استقلال از گزینه‌هایی مثل لوپس (که البته خیلی گزینه نبود!) به محمد ربیعی و ساکت الهامی رسید. هر دو مربی توانایی‌های فنی خوبی دارند ولی مشکلات خاص خود را هم دارند. مثلاً الهامی مثل ساپینتو عصبی است و قطعاً روی نیمکت استقلال نمی‌تواند خودش را کنترل کند. ربیعی هم در مس رفسنجان خوب کار کرده اما قواعد مربیگری در تیم بزرگی چون استقلال فرق می‌کند.
طبق شنیده‌های ما از حدود ۲ هفته قبل که ساپینتو رفتنی شد، گزینه اول استقلال جواد نکونام بود و هیچ‌کس نفهمید چرا آبی‌ها لوپس را به تهران کشاندند و در داخل خود باشگاه برای او کنفرانس مطبوعاتی گذاشتند؟! آنها در اوج مذاکرات با لوپس فکر و نگاه‌شان به جای دیگری بود و حتی وزیر ورزش گفت استقلالی‌ها به من گفته بودند مربی ایرانی می‌خواهند! خب واقعاً چطور می‌شود استقلال قلباً لوپس را خواسته باشد؟ حتی خبر موثق داریم در جلسه کمیته فنی استقلال اکثر اعضا با حضور مربی اسپانیایی مخالف بودند اما بعد از آن، این مربی خارجی با کمک مدیر برنامه‌هایش به تهران آمد و در باشگاه استقلال کنفرانس مطبوعاتی هم برای او برگزار کردند که در نوع خودش عجیب بود.
لوپس رزومه چندان خوبی هم نداشت که استقلالی‌ها امیدوار باشند در لیگ برتر ایران موفق عمل کند. او ۴ سال بدون تیم بود و حتی حاضر شده بود با مبلغی پایین کار کند. البته حجت کریمی گفته او امکانات استقلال را قبول نداشت ولی سؤال اینجاست که یک مربی خارجی قبل از ورود به کشورمان تحقیق و بررسی نمی‌کند که کجا می‌آید؟ یعنی لوپس مصاحبه‌های ساپینتو را هم نشنیده بود که می‌گفت ۵ ماه است حقوق نگرفته‌ام؟