ورزش استان تهران در سال 1402 شرایط تقریباً بهتری را در مقایسه با سال‌های گذشته پشت سر گذاشت. سر و سامان دادن به بخش‌های مختلف اعم از ورزش همگانی و حرفه‌ای، پایان دادن به حواشی برخی از هیئت‌های تأثیرگذار از جمله فوتبال، برنامه‌ریزی برای افتتاح پروژه‌های مختلف و بالا بردن سرانه ورزشی و ...، از جمله اقداماتی بودند که در سال 1402 انجام شد.
همه این اتفاقات در حالی رقم خورد که علی جوادی مدیرکل ورزش و جوانان استان تهران در ماههای ابتدایی با مشکلات جسمانی زیادی مواجه بود. او یکی از سرنشینان سانحه سقوط هلی‌کوپتر در اواخر سال 1401 بود و دچار آسیب بسیار زیادی هم شد؛ به طوری که مدتی در بیمارستان بستری بود و پس از ترخیص چند ماه با ویلچر و سپس با عصا حرکت می‌کرد، با این وجود در همان شرایط نیز به دنبال انجام امور بود.
علی جوادی میهمان بود و پیرامون مسائل مختلف ورزش تهران صحبت کرد.
*اگر بخواهیم مروری بر سال 1402 داشته باشیم، اولین نکته‌ای که به چشم می‌آید، این است که در گذشته شرایط خاصی در اداره کل ورزش و جوانان تهران حاکم بود، اما با حضور شما شاهد آرامش نسبی بودیم.
واقعیت این است که اداره کل به دلیل اقتضاعات خاص خودش، همیشه التهاباتی داشته که برخی از این التهابات از درون و نیروی انسانی و برخی از بیرون و ورزشکاران و مربیان و باشگاه‌ها بود. خدا را شکر می‌کنم در این مدتی که حضور دارم، آرامش نسبی وجود دارد و همکاران با تخصص، وقت گذاشتن و آرامش بیشتری مشغول کارهایشان هستند. این تمرکز و اشتیاق و انگیزه‌ای که ایجاد شده، نتیجه آن آرامش در فضای ورزش تهران و در خانواده این حوزه است.
* یکی از مواردی که در ورزش پایتخت وجود دارد، حاشیه‌های مربوط به برخی هیئت‌های ورزشی است. برای مثال شرایط هیئت فوتبال چالش برانگیز بود، اما حالا به آرامش رسیده است.
قبل از انتخاب میرشاد ماجدی به عنوان رئیس جدید این هیئت، شیرازی رئیس بود که البته بین آنها و در مقطعی هم احمدرضا براتی مسئولیت سرپرستی را بر عهده داشت. روزهای اول از شیرازی خواستم که با مخالفان و منتقدان خودش بنشیند و صحبت‌هایشان را بشنود. بالاخره در اینگونه نشست‌ها باید از این لاک درونی بیرون بیاییم. نکته این بود که فوتبال استان تهران را فاقد برنامه بلند مدت و راهبرد می‌دیدیم.
در فوتسال، بخش بانوان، فوتبال، داوران، باشگاه‌داران، جلسات مختلف و جداگانه‌ای گذاشتیم. فرصت سه ماههای دادم، اما دیدم که ادامه این روند به صلاح فوتبال استان تهران نیست. یک رُکود مطلق پیرامون فوتبال تهران در رسانه‌ها و فضای مجازی و شبکه‌های تلویزیونی وجود داشت که بخش زیادی از آنها نیز درست بود. یک فرصت سه ماهه برای ایجاد اصلاحات دادم و به تاج هم گفتم و او نیز بر حل مشکلات تأکید داشت. این فرصت سه ماهه منطقی و معقول بود و بعد از سه ماه به مدت یک ماه دیگر تمدید شد و دیدیم که اتفاقی نیفتاد. اعلام هم کرده بودیم که اگر اصلاحات انجام شود، کمک و حمایت می‌کنیم، اگر هم نه، نیاز به اصلاحات دارد. بالاخره جراحی درد دارد، اما هدف آن بهبود است. به تاج هم گفتم که باید شجاعانه، صریح، مصمم و شفاف تصمیم بگیریم و جامعه فوتبال تهران را در ابهامات انجام ندهیم. این اتفاقات افتاد و با همراهی فدراسیون فوتبال، شیرازی استعفا کرد.
* انتخابات هم در شرایط خوبی برگزار شد.
