آخرین گزارش جهانی سازمان ملل متحد نشان می‌دهد که در سال 2022، مردم 931 میلیون تن مواد غذایی را دور ریختند. یعنی17٪ از کل مواد غذایی موجود. به عبارتی مصرف کنندگان بیشتر از آنچه می‌توانند بخورند، خرید می‌کنند. مشکل فقط در جنبه اخلاقی ماجرا نیست؛ اینکه در جایی از کره زمین مردم از گرسنگی می‌میرند، بلکه در این واقعیت است که ضایعات مواد غذایی باعث انتشار 8 تا 10 درصد از گازهای گلخانه‌ای در جهان می‌شود. به طور کلی، این یک روند کلی از اشباع بیش از حد تمام بازارها است؛ از ضایعات مواد غذایی تا ورزش و فوتبال به عنوان محبوب‌ترین ورزش در وهله نخست.
در دهه 1990 هواداران حتی جرأت نداشتند رویای خرید اشتراک در لیگ برتر، لالیگا یا سری A را ببینند. امروز می‌توانید هر مسابقه لیگ جزیره را بدون نیاز به ماهواره تماشا کنید. آن‌قدر فوتبال در تلویزیون یا تلفن هوشمند زیاد شده که اگر پلتفرم اختصاصی نداشته باشید هم خیلی زود به مرحله پلی‌آف لیگ قهرمانان اروپا نزدیک می‌شوید. با وجود اشباع آشکار فوتبال در روزمره مردم، رهبران فوتبال جهان همچنان تورنمنت‌های جدیدی (لیگ کنفرانس، لیگ ملت‌ها و ...) را ارائه می‌کنند یا قالب‌های موجود را در جهت افزایش مسابقات (جام باشگاه‌های جهان یا لیگ قهرمانان اروپا) تغییر می‌دهند.
شاید وقت آن رسیده که اینفانتینو (رئیس فیفا)، چفرین (رئیس یوفا) و دیگر رهبران فوتبال سرانجام بگویند «بس است!» و نه اینکه نگرانی برای توسعه فوتبال را با میل خستگی‌ناپذیر برای کسب درآمد بیشتر جایگزین کنند!
بر اساس مطالعه‌ای که توسط سازمان جهانی بازیکنان حرفه‌ای فوتبال (FIFPro) انجام شده، تقویم شلوغ فصل 2022/2023 خطری جدی برای سلامت روحی و جسمی بازیکنان به همراه داشته است. FIFPro در این گزارش نمایه کاملی از حجم کاری بازیکنان در فصل گذشته با توجه به برگزاری جام جهانی 2022 ارائه داد. این گزارش می‌گوید؛ ازدحام بازی‌هایی که در فصل گذشته تجربه شد، احتمالاً در سال‌های آینده بیشتر خواهد شد، زیرا مسابقات جدید و فرمت‌های توسعه‌یافته همچنان به اضافه کردن بازی‌های بیشتر ادامه می‌دهند.
این نخستین باری نیست که FIFPro توجه خود را به تقویم بین‌المللی بیش از اندازه معطوف می‌کند. این سازمان در سال 2021 هشدار داد بازیکنانی که بیش از 55 بازی در یک فصل انجام داده‌اند در درازمدت در معرض آسیب‌های بیشتر، افزایش استرس و عملکرد ضعیف قرار دارند. شکایت بیش از 50 درصد از شرکت کنندگان در جام جهانی 2022 در مورد خستگی شدید یا افزایش فعالیت‌های فیزیکی نسبت به آنچه که معمولاً احساس می کردند، جای تعجب ندارد.
به عنوان مثال؛ FIFPro به آمار برونو فرناندس، بازیکن منچستریونایتد و همچنین جود بلینگام، اعجوبه 20 ساله رئال مادرید، اشاره می‌کند. فرناندس در فصل 2022/2023 حدود 48 بازی برای منچستریونایتد انجام داد که 74 درصد از آنها بازی‌هایی بودند که باید 5 روز بین‌شان استراحت می‌کرد. این گزارش همچنین اشاره می‌کند که فرناندس از اواسط ژانویه تا پایان ماه مارس 20 بازی متوالی انجام داد. میانگین تعداد روزهای بین مسابقات در طول این سری به 3.5 روز کاهش یافت. در مورد بلینگام، وضعیت بهتر از این نیست. در ژوئن ، این پسر 20 ساله شده و در طول دوران حرفه‌ای خود بیش از 14 و نیم هزار دقیقه بازی کرده است. این رقم در مقایسه با دیگر انگلیسی‌های برجسته بسیار بالاتر است. استیون جرارد تا سن 20 سالگی تنها 2 هزار و 853 دقیقه در سطح بالایی بازی کرد، مارکوس رشفورد 5 هزار و 935 دقیقه و وین رونی 10 هزار و 989 دقیقه.
FIFPro همچنین وینیسیوس را با رونالدینیوی برزیلی مقایسه کرد و دریافت که وینگر 22 ساله مادریدی تا زمانی که 18 ساله شد، 2 هزار دقیقه بازی کرده است. در این سن، ستاره سابق بارسلونا تازه شروع به بازی در سطح بالایی کرده بود. وینی در حال حاضر 18 هزار و 876 دقیقه بازی برای تیم بزرگسالان دارد که 2.5 برابر بیشتر از رونالدینیو (7 هزار و 607 دقیقه) در همان سن است، بازی کرده است.
فیفا و یوفا بدون تردید برای کسب درآمدهای بیشتر فقط در اندیشه برگزاری تورنمنت‌های بیشتری هستند و همواره طرح‌های جدیدی برای توسعه فوتبال ارائه می‌دهند. علاوه بر پیامدهای مالی آشکار، به نظر می‌رسد افرادی که سعی در «توسعه» بازی‌ها دارند، فقط برای توجیه خود این کار را انجام می‌دهند. واضح است که «رشد» رمزی برای پول است. پول زیاد و زیادتر اما فوتبال به چنین رشدی نیاز ندارد. در واقع، درصد زیادی از درآمد حاصل از تعداد دیوانه‌وار مسابقات باید به جنبه‌هایی از بازی اختصاص یابد که نیاز مبرمی به توسعه و کمک دارند. فوتبال زنان، فوتبال پایه، ساخت آکادمی‌های کودکان، تامین مالی برنامه‌ها در کشورهای توسعه نیافته، یارانه‌ها و کمک‌های مالی به باشگاه‌های متوسط.
فوتبال سطح بالای امروزی محل افراط و تفریط‌های غیرضروری است. بیشتر همیشه به معنای بهتر نیست. وقت آن است که به این وسواس «توسعه بازی» پایان دهیم، زیرا وضعیت کنونی بسیار شبیه داستان دور انداختن مواد غذایی است. فقط در مورد فوتبال، سهم هنگفتی از درآمد دور ریخته نمی‌شود، بلکه به جیب کارگزاران می‌رسد. واقعاً چه کسی به این نوع فوتبال نیاز دارد؟
انتهای پیام/