حسین فرزامی بازیکن اسبق و مدیر سال‌های گذشته باشگاه استقلال در گفتگویی، درباره وضعیت باشگاه استقلال در ارتباط با واگذاری به بخش خصوصی اظهاراتی را مطرح کرد که حرفهای او را در ادامه می‌خوانید:
قرار است استقلال و پرسپولیس به بخش خصوصی واگذار شوند. نظرتان در این باره چیست؟
به اعتقاد من باز هم این اتفاق رخ نخواهد داد و این‌ها همه در حد حرف باقی می‌ماند.
چرا چنین تصوری دارید؟
الان سالیان سال است که در این باره حرف و حدیث مطرح می‌شود. موضوعات به بحث گذاشته می‌شود و بعد از برگزاری جلسات متعدد همواره در هر زمستان و ماه‌های آخر سال عده‌ای در این باره لب به سخن باز می‌کنند و درباره واگذاری دو باشگاه استقلال و پرسپولیس به بخش خصوصی حرف‌هایی را مطرح می‌سازند که متاسفانه باید بگویم فقط در حد حرف زدن است. الان سالیان سال است که قرار است این دو باشگاه به بخش خصوصی واگذار شود. چندین و چند وزیر و وکیل آمده‌اند و رفته‌اند، اما هنوز هم این دو مجموعه بزرگ و پرطرفدار مردمی زیر نظر سازمان تربیت بدنی یا وزارت ورزش است.
پس اگر قصد و نیتی برای واگذاری نیست چرا این صحبت‌ها مطرح می‌شود؟
قصد و نیت هست، اتفاقاً می‌خواهند این دو باشگاه را واگذار کنند، اما همیشه در لحظه آخر، مشکلات ریز و درشت از این طرف و آن طرف سر باز می‌کند و عده‌ای مخالفت شان را با این قضیه صراحتاً اعلام کرده و در ارتباط با واگذاری این دو باشگاه سنگ اندازی می‌کنند. شاید بتوان راحت‌تر گفت دلشان نمی‌آید از این دو باشگاه دل بکنند.
چرا! مگر این دو باشگاه چه ویژگی یا مزیت خاصی دارند؟ شما در جمع اعضای هیئت مدیره و مدیر باشگاه بوده‌اید نظرتان در این باره چیست که معتقدید دلیل عدم واگذاری از سوی مسئولان همواره به شکل مشترک بین روسای مختلف سازمان تربیت بدنی و یا وزرای ورزش یکسان بوده است؟
به خاطر شرایط پرطرفدار بودن این دو باشگاه، مسئولان دولتی دلشان نمی‌خواهد این دو باشگاه را به بخش خصوصی واگذار کنند. به نوعی می‌توان گفت از شدت علاقه و دوستی زیاد این رابطه تبدیل به «دوستی خاله خرسه» شده است. حتماً داستان این ماجرا را شنیده‌اید که چطور می‌توان از فرط علاقه‌مندی و دوستی زیاد از حد به کسی که دوستش دارید ضربه و ضرر برسانید.
یعنی امروز این داستان درباره دو باشگاه پرطرفدار تهرانی صدق می‌کند؟
بله! الان وضعیت استقلال و پرسپولیس هم دقیقاً به همین شکل است. وزارت ورزش و جوانان به خاطر عشق و علاقه بیش از حدی که به این دو باشگاه دارد و می‌داند هر دو تیم از چه پتانسیل مردمی و جایگاه اجتماعی بالایی برخوردار هستند. پس دلش نمی‌آید آنها را به بخش خصوصی واگذار کند. هر سال برای واگذاری این دو باشگاه مراسم حراجی به پا می‌کنند و چوب می‌زنند که این دو باشگاه را به فروش برسانند، اما همیشه در لحظه آخر دلشان نمی‌خواهد این اتفاق بیفتد.
چرا؟
چون خیلی به این دو باشگاه علاقه دارند.
اما ظاهراً این بار واگذاری قطعی است؟
باز هم مطمئن باشید اتفاق خاصی نمی‌افتد. یعنی امیدوارم که بیفتد یا لااقل تا ما زنده هستیم ببینیم که استقلال و پرسپولیس به شکل خصوصی اداره می‌شوند، ولی مطمئن باشید باز هم با فرارسیدن تعطیلات عید نوروز و شروع سال جدید حال و احوال مسئولان و وزرا تغییر می‌کند و باز هم اجازه نمی‌دهند که این دو باشگاه به بخش خصوصی واگذار شوند.
چرا چنین نظری دارید و اینقدر قاطعانه درباره اش حرف می‌زنید؟
من این حرف‌ها را از سر تجربه می‌گویم نه از روی ناآگاهی. من سال‌ها در هیئت مدیره باشگاه حضور داشتم و یا اگر نبودم با دوستانی که در هیئت مدیره بوده‌اند ارتباط تنگاتنگ داشته‌ام. بازنشسته سازمان تربیت بدنی هستم و از شرایط و نگاه مسئولان عالیرتبه وزارت ورزش و این سازمان به دو باشگاه استقلال و پرسپولیس کاملاً مطلعم به همین دلیل است که می‌گویم این دو باشگاه از بدنه سازمان تربیت بدنی جدا نخواهند شد. مطمئن باشید ما هم خیلی دوست داریم که این شرایط به وجود بیاید و دو باشگاه به شکل حرفهای تمام و کمال اداره شوند، ولی وضعیت به شکلی است که به این راحتی‌ها نمی‌توان انتظار چنین اتفاقی را داشت. فقط بدانند که این مردم طاقت حذف دوباره تیم شان از آسیا را ندارند. این آخرین نصیحت من به آقایان بود. هرچند بار‌ها و بار‌ها این را در جلسات گفته ام، ولی کو گوش شنوا!