سعی کردیم که مدیریت کنیم. نقش بی‌طرفی خودمان را حفظ و آن را القاء کردیم و همه نیز این مسئله را پذیرفتند؛ به طوری که یک اعتراض هم بعد از مجمع نشد. به براتی هم گفتم که باید مجمع را عادلانه برگزار کند. او هم قسم خورد و در مدتی که سرپرست بود، این موضوع را خوب انجام داد و انتخابات در یک فضای روشن و شفاف و بی‌طرفانه انجام شد و دیدیم که رقابت هم پرشور بود. تا زمان ارائه برنامه‌ها، پیش‌بینی درباره رئیس جدید متفاوت بود، اما وقتی برنامه ارائه شد، اعضای مجمع به برنامه بهتر رأی دادند.
* در شرایطی اداره کل را تحویل گرفتید که هیئت‌ها خیلی حمایت نمی‌شدند و اعتقاد داشتید که جایگاه ورزش تهران در نقطه فعلی نیست و باید بالاتر باشد. چه ایده‌آلی را در این باره مدنظر دارید؟
قطعاً به مدینه فاضله نمی‌رسیم، اما ایده‌های ذهنی من این است که نیروی انسانی مسلط به تغییرات روز و با پذیرش تغییرات و نداشتن مقاومت برای تغییرات داشته باشیم و این نیروها را پرورش دهیم. درخصوص تغییرات هم باید سعی کنیم که مثبت و رو به پیشرفت باشند. منظور از تغییرات، جابجایی مسئولیت‌ها نیست. در دنیایی که سرعت تغییرات به این شدت صورت می‌گیرد و در فاصله دو لحظه کوتاه تغییرات زیادی به وجود می آید، قرار گرفتن در روش سنتی خیلی جواب نمی‌دهد، آن هم در پایتخت که قلب پیشرفت ورزش کشور است. بنابراین دنبال یک نیروی انسانی باانگیزه و دارای قابلیت پذیرش تغییرات و تحولات بودیم.
در فضای بیرونی نیز توسعه سرانه ورزشی را به شدت دنبال کرده‌ایم. بر همین اساس اجرای پروژه‌های ورزشی سرعت و شتاب گرفت. تا قبل از 1400، میانگین افتتاح پروژه ورزشی 2 تا 3 مورد در سال بود، اما در 1401 کار اجرا شروع شد و در آن سال 25 پروژه را افتتاح کردیم، یعنی چند برابر نسبت به گذشته. در سال 1402 نیز تلاش کردیم تا این رشد منفی و شیب آن کم نشود. بر همین اساس در هفته تربیت بدنی 8 پروژه و در انتهای سال نیز 18 پروژه ورزشی برنامه‌ریزی شد که به بهره برداری برسد.
* اجرای این پروژه‌ها براساس مطالعه و نیاز منطقه‌ای انجام شد یا صرفاً افتتاح پروژه در هر نقطه‌ای مدنظر بود؟
ما یک اسناد بالادستی و همچنین یکسری اولویت‌ها داریم. برای اینکه کدام پروژه‌ها را در اولویت قرار دهیم و منابع‌مان را روی آنها متمرکز کنیم، چند آیتم در نظر گرفتیم. با توجه به اینکه می‌دانیم ورزش و اماکن ورزشی نقش کاهنده‌ای در آسیب های اجتماعی دارند، اولویت‌مان را در افتتاح پروژه‌ها، موضوعات اجتماعی در شهرستان‌ها و مناطق کم‌برخوردار قرار دادیم. همچنین با توجه به حضور کیومرث هاشمی و طرح موضوع آمایش سرزمینی و اینکه چه رشته‌ای در چه شهرستانی وجود دارد، کار کردیم. سعی کردیم هم نگاه‌مان به سند چشم‌انداز ورزش باشد، هم به آمایش سرزمینی و هم موضوعات خود منطقه مثل آسیب‌های اجتماعی و بزه و .... . در واقع سعی کردیم روی این مسائل متمرکز باشیم.
*عدد مشخصی وجود دارد که سرانه ورزشی تهران چقدر رشد داشته است؟
زمانی که کار را تحویل گرفتیم، 42 سانتیمتر مربع و براساس جمعیت 14.5 میلیون نفری براساس سرشماری سال 95 بود. الان که جمعیت به 17.5 میلیون نفر رسیده و البته هنوز سرشماری دقیق انجام نشده و براساس منابع غیر رسمی اعلام می‌شود، سرانه 17،18 سانتیمتر رشد کرده است. در این دو سال به اندازه یک‌سوم سرانه قبلی که وجود داشته، پیشرفت داشته‌ایم.
