«تی‌تی» چهارمین فیلم سینمایی آیدا پناهنده پس از «ناهید»، «اسرافیل» و «پاییز نیکایدوها» (ساخته شده در ژاپن) است که سال ۱۳۹۸ ساخته شد و در جشنواره سی‌ونهم فیلم فجر هم به نمایش در آمد.
این فیلم از تیر امسال در سینماهای کشور روی پرده رفت و تا مدتی قبل که همچان اکران می‌شد به فروش بیش از ۲۱ میلیارد تومان رسید و حالا به اکران آنلاین رسیده است.
در «تی‌تی» الناز شاکردوست، پارسا پیروزفر و هوتن شکیبا بازیگران نقش اصلی هستند و پیروزفر نقش یک استاد فیزیک را دارد و شاکردوست یک خدمتگزار بیمارستان که رابطه‌ای خاص میان ان‌ها شکل می‌گیرد.
پناهنده در گفت‌وگویی تصویری با مجله «فیلم امروز» گفته بود: «تی‌تی» با دو فیلم «ناهید» و «اسرافیل» که معضلات اجتماعی در آن‌ها پررنگ بود، تفاوت دارد و کمی به سمت سینمای کمتر اجتماعی می‌رود با روابط انسانی پررنگ‌تر.
«تی‌تی» یک گام شاید متهورانه‌تری در مسیر سینمای پناهنده است و شاید هم بیراهه رفتن و آغاز یک راه جدید.
او درباره بازیگران این فیلم هم گفته بود: خیلی خوش شانس بودم که الناز شاکردوست، دو، سه ساعت پس از خواندن فیلمنامه زنگ زد و بابت فیلمنامه قوت قلب داد و از همان‌جا همکاری و دوستی ما آغاز شد. درباره پارسا پیروزفر هم از همان موقعی که فیلمنامه تمام شد به او فکر می‌کردم چون شمایلی دارد که تنها فرد برای بازی در نقش استاد فیزیک ما می‌توانست باشد.
این فیلم در شهرهای رشت، ماسال و رضوانشهر در فصل زمستان ۱۳۹۸ ساخته شده و شاکردوست یک ماه برای صحبت به لهجه غلیظ گیلکی تمرین می‌کرده و بعد در طول کار این تمرین با پیروزفر که خودش اهل انزلی است ادامه داشت.
پناهنده همچنین گفته است: من از اولین روزی که فیلمسازی را شروع کردم دلم می‌خواست فیلم‌هایم را هم مردم دوست داشته باشند و هم منتقدها؛ یعنی یک سینمای ماندگار را دوست داشتم که به ذات هنر نزدیک باشد و این کار خیلی سختی است. هنوز هم یکی از چالش‌هایم همین است که چطور بین این دو حرکت کنم.
این کارگردان تاکید دارد که فیلمسازی‌اش تحت تاثیر سینمای آندره تارکوفسکی است هرچند فاصله کار او با تارکوفسکی تا ماه است. با این حال معتقد است شاید دلیل اینکه در هر سه فیلمش نشانه‌های حضور طبیعت و قاب‌بندهای زیبا از طبیعت عیان است، شاید به تحصیل او در رشته فیلمبرداری سینما برمی‌گردد و اینکه اساسا زیبایی‌شناسی قاب برایش مهم است. او گفته است: در تهران فیلم ساختن برایم دشوار است چون این شهر خاکستری و دیگر زشت، جایی نیست که دوربینم را در آن ببرم ولی در هر گوشه‌ای از ایران شم قصه‌پردازی و نگاه فیلمبردارانه‌ام تحریک می‌شود.