تیم ملی آخرین دیدار خود در خاک کشورمان را هم مقابل بورکینافاسو برگزار و با پرواز اختصاصی راهی قطر شد. جایی که قبلاً در طول تاریخ دو بار برای فتح جام ملت‌ها تلاش کرده و هر دو بار ناکام مانده است. ما بعد از ۱۹۷۶ دیگر هرگز به فینال جام ملت‌های آسیا نرسیدیم و خیلی امیدواریم که این طلسم با درخشش نسل طلایی در ماه پیش رو بشکند. اما رسیدن به فینال و پس از آن قهرمانی یک پیش شرط دارد و آن قدرت دفاعی تیم ملی است.
در طول تاریخ و بسته به ذائقه مردم ایران که مثل برزیلی‌ها حمله و گلزنی را دوست دارند، تیم ملی ما همیشه مهاجمان بسیار خوبی داشته و تقریباً به هر تیمی در دنیای فوتبال قادر است گل بزند. اما ما تنها با تیم‌ها و در ادواری جام گرفته‌ایم که دفاع قدرتمندی داشته‌ایم. از همان جام ملت‌های ۱۹۶۸ تا بازی‌های آسیایی ۱۹۹۰ همیشه این اصل در قبل و بعد از انقلاب تکرار شده است. ایران از نظر مهاجم و ۵۰ درصد تهاجمی کم و کسری ندارد پس فقط باید به ۵۰ درصد دفاعی توجه کرد.
امیر قلعه‌نویی حالا ۱۲ مسابقه روی نیمکت تیم ملی بوده که ۱۰ تای آن را برده است، البته در دوره دوم کارش! او آمده تا ناکامی جام ملت‌های ۲۰۰۷ را جبران کند، جامی که بدون باخت کنار رفت. او تقریباً از همان ابتدای تصدی تکلیفش را می‌دانست و هرچه به امروز نزدیک تر شدیم فوتبال دوستان هم ترکیب مد نظر قلعه‌نویی را دیدند و شناختند. تا همین آخرین فیفا دی فقط تکلیف دفاع چپ مشخص نبود که قلعه‌نویی به نوبت از میلاد محمدی و احسان حاج صفی استفاده می‌کرد.
اما ببینید امروز در چه شرایطی هستیم؟ از چهار عنصر فیکس خط دفاعی ما هیچ کدام حال و روز خوشی ندارند. علیرضا بیرانوند مصدوم است و هر آن ممکن است مثل یک سال اخیر به دلیل مصدومیت از زمین خارج شود. او در پرسپولیس ذخیره نداشت و هر بازی با مصدومیت به میدان رفت. دفاع راست فیکس ما رامین رضاییان بود که دو بازی آخر سپاهان را به دلیل مصدومیت از دست داد. مرتضی پورعلی گنجی مهره اصلی قلب دفاع ربات پاره کرد و حسین کنعانی در بدترین شرایط روحی عمر ورزشی خود است.
در بازی برابر بورکینافاسو - که اولین بازی بعد از این همه بدشانسی بود - امیر قلعه‌نویی دو ترکیب مختلف را در دو نیمه به زمین فرستاد. ترکیب نیمه اول همان ترکیب اصلی بود، دیدیم که صادق محرمی برای جانشینی رضاییان محک خورد. قلعه‌نویی، آریا یوسفی جوان را هم به همین دلیل برد، سه دفاع راست در ترکیب ۲۶ نفره مشخص می‌کند که نفر اصلی شرایط نامعلومی دارد! میر در قلب دفاع ا از زوج کنعانی و مجید حسینی استفاده کرد، در حالی که شجاع خلیل‌زاده قطعاً فیکس خواهد بود. این بازی محکی بود برای این ۲ که خود را به ترکیب اصلی و کنار شجاع برسانند. به احتمال زیاد کنعانی جایگاهش را پس می‌گیرد، او امتیاز ۲ سال بازی کنار شجاع در تیم ملی باشگاه‌های قطر را دارد. ضمن اینکه مجید حسینی در یک سال اخیر در سوپر لیگ ترکیه بیشتر مصدوم بوده است.
در شروع نیمه دوم پیام نیازمند به میدان آمد تا مشخص شود بر خلاف کیروش نظر امیر به عنوان ذخیره بیرانوند به جای کاپیتان استقلال، روی کاپیتان سپاهان است. در این نیمه احسان حاج صفی هم جانشین میلاد محمدی شد، کاپیتان اول تیم ملی که بسته به تاکتیک تیم و نام حریفان، امیر قلعه‌نویی باید تصمیم بگیرد که از او کجا استفاده کند، روی نیمکت کنار خودش برای جمع کردن تیم؟ در دفاع چپ درون زمین و یا در مرکز میدان به عنوان یار کمکی هافبک دفاعی؟ اتفاقی که در برخورد با رقبای قوی‌تر در مراحل بالاتر به احتمال زیاد خواهد افتاد!
خلاصه اینکه تیم ملی در بدترین شرایط یک سال اخیرش از نظر سیستم دفاعی راهی قطر شد. همه امیدواریم که قلعه‌نویی بتواند نیمه دفاعی را جمع و جور کند و امیدواریم که رامین رضاییان و حسین کنعانی دوباره به روزهای اوج برگردند. امیدواریم بیرانوند هم دوباره مصدوم نشود!