در این بخش نگاهی متفاوت به ورزشگاه‌های خوب، مدرن و قابل تکیه‌بر توان میزبانی آنها در مسابقات بین‌المللی خواهیم داشت؛ همچنین نگاهی هم به تغییرات انجام‌شده می اندازیم.

* افتتاح بدون صندلی در طبقه دوم

از ورزشگاه نقش‌جهان به‌زودی رونمایی خواهد شد و اگر ذوب‌آهن (که میزبان سپاهان در هفته هشتم است) موافقت کند، بازی دربی اصفهان در این ورزشگاه برگزار خواهد شد. پیشرفت فیزیکی ورزشگاه به 99 درصد رسیده است، پروژکتورها، اسکوربورد و ال سی دی نصب‌شده و سازه فلزی سقف کارش رو به اتمام است. تمیزکاری‌ها انجام‌شده است و تنها برای صندلی گذاری طبقه دوم برنامه‌ای وجود ندارد. گفته‌شده این ورزشگاه 75 هزارنفری است؛ اما به نظر می‌رسد در طبقه اول تنها حدود 35 تا 40 هزار صندلی وجود دارد و با نصب صندلی‌های طبقه دوم، تعداد کل صندلی‌ها از 60 هزار نفر تجاوز نکند. به نظر می‌رسد ورزشگاه نقش‌جهان از ورزشگاه یادگار امام که ساخت مهندسی پیشرفته‌ای دارد زیباتر و از ورزشگاه آزادی هم مدرن‌تر باشد.

*استادیوم امام رضا (ع) بی‌تاب برای افتتاح

اما از مدرن‌ترین استادیوم کشور بشنوید، استادیوم امام رضا که از تصمیم به ساخت آن تا پایان رسمی کارش 14 سال طول کشیده است. خوشبختانه ساخت این استادیوم در محدوده اختیار گروه‌های مدیریتی در ورزش نبوده و آستان قدس کار ساخت را بر عهده داشته است.

ورزشگاه امام رضا (ع) ظرفیت حضور 30 هزار و 500 تماشاگر را دارد، سقف آن از نوعی پارچه خاص درست‌شده که عایق است و ضد آب، این پوشش که وظیفه نصب و نگهداری آن بر عهده فرانسوی‌ها (اساتید معماری دنیا) است، متداول‌ترین شکل سقف سازی در ورزشگاه‌های جهان است و قدمتش به 30 سال می‌رسد. اولین ورزشگاه تمام سقف دار ایران (البته برای تماشاگران و سکوها) به‌جز سقف دارای یک امتیاز منحصربه‌فرد دیگر هم دارد، این ورزشگاه تنها ورزشگاه مدرن داخل شهری ایران است؛ اما نخستین مشکلش پارکینگ است که امروز می‌شنویم که بزرگ‌ترین پارکینگ ورزشگاهی ایران با 6 طبقه و ظرفیت حدود 5 هزار خودرو در آن در حال ساخت است. چشم‌انداز شبانه ورزشگاه اما م رضا برای نورپردازی بسیار عالی است و عکس‌های چاپ‌شده از نورپردازی‌ها کاملاً واقعی و تست نور این ورزشگاه را نشان می‌دهد. این ورزشگاه امروز آماده و جزو دارایی‌های ورزشی کشورمان است. ورزشگاه امام رضا به دلیل نوع معماری خاص، رکورددار سرعت در تخلیه تماشاگران است.

آزادی –پایتخت مدرن

اما ورزشگاه آزادی...ورزشگاهی که هویت بین‌المللی ماست. به‌جز بودن در پایتخت کشور، بزرگ‌ترین ورزشگاه کشور و در معتبرترین کمپلکس ورزشی قرار دارد، به دلیل حضور کمپ اصلی تیم‌ملی فوتبال به‌نوعی پایتخت فوتبال در ایران است. ورزشگاه آزادی برای اولین بار در عمرش دیگر سکوی ایستاده ندارد و با نزدیک 80 هزار جایگاه تماشاگر استعداد پذیرش 10 هزار تماشاگر ایستاده (تماشاگر بدون صندلی) را دارد.

