تیم ملی ایران علاوه بر کادرفنی پر و پیمانی که در حال حاضر در اختیار دارد، گروهی متشکل از مخالفان قطعی سرمربی سابق را هم در خود جمع کرده است. منهای سرمربی، مشاوران تازه وارد نیز جملگی مصاحبه هایی در آرشیو دارند که اگر قرار به بازنشر باشد، روزهای تلخ فوتبال کشور را دوباره یادآوری می کند.

تیمی متشکل از جمع اضداد در حال حاضر، مسولیت فوتبال کشور را پذیرفته و از این پس، همه می خواهند بدانند بعد از آن روزهای تلخی که به تعبیر این منتقدان گذشت، تیم ملی در جام ملت های آسیا چه خواهد کرد و چه کارنامه های بر جا خواهد گذاشت؟

تکرار خاطرات تلخ دیدار ایران و ژاپن در مصاحبه امیر قلعه نویی با خبرنگاران، تداعی کننده بازی ایران و کره جنوبی هم می تواند باشد؛ در جایی که سال ها بابت شکست در ضربات پنالتی در جام ملت های سال ۲۰۰۷ از عملکرد کادرفنی و تیم ملی به شدت دفاع شد و آن باخت را هیچ احدالناسی در کارنامه خود منظور نکرد. حالا که قرار است از گذشته ها درس عبرت بگیریم، باید به این جمع بندی کوتاه برسیم که به هر طریقی، از هر راه و روش تازه یا تاریخ مصرف گذشته ای باید این تیم ملی را از دوران کی روش بهتر اداره کرد؛ تا جایی که حتی نتایج ما در آسیا نیز خیره کننده تر از گذشته باشد.

این نه یک توقع بیخودی که منطقِ ساده همان منتقدانی است که پیشتر عملکرد تیم ملی را تقبیح می کردند، سرمربی وقت را قبول نداشتند و کارنامه فوتبال ما را در جام ملت ها و جام جهانی، مردود قلمداد می کردند. در غیر این صورت تیم ملی را نباید وجه المصالحه دعواهای بی حاصل قرار داد. تیم ملی متعلق به همه ایرانی هاست؛ موفقیتش هم به نام ایران است و افرادی که در این راه، موفق می شوند بی تردید شایسته تقدیر خواهند بود. هیچ دعوایی در کار نیست؛ مسئله فقط موفقیت تیم ملی ایران است و بس...