او در فوتبال تبریز اعتباری به دست آورده که یک‌شبه و خلق‌الساعه نیست، بلکه ذره ذره به دست آمده، طی سال‌ها و در پی موفقیت‌ها. این‌روزها که فراز کمالوند قعرنشینی را با گسترش تجربه می‌کند، هیچ کس حرف از برکناری و کناره‌گیری به میان نمی‌آورد. دلیلش روشن است؛ اعتباری که یک شبه از بین نمی‌رود. فراز کمالوند که تراکتورسازی را به لیگ برتر رسانده، از تراکتورسازی یک قدرت درجه اول در لیگ برتر ساخته و صعود شهرداری تبریز را هم رقم زده و در باشگاه گسترش نیز تیمی باثبات ساخته، بدیهی است که چند نتیجه بد، چیزی را فرو نمی‌ریزد.

فراز کمالوند در باشگاه گسترش این فرصت را دارد که تیمش را دوباره بسازد. گسترش اگرچه قعرنشین جدول لیگ برتر است اما هیچ کس نگران نیست که این تیم فصلی ناکام را پیش رو خواهد داشت. گسترش تا همین امروز بازی‌هایی تماشایی را نمایش داده و هر هفته یک حسرت مشترک و تکراری دارد: «گل نزدن.»
برای پایان دادن به این حسرت فراز کمالوند بی تردید راهکارهایی دارد و در حوزه روانشناسی ورزشی در تیمش تحرکات و برنامه‌هایی خواهد داشت اما آنچه مورد بحث ماست، حرف دیگری است، اینکه چه خوب اگر مربیان صاحب اعتباری باشند که نتایج ناخوشایند، آن اعتبار را خدشه دار نکند و چه خوب اگر باشگاه‌ها برای این اعتبار بیش از هر چیزی احترام قایل شوند.
فراز کمالوند در گسترش روند آرام و موفقی داشته. گسترش باشگاهی با قدمت طولانی نیست اما در سالیان اخیر توانسته آهسته و پیوسته رشد کند. فراز در گسترش رویاپرداز نبوده اما بلندپروازی داشته و در روندی منطقی دنبال جهش جایگاه فنی باشگاه در لیگ برتر بوده. این روند تحسین برانگیز است اما عجیب اینکه گره گلزنی وقتی در گسترش ایجاد شده که این تیم بیش از همیشه خیال بلندپروازی داشته. در این فصل که برنامه فراز کمالوند پروازی بلندتر با گسترش بود، شاید این ایده‌های تازه اضطرابی را در تیم پدید آورده و منجر به گل نزدن‌های پی در پی شده است. گسترش از دل این بحران مقطعی که بگذرد، دوباره باید خود را به ایده‌هایی برساند که در سر پرورانده بود. چیزی برای گسترش تمام نشده بلکه آنها باید خود را در آغاز راهی تازه ببینند.
درباره این ماجرای گل نزدن گسترش و تعطیلی‌های پی در پی و بلند مدت لیگ نیز باید بحث کرد. این تعطیلی‌ها به نفع گسترش است یا به سود آن؟ در این باره دو ایده وجود دارد. فارغ از غیرحرفه‌ای بودن تعطیلی‌های لیگ، این تعطیلی‌ها می‌تواند فرصتی برای گسترش بسازد تا کمالوند تیمش را بازپروری کند اما ایده دیگر این است که اگر لیگ تعطیل نمی‌شد، گسترش در کوران بازی‌ها می‌توانست پله پله روندش را بهبود ببخشد و مساله گل نزدن را حل کند، نه اینکه با اضطراب گل نزدن دوباره اردویی یکماهه و دوری از بازی‌ها را تجربه کند. نمی‌دانیم کمالوند کدام ایده را به نفع تیمش می‌داند.
فراز اما مربی انعطاف پذیری است. او راه خودش را پیدا می‌کند و آنقدر در مربیگری تجربه دارد که تیمش را از این مخمصه نجات دهد. باشگاه گسترش هم منتظر نشسته تا محصول اطمینان خود را ببیند و این خود از چالش‌های جذاب لیگ برتر است. ما نیز منتظر گسترش فولادی هستیم که پس از تعطیلات خواهیم دید، تیمی که همه چیز را عوض کند و دوباره به بلندپروازی‌هایش فکر کند.