دلیل بخشی از این شرایط این است که باید آموزش و پرورش، شهرداری، دستگاه‌ها و نهادهای مختلف را راغب کنیم. این هم یک سیاست است. باید اینقدر هنر داشته باشیم که با مسئولان شهرستان‌ها جلسه بگذاریم و آنها را نیز راغب به سرمایه‌گذاری کنیم. در برخی شهرستان‌ها از جمله شهر قدس 300 میلیارد تومان سرمایه‌گذاری شد که زودبازده هم بودند. بزرگترین سالن ورزشی غرب استان تهران با ظرفیت 5 هزار نفر که دهه فجر افتتاح شد، در هفته دولت امسال تعریف شد و دهه فجر به بهره‌برداری رسید. سیاست ما این است که هم پروژه‌های خودمان را شتاب بدهیم، هم رغبت برای سایر دستگاه‌ها به وجود بیاوریم که بیشتر سرمایه‌گذاری کنند. سعی کردیم با مسئولان مختلف ارتباط بگیریم تا از پتانسیل آنها در افتتاح پروژه‌ها و افزایش سرانه ورزشی استفاده کنیم.
همین پیگیری‌ها و موضوعات نسبت به هیئت‌ها نیز وجود دارد. چند روز قبل و ساعت 5:30 صبح یکی از رؤسای هیئت‌ها را از خواب بیدار کردم و گفتم که باید برای هفته آخر ماه رمضان یک رویداد بزرگ را داشته باشیم.
* درباره شما و حضورتان در سایر پست‌ها صحبت‌های زیادی شد؛ از پرسپولیس و استقلال تا معاونت‌های وزارت ورزش.
اصل ماجرا این است که در همه مسئولیت‌هایی که در فضای مجازی مطرح شدند، از من شایسته‌تر وجود دارند. واقعیت این است که دوستان تلاش‌های ما را می‌بینند و ممکن است محبت‌هایی داشته باشند، اما خودم بنا بر این دارم که اینجا باشم.
* پیشنهاد شده بود؟
اجازه بدهید از این موضوع عبور کنیم. فقط می‌خواهم بگویم که قلباً بنا دارم و خواهش هم کردم که شأن ورزش در پایتخت را به جای مطلوب برسانیم و کار را رها نکنیم. احساس کردم که اگر بخواهد جابجایی صورت بگیرد، کاری که به این مرحله رسیده، ممکن است به عقب و به حالت قبل برگردد. همه متحد شده‌اند که کار بزرگی انجام بدهند تا روزهای اوج ورزش پایتخت را با هم رقم بزنیم.
* یکی از موضوعات مهم در تهران، بحث ورزشگاه‌ها و نداشتن زمین برای تیم‌های پایتخت است. این معضلی بوده که در سال‌های اخیر بارها شاهد آن بوده‌ایم.
ابتدا باید بگویم که ساختار ادارت کل استان‌ها از جمله تهران متناسب با حجم مأموریت‌ها و مسئولیتی که به آنها واگذار شده، نیست. سازمان امور استخدامی، سازمان برنامه‌ریزی و مدیریت استان تهران باید فکری به این موضوع کنند. در واقع ساختار این دستگاه پرمخاطب متناسب به حجم ماموریتش تنظیم نشده است. 120،130 پروژه داریم که برخی در مرحله نگهداری و برخی در مرحله ساخت هستند. با این دفترِ فنی و با این اعتبارات به هیچ عنوان نمی‌توان مأموریت خودمان را در حوزه زیرساخت‌ها محقق کنیم و انجام دهیم. چه اشکالی دارد که سایر دستگاه‌ها نیز پروژه‌های ورزشی تهران را به عنوان مجری انجام بدهند و اداره کل فقط ناظر باشد؟ البته باید مزایا و معایب این موضوع را به طور کامل مورد سنجش قرار داد.
نکته‌ای هم که درباره ورزشگاه‌ها و سؤال شما وجود دارد، این است که توسعه پروژه منوط به تامین و تزریق بودجه و منابع لازم است. پروژه‌ای که برای تکمیل آن برآورد این است که باید 60 میلیارد به آن تزریق شود، از ابتدای سال تا الان فقط یک میلیارد به آن تخصیص داده شده که آن هم به صورت اسناد بوده، آیا می‌توان انتظار داشت که پیمانکار حتماً بماند و با این منابع کار کند؟
* مثل ورزشگاه تختی تهران...