*الگوی استادیوم سازی

اما از ورزشگاه آزادی خارج شویم و به تبریز برویم و ورزشگاه یادگار امام را ببینیم که ساخت اولیه‌اش در عوارض طبیعی زمین بوده است. محل ساخت یادگار به گونه‌ای است که به نظر می‌رسد در دوران گذشته زمین‌شناسی یک دریاچه کوچک در آن بوده است. تنها چند استادیوم در دنیا بدون ستون و بتون‌ریزی ساخته‌شده است. یادگار امام، در زمان چمن‌کاری تازه‌اش، حاشیه‌ساز شد. ضمناً تعداد صندلی‌های آن برخلاف ادعاهای اولیه مسئولانش 66 هزار است. این ورزشگاه در حال حاضر سال‌هاست میزبان بازی‌هایش است اما بر اساس ادعای مسئولانش، آخرین فاز اصلاح و مرمت آن چیزی است که در عکس دوم می‌بینید. ورزشگاهی زیبا و مسقف! امیدواریم به زودی عملی شود.

*سایبان بگذارید

از ورزشگاه تبریز خارج شویم و به اهواز برویم، جایی که استادیوم غدیر قرار دارد. استادیومی که الگوی اولی‌اش توسط در سال‌های دهه 50 پی‌ریزی شد. ورزشگاهی که در ابتدا ادعا شد 50 هزارنفری است اما همین‌که 38 هزارنفری هم هست خوب است. با توجه به اقلیم آفتابی اهواز نصب سایبان در این ورزشگاه ضروری به نظر می‌رسد! ورزشگاه اول اهواز محیط اطرافش زیبا و استاندارد است و دسترسی برای ورود و خروج تماشاگران در آن عالی است.

*اسپایدرکم!

برگردیم به مشهد که ورزشگاه ثامن در آن باعث شده روی این شهر برای میزبانی‌های بین‌المللی و متمرکز بسیار حساب شود. ورزشگاه ثامن اولین ورزشگاهی بود که امکان تصویربرداری اسپایدرکم را ایجاد کرد و یک ورزشگاه 35 هزارنفری باقابلیت‌های استادیوم‌های پیشرفته است. از روز آغاز به ساخت تا افتتاح در سال 84 تنها 11 سال برای ساخت ورزشگاه زمان صرف شد. درباره اقدام برای سقف دار کردن این ورزشگاه تابه‌حال چیزی نشنیده‌ایم البته سال‌ها پیش ادعا شد این ورزشگاه قرار است به این شکل درآید که غیرمحتمل به نظر می‌رسد!

*آهسته با گام‌های شیرازی

برویم به شیراز که استادیوم حافظیه هنوز تنها ثروتش است؛ اما ورزشگاه پارس که زمانی آزادی و زمانی ورزشگاه میانرود خوانده می‌شد با سرعت اندک در حال پیشرفت است و شیرازی‌ها تکمیل این پروژه را سال 1400 اعلام کرده‌اند، معمولاً این پیش‌بینی‌ها در کشور ما باید با توان 2 باشد و اگر مسئولان ادعا کرده‌اند 5 سال دیگر این پروژه تمام می‌شود باید زمان پایان را حداقل تا 15 سال دیگر پیش‌بینی کرد تا ورزشگاهی که ابتدا 100 هزارنفری اعلام شد و امروز روشن است 60 هزار نفر بیشتر در آن جای نمی‌گیرد از شکل اول به شکل دوم بدل شود.

*استادیوم خصوصی مدرن

فولاد اهواز که یکی از حرفه‌ای‌ترین تیم‌های فوتبال ماست، اولین ورزشگاه اختصاصی مدرن را در ایران افتتاح می‌کند. این ورزشگاه 28 هزارنفری بر اساس ادعای مسئولانش اولین ورزشگاه سقف دار ایران است اما به یاد داشته باشید که ورزشگاه سقف دار امام رضا کارش تمام‌شده و سازه فلزی سقف ورزشگاه نقش‌جهان هم نصب‌شده است. انیمیشنی که فولادی‌ها ساخته‌اند نشان می‌دهد که ورزشگاه آنها بسیار مجهز است و البته چون سازنده این ورزشگاه، آن را برای خودش یعنی مجموعه فولاد می‌سازد سرعت ساخت آن بالا رفته و دورریز و اسراف در هزینه‌هایش هم به حداقل خواهد رسید.

*فرزند آزادی در شهر آفتاب

***اما چند روز قبل هم محمد دادکان خبر از ساخت ورزشگاهی زیبا در شهر آفتاب داد. ورزشگاه دانشگاه آزاد ورزشگاه موردنظر دادکان است. با توجه به شناختی که از او داریم امید به ساخت این ورزشگاه و آغاز پروژه تقریبا قطعی است، دادکان این پروژه را قابل قیاس با پروژه استادیوم آزادی می‌داند.