تیم ملی فوتسال ایران در هشتمین دوره جام جهانی عملکرد بسیار خوبی داشت و توانست پس از 24 سال طلسم حضور ایران در بین 4 تیم برتر جام جهانی را بشکند. شاگردان محمد ناظم‌الشریعه هر چند در مرحله گروهی عملکرد خوبی را از خود به نمایش نگذاشتند اما در مرحله یک هشتم نهایی مقابل برزیل با یک نمایش بسیار خوب از سد حریف قدرتمند خود گذشتند و به دیدار یک چهارم نهایی رسیدند.

ایران در دیدار مقابل قهرمان 5 دوره جام جهانی با یک نمایش منطقی و حساب شده در وقت‌های قانونی به تساوی 3 بر 3 دست یافت و در وقت اضافه هم با نتیجه 4 بر 4 به استقبال ضربات پنالتی رفت که در این ضربات با نتیجه 3 بر 2 به پیروزی رسید. تیم ملی ایران در مرحله یک چهارم نهایی مقابل پاراگوئه با نتیجه 4 بر 3 به برتری رسید تا پس از 24 سال طعم حضور در بین 4 تیم برتر جام جهانی را بچشد.

عملکرد فوق‌العاده تیم ملی فوتسال بر هیچ کسی پوشیده نیست چرا که حضور در جمع 4 تیم برتر جهان افتخار بسیار بزرگی است. آن هم با کمبود امکانات و بازی‌های دوستانه اندکی که تیم ملی ما داشته است.

تیم ملی در صورتی در جام جهانی حاضر شد که تنها به تورنمنت تایلند رفته بود و 2 دیدار دوستانه مقابل ازبکستان انجام داد. از طرف دیگر سالن تمرینی تیم ملی به هیچ عنوان شرایط خوبی نداشت و حتی توپ‌هایی که برای ملی‌پوشان در نظر گرفته شده بود از استانداردهای لازم برخوردار نبود. در کنار این مشکلات مسائل مربوط به لباس تیم ملی را هم قرار بدهید که ملی‌پوشان با لباس‌هایی وصله پینه شده در مسابقات حاضر شدند چرا که فیفا اعلام کرد که لباس‌های ملی‌پوشان استانداردهای لازم را ندارند.

به هر حال تیم ملی فوتسال ایران با کوله‌باری از مشکلات و مسائل در جام جهانی حاضر شد. آن هم در صورتی که هیچ کسی به شرایط این تیم واقف نبود و توجهی هم به آنها نمی‌شد اما غیرت و تعصب ملی‌پوشان سالنی بیش از این حرف‌ها بود که بخواهند به این مسائل توجه کنند. آنها رفتند و در جام جهانی شگفتی خلق کردند و با حذف برزیل قهرمان 5 دوره جام جهانی خود را به مرحله یک چهارم نهایی و پس از آن نیمه نهایی رساندند.

اینکه ملی‌پوشان ایرانی با تمام مشکلات بدون هیچ ادعایی و بدون هیچ گلایه در مسابقات حاضر می‌شوند و بهترین نتیجه را می‌گیرند نشان می‌دهد آنها به هیچ عنوان دنبال مادیات نیستند اما این انتظار از فدراسیون فوتبال می‌رود که اگر پیش از جام جهانی توجهی به بازیکنان فوتسال نمی‌کرد اما هم اکنون شرایط را به گونه دیگری رقم بزند.

درست است که در فدراسیون فوتبال همه توجه‌ها و نگاه‌ها به فوتبال است و در واقع شاید هدف اصلی هم برای این تیم در نظر گرفته شود اما وقتی تیم‌های زیرمجموعه این فدراسیون باعث افتخارآفرینی ورزش کشور ما می‌شوند این انتظار می‌رود که نگاه‌ها نسبت به گذشته متفاوت شود. اینکه تیم ملی فوتسال ایران مقابل برزیلی که 5 دوره عنوان قهرمانی جهان و پرافتخارترین تیم دنیا را به یدک می‌کشد به پیروزی می‌رسد، تنها با هزار دلار آن هم با وعده و وعید پاداش در نظر گرفته می‌شود اوج بی‌انصافی است. اینکه صعود ایران به فینال جام جهانی با 3 هزار دلار پاداش جبران شود خیلی غیرمنصفانه است!

فراموش نکرده‌ایم که پس از برتری تیم ملی فوتبال ایران مقابل قطر آن هم در مسابقات مقدماتی جام جهانی پاداش 5 هزار دلاری به بازیکنان پرداخت شد اما جای تعجب است که چرا افتخارآفرینی تیم ملی فوتسال ایران آن هم در جام جهانی با یک پنجم آن مبلغ، آن هم به صورت وعده و وعید دیده می‌شود. درست است که فوتبال قابل مقایسه با فوتسال نیست و درآمدزایی فوتبال چشمگیرتر از فوتسال است اما مگر فوتسال تافته جدا بافته است؟! فوتسال چه گناهی کرده که زیرمجموعه فدراسیون فوتبال قرار گرفته است و باید اینگونه موفقیت‌های آنها نادیده گرفته شود. سوال این است که قدر و ارزش جام جهانی فوتسال نزد فدراسیون نشین ها چقدر است و چقدر برای مسئولان ما اهمیت داشته که ایران در این دوره از مسابقات موفق باشد؟

در این راستا از کلمبیا خبر می‌رسد بازیکنان از تبعیض به وجود آمده بسیار ناراحت هستند و حتی شنیده شده آنها نمی خواهند این مبلغ را دریافت کنند.

به هر حال این انتظار می‌رود که در حال حاضر نگاه ویژه‌تری به فوتسالی‌ها وجود داشته باشد تا آنها بتوانند با آرامش بیشتری در ادامه مسابقات حاضر شوند. اگر سالنی‌بازان صحبتی در این باره نمی‌کنند نشان از این دارد که آنها بدنبال سر و صدا و قشقرق به پا کردن نیستند.