اتفاقات بزرگی برای مجموعه ورزشی تختی رقم خورد و یک اقدام جهادی در آنجا صورت گرفت. نور این مجموعه تعویض نشده بود و تغییرات اساسی صورت گرفت. تأسیسات، زیرساخت‌های، برق، سکو و ... مشکل داشتند، چمنش کاملاً از بین رفته بود و سیستم صوتی نداشت. همه این مشکلات را می‌توان با یک میلیارد حل کرد و آیا این انتظار را باید داشت که همه مشکلات با این پول حل شود؟ مسلماً جواب منفی است، ولی با این وجود ما متوقف نشدیم و همه کارها را انجام دادیم. اسکوربورد، نور، سکوها و .. آماده کردیم، اما این کار را به صورت تعهدی انجام دادیم، چون قول داده بودیم به پایان سال و نیم فصل دوم برسانیم. به تعهدات‌مان عمل نکردیم، اما پیمانکاران عمل کردند و از آنها ممنونم. آنها دیدند که ما دوندگی می‌کنیم، پای پروژه‌ها ماندند، آن هم در حالی که قانوناً می‌توانستند رها کنند، اما ماندند و کار کردند.
* الان ورزشگاه تختی آماده بهره‌برداری است؟
بله.
* پس چرا بهره‌برداری نمی‌شود؟
با سرمای اخیر مواجه شدیم. مشاور چمن عنوان کرد که اگر الان از چمن استفاده کنیم، خراب می‌شود. ریشه چمن هنوز تقویت نشده و از نظر استحکام برای استفاده در فصل سرما مناسب نیست. نکته دوم هم اینکه هنوز تارتان را عوض نکرده‌ایم. شکل ظاهری پیست دور چمن مناسب نیست و 10،12 میلیارد پول می‌خواهد. خواهش می‌کنم موافقت‌نامه‌ها و اعتباراتی که صورت گرفته، هر چه زودتر تخصیص پیدا کند تا ما زودتر بتوانیم مناقصه تارتان را هم برگزار کنیم. هرگز اجازه نمی‌دهم که با شکل کنونی بازی در ورزشگاه تختی انجام شود. چمن مناسب است، ولی تارتان شرایط خوبی ندارد.
* پس با این اوصاف، این فصل ورزشگاه تختی در اختیار فوتبال نیست.
همه موارد مربوط به مسابقه فوتبال آماده است، اما آنچه که به عنوان زیباسازی‌های اطراف است، باید مهیا شود. خواهش می‌کنم اعتبارات مصوب را زودتر تخصیص بدهند تا بتوانیم کار را تکمیل کنیم.
* برای سایر ورزشگاه‌ها نیز همین موضوع اعتباری مطرح بوده است؟
ورزشگاه شهر قدس برای شهرداری است. سال گذشته که بازدید کردیم، خواهش داشتیم که این ورزشگاه به مدار خدمت‌رسانی فوتبال تهران بازگردد و دوستان موافقت کردند و اعتباراتی برای آن مصوب شد. چمن و سایر امکانات این ورزشگاه نیز آماده شد، اما آنجا هم مشاور چمن اجازه نداد به خاطر سرما در آن بازی شود. ضمن اینکه پیست آنجا نیز مثل ورزشگاه تختی دچار مشکل است.
* اعتبارات استادیوم تختی از کجا باید تأمین شود؟
از اعتبارات ملی. موافقت‌نامه و دستور لازم برای آنجا وجود دارد، اما هنوز منابع آن تأمین و واریز نشده است.
* پیرامون مجموعه ورزشی تختی این موضوع چندی قبل مطرح شد که بخشی از از آن در اختیار شهرداری قرار گرفت و البته 6 فضای ورزشی شهرداری را به اداره کل ورزش و و جوانان تهران دادند.
بخشی از اراضی جنوب غرب مجموعه تختی در ادامه و امتداد اتوبان شهید محلاتی و شهید شوشتری و خط هفت مترو قرار گرفته است. این پروژه بزرگی است و بحث شاهراه‌های تهران و کمربند خروج و تخلیه اضطراری تهران مطرح است. این پروژه قریب به دو دهه متوقف شده بود و اتوبان افتتاح نمی‌شد.
از طرفی شهرداری تهران می‌خواست به این سمت برود که بدهی‌های وزارت ورزش را با ارزش این بخش از مجموعه تختی تهاتر کند. ما اجازه این کار را ندادیم و به هیچ عنوان موافقت نکردیم. باید از شهردار و وزیر تشکر کنم که همراهی کردند و 6 فضای ورزشی از شهرداری تهران پس از ارزش‌گذاری کارشناسان دادگستری تهاتر شده و آن مقدار از مجموعه تختی جدا شد.
