با سوت کوپال ناظمی تمام آن چهل هزار هواداری که شاید تصور می‌شد بعد از سوت پایان نیمه اول و باخت عجیب سه هیچ ورزشگاه را ترک کنند اما تا سوت پایان روی سکوها مانده بودند، سر از پا نمی‌شناختند. روی زمین چمن هم غوغایی بر پا بود. کنعانی‌زادگان به سمت سکوها می‌دوید، عیسی آل‌کثیر روی چمن ولو شده و علی نعمتی به‌خاطر شراکت در این بازگشت بزرگ در آغوش او خوشحال بود، وحید امیری خدا را شکر می‌کرد و بغض کرده بود و البته اشک او هم در آمد.

بیرانوند که می‌دانست با پیروز نشدن در این بازی شاید تحت فشار قرار بگیرد نمی‌دانست چه کند و همراه امیررضا رفیعی به سمت سکوها می‌رفت، گاهی می‌ایستاد و اشک می‌ریخت، گاهی سجده شکر می‌کرد، بعضا رو به سکوها واکنش‌های احساسی نشان می‌داد و البته لحظه‌ای نیز به گریه افتاد.

چند قدم آن طرف‌تر امید عالیشاه کاپیتان پرسپولیس اشک شوقی که روی گونه‌هایش سرازیر شده بود را با دست پاک می‌کرد و افشین پیروانی که نمی‌خواست تصاویر گریه‌اش ثبت شود نیز نمی‌توانست از دید پرسپولیسی‌های ذوق‌زده دور بماند. حتی عکاس باشگاه پرسپولیس هم از شدت شعف و هیجان کار خودش را رها کرده و در آن لحظات ابراز احساسات دلی تک تک بازیکنان را در آغوش می‌گرفت و در شادی آنها شریک بود. در این میان گئورگی گولسیانی و یاسین سلمانی که روی سکوها بودند هم خیلی زود خودشان را روی زمین چمن رسانده و تک تک بازیکنان را در آغوش می‌گرفتند و فریاد می‌زدند. بعدا در تصاویر مشخص شد دانیال اسماعیلی‌فر هم تا مرز گریه پیش رفته است.

اندکی بعد به‌خاطر اعتراض شدید اعضای تیم حریف که تیم داوری را محاصره و بازخواست می‌کردند و جو ملتهب ورزشگاه پرسپولیسی‌ها از هواداران‌شان تشکر کردند و راهی رختکن شدند بدون اینکه به‌خاطر این برد بزرگ جشنی برپا کنند و مقابل سکوها کارناوالی راه بیندازند و بخواهند با حرکات عجیب خود در صفحات هواداری وایرال شوند.