همان طور که مجید جلالی رئیس کمیته فنی فدراسیون فوتبال با صراحت از پذیرفتن پیشنهاد سرمربیگری تیم امید توسط یحیی گل محمدی سخن گفت، کاش امروز با همان شفافیت اعلام می کرد نظر سرمربی سابق پرسپولیس در این ارتباط چیست؟

از جلالی سوال می کنیم آیا یحیی به پیشنهاد شما جواب مثبت داد؟ بدون شک خیر؛ چرا که اگر چنین اتفاقی رخ می داد، یحیی گل محمدی در مصاحبه ای در این باره صحبت می کرد و رسانه های گروهی هم خبرهای متنوعی منتشر می کردند. وقتی هیچ کدام از این اتفاقات رخ نداده، یعنی گل محمدی به پیشنهاد فدراسیون فوتبال برای حضور در تیم امید جواب منفی داده است.

دیروز خبر دیگری در خصوص بی انگیزگی فرهاد مجیدی برای توافق با فدراسیون فوتبال منتشر شد و به نظر می رسد سرمربی سابق استقلال هم تمایلی به حضور در تیم امید ندارد. در واقع یحیی و فرهاد متفقا پیشنهادی را رد کردند که در گذشته برای رسیدن به این سمت، دعوا و جنجال بود؛ تیم امید آنقدرها هم بی جاذبه نیست که حس کنجکاوی برانگیز این مربیان را تحریک نکند و آنها به همین سادگی از نیمکت امیدهای ایران غافل شوند.

کاش مجید جلالی به جای انتخاب سرمربی بعدی و پیشنهاد به او، کمی در این باره تحقیق می کرد که دلیل اصلی پاسخ منفی مربیانی مانند یحیی گل محمدی و فرهاد مجیدی به پیشنهاد فدراسیون فوتبال چیست؟ آنها از چه چیزی می ترسند و از چه فرجام تلخی وحشت دارند؟

آیا حضور در فوتبال باشگاهی و قرار گرفتن در کورس رقابت های لیگ برتر، برای یحیی در اولویت نیست؟ مشخص است همه مربیانی که جام گرفته اند یا در کورس قهرمانی بوده اند و لذت قراردادهای سنگین را در یک فصل چشیده اند، به همین سادگی خام سرمربیگری در تیم امید نمی شوند که یک شبه تمام این وجاهت کسب شده را بر باد می دهد. اگرچه هستند مربیانی که جلالی هم می داند با یک اشاره، به نیمکت تیم امید سنجاق می شوند؛ چون حتی تکرار باخت در تیم امید هم برای آنها که از تیم های لیگ برتری پیشنهاد ندارند، یک جور پیروزی است!