*دو مجموعه در این تهاتر، ورزشگاه امام رضا (ع) و ورزشگاه شهید کاظمی بودند که در اختیار استقلال و پرسپولیس قرار داشتند. این دو مجموعه به این دو باشگاه تعلق دارد؟
هیچ کدام برای خودشان نیست. اگر همراهی اداره کل نبود، هیچ کدام چیزی نداشتند. این دو باشگاه با توجه به اینکه برای تهران هستند، نهایت مساعدت را داشته و خواهیم داشت تا دغدغه‌ای نداشته باشند. این دو ورزشگاه به نام اداره کل شده و در این تهاتر از شهرداری به ما رسیده است.
* آخرین خبر از ورزشگاه جدید را چیست؟
خیلی در جریان موضوع نیستم و شرکت توسعه مأمور رسیدگی به آن است. فکر می‌کنم با سرعت پیگیری که وجود دارد، تا پایان دولت سیزدهم فاز اول به بهره‌برداری می‌رسد.
* یکی از مباحث مهم در ورزش، بحث دسترسی به اماکن و هزینه استفاده از آنهاست. این موضوع در دوره شما چگونه پیش رفت؟
شاخص‌های ارزیابی ما می‌گوید که ورزش همگانی در تهران در دو سال اخیر 7 درصد رشد کرده است. برای ارزان‌سازی اماکن ورزشی، 52 مکان از مزایده خارج شد و به صورت رایگان در اختیار دهیاری‌ها و شهرداری‌ها قرار گرفت. چند مکان دیگر هم آماده است و این مسیر ادامه دارد. دهیاری‌ها فقط باید آنها را سالم نگهداری کنند و با حداقل قیمت در اختیار مردم قرار دهند. این موضوع منجر شد که گرایش به سمت ورزش بیشتر شود.
قبل از حضور هاشمی در وزارت ورزش، با هم جلسه‌ای در شورای شهر داشتیم و او نکاتی را در آن جلسه به رئیس کمیسیون ورزش شورای شهر عنوان کرد؛ اینکه شهرداری کمی از سیاست‌ها و ماموریت‌های اصلی‌اش دور شده است. سازمان ورزش شهرداری تهران با توجه به اینکه از مردم عوارض می‌گیرد، باید در راستای ارزان‌سازی ورزش اقداماتی را انجام بدهد. اینکه اماکن ورزشی را به صورت پیمانکاری اداره کنند، دور از چیزی است که قانون برای‌شان تکلیف کرده است. هاشمی این را صراحتاً گفت و مورد تأیید اعضای کمیسیون ورزش شورای شهر قرار گرفت.
با توجه به اینکه اعتبار سازمان ورزش شهرداری تهران در سال 1403 افزایش پیدا خواهد کرد، انتظار ما این است که ورزش ارزان شود. در حوزه ورزش همگانی با همه فرمانداری‌ها صحبت کردم که باید نقش پررنگ‌تری در بحث ورزش همگانی داشته باشند. باید سایر نهادها نیز به ورزش کمک کنند.
درخصوص برخی اماکن هم که تعرفه‌های بالایی دارند، باید بگویم که اینها با نظارت هستند و خدمات متفاوتی را ارائه می‌کنند.
* و صحبت پایانی...
سال 1403 سال المپیک است. امیدوارم در تیم ملی کشتی آزاد حداقل 2 نماینده داشته باشیم؛ چیزی که در یک دهه گذشته نداشتیم. علی پاکدامن، علی داوودی و تکواندوکاران و همه ورزشکاران تهرانی مورد حمایت هستند که دغدغه‌هایشان برطرف شود تا ان‌شاءالله بتوانند موفق باشند.
به دنبال این هستیم که ورزش تهران در زیرساخت‌ها، جوانان و ورزش همگانی، شاخص‌های ورزش قهرمانی رشد کند. در بُعد ورزش حرفه‌ای هم حتماً بخش صنعت و واحدهای خصوصی و اسپانسرها را به کمک ورزش خواهیم آورد. در واقع همه باید به ورزشکاران کمک کنیم.
حمایت ما از همه هیئت‌ها، به ویژه آنهایی که چشم‌انداز دارند، قطعاً بیشتر خواهد شد. سال 1402 بیشترین تعداد مجامع را برگزار کردیم و سعی‌مان این بود که عدالت در برگزاری مجامع را داشته باشیم؛ به طوری که در همه آنها یک اعتراض و انتقاد وجود نداشت و مجامع را بی‌طرفانه برگزار می‌کنیم.
هنوز در یک موضوع موفق نبودم؛ اینکه بتوانم از بازنشستگان کارمندان ورزش استان تهران به وقت مقتضی حمایت کنم. در این باره برای سال جدید برنامه‌های خوبی برای آنها دارم، البته آنها نیز باید انسجام بیشتری داشته باشند تا بتوانیم حمایت‌مان را بیشتر کنیم.
انتهای پیام/