سکوت مسئولان فدراسیون فوتبال در ماجرای نیمکت سرمربیگری تیم ملی سرانجام روز گذشته شکست و مهدی محمدنبی نایب رئیس اول فدراسیون در صحبت‌هایی که کاملاً بوی حمایت از کی‌روش می‌داد، به صورت تلویحی بر ادامه حضور او تأکید کرد.
نبی در این باره گفت: «باید تیم ملی را به سمت ثبات ببریم. اگر تیم ملی ثباتی نداشته باشد هر کسی پس از کی‌روش بیاید، نمی‌تواند موفق شود. علت عدم موفقیت تیم ملی را می‌دانید؟ در چهار سال گذشته کجا جوان‌سازی و پشتوانه‌سازی کردیم؟ تیم ملی که در قطر شرکت کرد همان تیم ملی روسیه بود. ما پشتوانه‌سازی نکردیم... نمی‌خواهم از کی‌روش حمایت کنم، بلکه می‌خواهم واقعیت را بگویم. از من گرفته تا آقای تاج و اعضای هیئت رئیسه انتظار صعود داشتند».
از چندی پیش خبرهایی مبنی بر اختلاف نظر بین اعضای هیئت رئیسه برای ماندن یا رفتن کی‌روش مطرح شد. حتی اعضایی که چند ماه پیش سفت و سخت حامی آمدن کی‌روش بودند بعد از نتایج تیم ملی درجام جهانی 2022 قطر از این مربی پرتغالی قطع امید کردند. در آن مقطع دودستگی در تیم ملی وجود داشت و کی‌روش آمد که این دودستگی از بین برود. او اما با اهداف دیگری هم بار دیگر به فوتبال ایران بازگشت، از جمله اینکه «فاجعه نبازیم» و «صعود کنیم». موضوع دوم را نبی هم تأیید کرده آنجایی که گفته « از من گرفته تا آقای تاج و اعضای هیئت رئیسه انتظار صعود داشتند».
هر دو مورد بالا اما اتفاق افتاد. تیم ملی در اولین دیدار خود با نتیجه 6 بر 2 به انگلیس باخت؛ شکستی بی‌سابقه در تاریخ فوتبال ایران در جام جهانی؛ خوردن 6 گل برای نخستین بار در این تورنمنت مهم و باخت با اختلاف 4 گل که هر دو مورد در پنج دوره قبلی حضور کشورمان در جام جهانی رخ نداده بود. بنابراین اتفاق اول یعنی «فاجعه» در همان بازی اول رقم خورد.
برتری برابر ولز و نتایج رقم خورده در سایر مسابقات گروه، شرایط را به گونه‌ای پیش برد که سرنوشت صعود در اختیار ایران بود. تیم ملی در بازی آخر برابر آمریکا با یک مساوی هم می‌توانست صعود کند اما شکست، «مزد ترس» بود و تیم ملی با سه امتیاز قطر را ترک کرد؛ در شرایطی که بهترین فرصت را برای صعود داشت. پس تیم ملی با کی‌روش «فاجعه باخت»، «برابر آمریکا شکست خورد» و «صعود نکرد». همه این اتفاقات در شرایطی رقم خورد که برای برکناری اسکوچیچ و آمدن کی‌روش و دستیاران پرتعدادش هزینه زیادی صرف شده بود.
اکنون صحبت از ثبات درباره حضور فردی می‌شود که 8 سال پیش از این، سرمربی تیم ملی بود. کی‌روش در جام‌های جهانی 2014، 2018 و 2022 و جام ملت‌های 2015 و 2019 سرمربی ایران بود اما دستاوردی نداشت. او 8 سال فرصت داشت که حداقل یک موفقیت برای ایران به دست بیاورد اما هیچ اتفاقی رخ نداد و در جام جهانی 2022 نیز با توجه به جمله نایب رئیس فدراسیون فوتبال که گفته بود «از من گرفته تا آقای تاج و اعضای هیئت رئیسه انتظار صعود داشتند» عملکردش قابل دفاع نیست.
اکنون باید مسئولان فدراسیون فوتبال به این پرسش پاسخ دهند که منظورشان از ثبات چیست؟ آیا ثبات در دنیا تنها درباره کی‌روش که 8 سال پیش از این در ایران بوده، صدق می‌کند؟ آیا به مربی دیگری چنین فرصتی داده شده و اگر اینگونه بود و آن مربی موفق نمی‌شد، باز هم صحبت از ثبات به میان می‌آمد؟
نایب رئیس اول فدراسیون و سرپرست تیم ملی که فردی استخوان خرد کرده در فوتبال ایران است و به زیر و بم فوتبال آشنایی کاملی دارد، حتماً می‌داند که به جز سه تیم کره جنوبی، ژاپن و استرالیا که در جام جهانی از گروه‌شان صعود کردند تیم‌های دیگری نظیر عربستان، عراق و حتی قطر می‌توانند تهدیدی جدی برای فوتبال ایران باشند و با این شرایط و گذشته‌ای که از کی‌روش سراغ داریم، قطعاً کار دشواری با این مربی خواهیم داشت.
آیا کی‌روش پس از این همه سال می‌تواند چیز جدیدی به فوتبال ایران اضافه کند؟ آیا فقط او است که می‌تواند جوانگرایی کند؟ آیا سایر مربیان بزرگ و خوب خارجی از این کار عاجز هستند؟ کدام مربی در فوتبال ایران این همه فرصت داشته و نتوانسته موفقیتی کسب کند؟ کدام کشور به یک مربی با این رزومه و عملکرد فرصت جدیدی می‌دهد؟
ای کاش فدراسیون فوتبال دلایل موجه و فنی خود را برای این موضوع اعلام کند هر چند شمار مخالفان کی‌روش در هیئت رئیسه فدراسیون فوتبال بیشتر شده و با این شرایط موافقان این مربی کار سختی برای تحمیل نظرشان به سایر اعضا دارند.
فوتبال ایران بیش از هر چیزی به یک هوای تازه و مربی با انگیزه و بزرگ نیاز دارد نه فردی که هر چه در چنته داشته، رو کرده است.
انتهای پیام/