یکی از شاخص‌های مهم برای پیش‌بینی روند قیمت‌ها در بازار دارایی‌ها، از جمله دلار، نرخ رشد سپرده‌های دیداری است. این نرخ که به نوعی نشان‌دهنده سرعت گردش پول است و برای ارزیابی انتظارات تورمی به‌کار می‌رود، می‌تواند بیانگر الگوی تغییرات قیمت‌ها در اقتصاد باشد. استفاده از این متغیر می‌تواند در تحلیل و سنجش احتمال کاهش نرخ دلار تا سطوح مشخصی، مانند ۴۷ هزار تومان، مفید واقع شود.

به عبارتی با هر بار تغییر خاصی که در روند رشد سپرده های دیداری مشاهده می شود، با اندکی فاصله زمانی این تغییر به بازار دلار نیز سرایت می کند.

در حال حاضر که ارقام پولی بانک مرکزی تا پایان شهریور ماه منتشر شده، رصد تغییرات این متغیر در صورت های مالی و ماهانه بانک ها نشان دهنده روند کاهشی سپرده های دیداری و انتظارات تورمی است.

از تیر ماه سال جاری تا پایان آبان متوسط رشد سالانه سپرده های دیداری در حدود ۳۴ درصد بوده که این رقم برای مهر و آبان تقریبا ۳۳ درصد است. این در حالی است که متوسط تغیرات سالانه این متغیر از دی ماه ۱۴۰۱ تا پایان خرداد ۱۴۰۲ در حدود ۸۰ درصد بوده است.

متوسط تاریخی تغییرات سالانه سپرده ها نیز در ۱۰ سال اخیز چیزی در حدود ۴۰ درصد بوده و هر بار که طی چند ماه متوالی رشد سپرده های دیداری بالاتر از این رقم ثبت شده، جهشی در قیمت ها به خصوص دلار دیده شده است.

بنابراین حالا که نرخ رشد سپرده ها رقمی کمتر از متوسط تاریخی آن و البته با ثبات است، می توان از ادامه روند کاهشی قیمت دلار صحبت کرد. در چنین شرایطی تحرکات بازار ساز می تواند تعدیل قیمت را بیشتر کرده و از همین رو می توان نرخ ۴۷ هزار تومان را یک نرخ قابل دسترس برای دلار تصور کرد.

جزئیات جدید درباره حذف اسکناس آمریکایی

در یکی دو سال گذشته، حرکت جهانی به سمت کاهش وابستگی به دلار آمریکا به‌طور چشمگیری سرعت گرفته است. این نهضت که با هدف حذف دلار از مبادلات جهانی همراه است، نه تنها از سوی رقبای اقتصادی واشنگتن، بلکه از سوی متحدان نزدیک آمریکا همچون هند و امارات هم به آرامی جلب حمایت شده است. رویکرد به سمت دوری جستن از استفاده از دلار و تنوع‌بخشی به مخزن ارزهای رزرو ملی، به علت تضعیف برتری دلار، می‌تواند زیان‌بار برای هژمونی مالی ایالات‌متحده بوده و به‌عنوان یک عامل منفی در اقتصاد این کشور تلقی شود.

آخرین داده‌های جمع‌آوری‌شده از تراکنش‌های مالی جهان که توسط سرویس مالی سوئیفت منتشر شده، حاکی از این است که در هفته گذشته، واحد پول چین در ۴.۶۱ درصد از کل تراکنش‌های جهانی مورد استفاده قرار گرفته درحالی‌که این سهم در ماه قبل معادل ۳.۶ درصد بود. در مقابل، سهم ین ژاپن از تراکنش‌های جهانی که در ماه قبل ۳.۹۱ درصد بود در هفته گذشته به ۳.۴۱ درصد کاهش پیدا کرده است.

درمجموع، ارزش پرداخت‌های مبتنی بر یوان در مبادلات جهانی ۳۴.۸۷ درصد افزایش کرده که نسبت به سال قبل از افزایش صددرصدی سهم یوان از پرداخت‌های جهانی حکایت دارد.

این در حالی است که سهم سایر ارزهای برتر جهان در ماه گذشته نزول کرده است؛ به‌گونه‌ای که سهم دلار آمریکا از پرداخت‌های جهانی از ۴۷.۲۵ درصد در ماه اکتبر به ۴۷.۰۸ درصد، سهم یورو از ۲۳.۳۶ درصد به ۲۲.۹۵ درصد و پوند انگلیس از ۷.۳۳ درصد به ۷.۱۵ درصد کاهش یافته است.