پرسپولیس در سالی که گذشت، روزهای پرفرازوفرود اما درخشانی را پشت سر گذاشت و سرخپوشان پایتخت در فصل گذشته توانستند هم در لیگ برتر و هم در جام حذفی به مقام قهرمانی برسند و عنوان قهرمانی سوپرجام فوتبال ایران را هم از آن خود کردند تا ویترین افتخارات سرخپوشان پایتخت بیش از پیش پرافتخار شود. در مسیر ثبت این 3گانه، یحیی گلمحمدی نقش پررنگی را ایفا کرد و او توانست در فاصله کمتر از یک ماه، 2 بار در داربی پایتخت، پرسپولیسیها را برنده کند.
گلمحمدی که در فصل جدید لیگ برتر بعد از گذراندن هفتههای پرماجرا، سرانجام در نیمفصل از جمع سرخپوشان پایتخت جدا شد، با وجود آنکه در نیمفصل دوم هدایت تیمی را نپذیرفت اما در جمع سرمربیان پرکار سال 1402 قرار گرفت و جالب آنکه توانست بهترین میانگین امتیازی را هم به نام خود ثبت کند؛ بهطوریکه او در میان سرمربیان لیگ برتری، با اختلاف صاحب عنوان برترین مربی سال 1402 از حیث کسب امتیاز شد و بالاترین میانگین امتیاز را بهثبت رساند.
یحیی گلمحمدی در سال اخیر در 22 مسابقه روی نیمکت سرخپوشان پایتخت (در لیگ برتر) حضور پیدا کرد و توانست 51 امتیاز بهدست آورد تا با کسب بالاترین میانگین امتیاز در سال گذشته و ثبت میانگین 2.31 امتیاز صدرنشین جدول برترین مربیان سال 1402 باشد. بعد از نام سرمربی سابق پرسپولیس که زمزمههایی درباره حضورش در تیم فولاد خوزستان مطرح بود اما به نظر میرسد که تا پایان فصل جاری خارج از چرخه سرمربیان لیگ برتری کارش را پیش خواهد برد، جواد نکونام سرمربی استقلال نامش به چشم میخورد.
نکونام در سالی که گذشت، 21 بار روی نیمکت استقلال حضور پیدا کرد و موفق به کسب 46 امتیاز شد تا میانگین 2.19 امتیاز از هر مسابقه در کارنامه سرمربی آبیپوشان پایتخت بهثبت برسد و با این ثبت این آمار، در قامت دومین سرمربی برتر سال کارش را به پایان رساند. ژوزه مورایس هم در سال 1402، در 26 مسابقه لیگ برتری روی نیمکت طلاییپوشان اصفهانی حضور یافت که موفق به کسب 53 امتیاز شد تا مورایس سال را با میانگین 2.03 امتیاز در هر مسابقه به پایان برساند.
پاکو خمس در 27 مسابقه لیگ برتری روی نیمکت تراکتور حضور یافت و موفق شد 54 امتیاز از آن خود کند تا سرمربی اسپانیایی در سال اخیر موفق به کسب 2 امتیاز از هر مسابقه (به صورت میانگین) شده باشد که آماری جالبتوجه است. مارینوس اوزونیدیس، مهدی تارتار و محمد ربیعی از جمله دیگر سرمربیان موفق سال 1402 بودند که با وجود گذراندن سال موفق، نتوانستند در جمع 4 سرمربی برتر سال قرار گیرند و در فهرست ترینهای سال نامشان به چشم نمیخورد.