خروجی جلسه پنج ساعته روز گذشته فدراسیون والیبال معرفی گزینه‌های هدایت تیم ملی بود. در این بین نام دو گزینه داخلی نیز مطرح شد که یکی از آنها خیلی خیلی حضورش در تیم ملی جدی به نظر می‌رسد و آن کسی نیست جز سعید معروف.
کاپیتان سابق تیم ملی والیبال ایران و به اذعان بسیاری از هواداران این رشته ورزشی بهترین بازیکن تاریخ والیبال ما حالا گزینه جدی حضور روی نیمکت تیم ملی شده است. سعید معروف که به نظر می‌رسد دیگر قصد ندارد به عنوان بازیکن به تیم ملی برگردد و فقط حاضر است در قامت سرمربی ایفای نقش کند.
روز گذشته اعلام شد که سعید معروف گزینه جدی محمدرضا داورزنی برای هدایت تیم ملی والیبال است و قرار شده که مذاکرات جزئی‌تر با او در هفته‌های آتی انجام شود. بعد از اعلام این خبر موجی از موافقت‌ها و مخالفت‌ها با حضور سعید معروف به عنوان سرمربی در تیم ملی به وجود آمد. اینجا قصد داریم به سیاه و سفیدهای بازگشت این اسطوره به عنوان سرمربی تیم ملی، اشاره کنیم.
*چرا معروف نباید بیاید؟
مخالفان حضور سعید معروف در تیم ملی والیبال ایران معتقد هستند که در مقطع کنونی باید یک سرمربی خارجی آورده شود. آنها اعتقاد دارند که در این شرایط یک مربی ایرانی نمی‌تواند والیبال ایران را از این همه مشکل نجات دهد. همین دسته از مخالفان حضور سعید معروف روی نیمکت تیم ملی قویاً معتقد هستند که او در صورت قبول این سمت سوزانده خواهد شد و هرگز نباید این کار را انجام دهد.
*چرا باید به معروف اعتماد کنیم؟
اما در این بخش موارد زیادی قابل ذکر است که به واسطه آنها می‌توان سعید معروف را گزینه مناسبی برای هدایت تیم ملی دانست. اول باید بحث گزینه‌های خارجی را مورد بررسی قرار داد. با توجه به حضور لورنزو بلنجینی و روبرتو پیازا در سری‌آ و طول کشیدن این مسابقات تا خرداد ماه سال آینده انتخاب آنها به این معناست که ما فقط حدود دو هفته مانده به لیگ ملت‌های سال آینده می‌توانیم آنها را در تمرینات تیم ملی داشته باشیم. از طرف دیگر با توجه به فشردگی مسابقات باشگاهی آنها اصلاً قادر نخواهند بود شرایط لیگ ایران و البته لژیونرهای ما را به شکل دقیق بررسی کنند.
ولادیمیر آلکنو و ویتال هاینن دیگر گزینه‌های هدایت تیم ملی والیبال ایران هستند. مرد روس که بارها اعلام کرده حاضر نیست به عنوان نفر اول کادر فنی به ایران بیاید و به عنوان مشاور حاضر است به ما کمک کند. نام خارجی دیگر مطرح شده ویتال هاینن است که او هم به خاطر برخی حواشی همیشگی گزینه مطلوب فدراسیون نیست.
این چهار گزینه خارجی را که کنار بگذاریم به سعید معروف و پیمان اکبری می‌رسیم. در مقطع کنونی که علاقمندان به والیبال به شدت با سرمربی داخلی مخالف هستند شاید پیمان اکبری نتواند مقابل این فشارها کار خود را به خوبی انجام دهد. در مورد سعید معروف اما اوضاع کمی فرق می‌کند. او مدت زیادی از والیبال خود را خارج از کشور گذرانده و با یک کاریزمای متفاوت می‌تواند این ریسک بزرگ را به جان بخرد و روی نیمکت تیم ملی بنشیند.
یکی از نکات مهم دیگری که باید در مورد سرمربی بعدی تیم ملی لحاظ شود به شخصیت او مربوط است. سرمربی جدید تیم ملی والیبال ایران باید نامی باشد که بازیکنان برای او احترام قائل هستند و خودمانی بگوییم، از وی حساب ببرند که قطعا معروف نیز از این ویژگی برخوردار است. رابطه خوب او با بازیکنان و البته قدرت رهبری بالایش می‌تواند یک فاکتور مهم درباره او تلقی شود. همچنین سعید معروف می‌تواند از همین فردا بیاید و به شکل دقیق لیگ برتر و وضعیت لژیونرها را زیر ذره‌بین قرار دهد.
موضوع قابل ذکر دیگر درباره سعید معروف به اعتبار او برمی‌گردد. او آنقدر در والیبال دنیا معتبر هست که مربیان بزرگ بیایند و در کنارش به عنوان کادر فنی معروف کار کنند. همین ولادیمیر الکنو اخیراً ابراز تمایل کرده بود که بیاید و به عنوان مشاور کنار سعید معروف بایستد. همچنین توتولو، مربی بزرگ ایتالیایی نیز دیگر نامی محسوب می‌شود که تمایل زیادی به همکاری با کاپیتان سابق تیم دارد بنابراین می‌توان با یک پکیج جذاب کادر فنی سعید معروف را تصور کرد.
هرچه که هست انتخاب احتمالی سعید معروف به عنوان سرمربی جدید تیم ملی والیبال ایران موافقان و مخالفان زیادی خواهد داشت اما روی هم رفته حداقل در مقطع کنونی مزایای هدایت تیم ملی توسط او خیلی بیشتر از نگرانی‌ها در این باره است.