میلادی تأسیس شده‌است. باشگاه فوتبال خنت سابقه ۱ قهرمانی در لیگ برتر و ۳ قهرمانی در جام حذفی فوتبال بلژیک را دارد. میلاد محمدی سابقه دو فصل حضور در این تیم را داشت و پس از آن به آ اک آتن یونان پیوست.

سنت ترویدنس؛

قوچان نژاد سابقه حضور در باشگاه سنت ترویدنس را دارد این باشگاه در سال ۱۹۲۴ تأسیس شده است سابقه یک نایب قهرمانی در لیگ برتر فوتبال بلژیک را دارد. رضا پس از دو فصل حضور در این تیم انجام ۳۱ بازی با ۱۸ گل زده این تیم را به مقصد استاندارد لیژ ترک کرد.

استاندارد لیژ؛

استاندارد لیژ در شهر لیژ در کشور بلژیک قرار دارد. استاندارد لیژ در سال ۱۸۹۸ تأسیس شده‌است. آن‌ها یکی از پر افتخارترین باشگاه‌های بلژیک هستند؛ ۱۰ قهرمانی در لیگ برتر بلژیک، ۸ قهرمانی در جام حذفی فوتبال بلژیک، ۴ قهرمانی در سوپرجام فوتبال بلژیک و یک قهرمانی در جام اتحادیه فوتبال بلژیک، آن‌ها را تبدیل به یکی از موفق‌ترین باشگاه‌های فوتبال بلژیک کرده‌است؛ استاندارد لیژ رکورد دار حضور متوالی در بالاترین سطح فوتبال بلژیک است؛ آن‌ها از سال ۱۹۲۱ بی وقفه در بالاترین سطح فوتبال بلژیک حاضر بوده و به رقابت پرداخته‌اند. آن‌ها در فصل ۸۲–۱۹۸۱ به فینال جام برندگان جام اروپا راه یافتند اما در فینال مقابل بارسلونا شکست خوردند. رضا ترابیان و رضا قوچان نژاد از بازیکنان ایرانی این باشگاه هستند که هر کدام یک فصل برای این تیم به میدان رفتند و بعد از آن بلژیک را به مقصد پاس تهران و چارلتون ترک کردند.

چیزی که از بررسی سابقه حضور ایرانیان در لیگ بلژیک مشاهده می‌شود این است که قطعا نمی‌توان روی این لیگ اسم لیگی برای پیشرفت و سکوی پرتاب گذاشت و استعدادهای لیگ ایران با رویای لژیونر شدن قمار سنگینی روی آینده دوران حرفه ای خود با حضور در این لیگ خواهند کرد.