در بیانیه اول آمده بود بهتر است سرمربی تیم ملی از بازیکنان استقلال در ترکیب تیم مقابل ترکمنستان استفاده کند و بیانیه دوم عملا این جملات دستوری را تکذیب کرد و مقصود را حمایت از بازیکنان عنوان کرد! در دوره‌ای که باشگاه‌ها به خاطر احتمال مصدومیت یا اتفاقات احتمالی مخالف بازی کردن بازیکنان خود در تیم ملی هستند، باشگاه استقلال می‌خواست معدود ستارگان خود را هم دو دستی تقدیم تیم ملی و احتمالات ممکن کند!
به نقل از فرهیخنگان اصلا مقصود این بیانیه تند و تیز، به در زدن و شنیدن دیوار بود؟ از انتخاب بازیکنان توسط کارشناسان و مردم در برنامه «شب‌های فوتبالی» گفتید که جواد نکونام را «دیس» کرده باشید؟ او که همواره گفته دستش نسبت به رقبا خالی است و هرکس انتظار قهرمانی داشته باشد، به تیم خیانت کرده است؟
بیانیه دوم هم که شاهکار بود! قصد مدیریت استقلال اگر حمایت از بازیکنانش بود، بدترین راه را برای این مهم انتخاب کرد. چنین جمله‌هایی می‌تواند علاوه بر فشار وارد کردن روی بازیکن، روی تصمیم سرمربی هم تاثیر اشتباه بگذارد. امیر قلعه نویی حالا عملا بر سردوراهی قرار گرفته و در این شرایط اخذ هر تصمیمی، ممکن است همه چیز را تحت الشعاع قرار دهد. قلعه‌نویی نمی‌خواهد کسی او را «دهن بین» خطاب کند و امکان دارد انتشار این دو بیانیه، سرنوشت ملی‌پوش‌های استقلال را به کل تغییر دهد!