علیرضا لرستانی درباره وضعیت تیم ملی کشتی فرنگی کشورمان حدود 35 روز مانده به المپیک پاریس اظهار داشت: مسئله این است که هیچ وقت براساس نتایج قبلی، نمی‌توان آینده کشتی‌گیر و تیم را پیش‌بینی کرد، یعنی نمی‌شود حساب کرد که من سال گذشته اول شدم و امسال هم صد درصد اول می‌شوم یا اینکه پارسال اوت شدم و امسال هم مدال نمی‌گیرم. نه کشتی ما و نه اصولاً ورزش ما برنامه‌محور نیست. نمی‌خواهم این فدراسیون و یا فدراسیون قبلی را زیر سؤال ببرم، این اساس ورزش ماست. یک زمان کل کاروان ورزش ایران به المپیک 1988 سئول می‌رود و فقط یک عسکری محمدیان مدال نقره می‌گیرد یا تیمی که در همه اوزانش شانس کسب مدال است و سال قبلش هم چند مدال جهانی گرفته، در المپیک سیدنی فقط با علیرضا دبیر یک طلا می‌گیرد. اینها همان غیرقابل پیش‌بینی بودن المپیک است. ما کار را هیچ وقت براساس برنامه‌ریزی جلو نبردیم که بخواهیم براساس آن بگوییم چه نتیجه‌ای در انتظارمان است.

وی ادامه داد: الان سعید اسماعیلی کشتی‌های خیلی خوبی گرفت، کشتی‌گیر فنی و خوبی است، اما صحنه المپیک خیلی فرق می‌کند و آنهایی که باختند، همینطور دست روی دست نمی‌گذارند. قطعاً او را در این مدت باقیمانده آنالیز می‌کنند. حسن یزدانی هم در بوداپست بهترین کشتی‌ها را گرفت، منتها فکر می‌کنید حالا که دیوید تیلور در انتخابی آنها باخته است، آرون بروکس همینطور دست و پا بسته به مصاف یزدانی می‌آید؟ نه، قطعاً او هم روی کشتی‌گیر ما کار می‌کند و با آنالیز روی تشک می‌آید. یزدانی یک حریف در پاریس دارد و او هم همین بروکس آمریکایی است.

مربی سابق تیم ملی کشتی کشورمان تأکید کرد: ما یک سهمیه کشتی آزاد را نگرفتیم، این یک دو دو تا چهار تای ساده است. وقتی نتوانستیم در 57 کیلوگرم به سهمیه المپیک برسیم، یعنی اگر در پنج وزن هم مدال گرفتیم، نمی‌توانیم آن موفقیت را از آن خودمان بدانیم و این ناکامی را برای دیگران. الان کاروان ورزش ما صرفاً در همین ورزش‌های انفرادی مثل کشتی و تاحدودی تکواندو شانس مدال المپیک دارد. وزنه‌برداری‌مان که اُفت کرده است. والیبال‌مان آنقدر ضعیف شده است که در آخرین رتبه‌های لیگ جهانی قرار گرفته. بسکتبال‌مان که یک روز قهرمان آسیا بود، حالا در پایین‌ترین رده‌هاست. ورزش ما براساس تک مدال‌هایی که به دست می‌آید باید بررسی شود. مدالی که گرفته می‌شود هم براساس توانمندی فردی است، نه کار بابرنامه. مشکل من با محمد بنا هیچ وقت شخصی نبود، می‌گفتم اینطور نیست که فقط شما در موفقیت کشتی فرنگی نقش داشته باشی، اینکه این رشته ما پیشرفت کرد، عوامل زیادی در آن نقش داشت و کشتی فرنگی دگرگون شد و حتی مدتی هم کشتی آزاد را جا گذاشت. اینکه یک نفر و دو نفر بگویند ما کردیم، قشنگ نبود. الان هم چه در آزاد و چه فرنگی، نمی‌شود موفقیت را به اسم یک نفر زد و شکست را کسی گردن نگیرد، هرچند که در شکست از نظر من، مسلماً کادر فنی مقصر است.

لرستانی افزود: به هرحال وقتی شکستی اتفاق می‌افتد یعنی تمرینات خوب نبوده است و بچه‌ها بدن‌شان آماده مسابقه نشده یا اینکه اورترینینگ اتفاق افتاده است. مثل علی اکبرنژاد که در یک هفته، 10 روز بعد از مسابقات جهانی تازه به پیک آمادگی‌اش رسید. مربی کار نظم دادن به تیم را انجام می‌دهد. در رده سنی بزرگسالان اصولاً به لحاظ فنی خیلی نمی‌شود کار ویژه‌ای کرد، اینها خودشان در شهرها و باشگاه‌های‌شان کشتی را یاد گرفته و تمرین کردند. در اردوی تیم ملی 50 تا 10 درصد به لحاظ فنی و بدنی می‌شود آنها را ارتقا داد و بیشترین نقش هم این می‌تواند باشد که به لحاظ ذهنی و روحی و روانی آنها را آماده نبرد کرد. بنابراین خنده‌دار است که وقتی موفقیتی حاصل می‌شود، تمام آن را به حساب خودت بنویسی.

این پیشکسوت کشتی که در هر دو رشته آزاد و فرنگی سابقه قهرمانی آسیا را دارد، با اشاره به قهرمان سنگین وزن کشتی فرنگی جهان تصریح کرد: یک چیزی را باید در مورد امین میرزازاده بگویم، او قبلاً بهتر از یک سبک وزن سوبلس می‌‌زد، اما حالا دیگر از آن سوبلس‌های زیبا خبری نیست. همیشه که تاس به نفع آدم نمی‌افتد و اگر بخواهی یک - یک ببری، به همین سادگی ممکن است باخت بدهی، اصلاً ممکن است هر دو اخطار کم‌کاری دو تایم را به یک کشتی‌گیر بدهند.

وی با تأکید بر نقش آمادگی روانی برای حضور در بازی‌های المپیک گفت: من استرسِ شب مسابقه را تجربه کردم، خواب را از آدم می‌گیرد. امیر خادم ‌می‌گفت از ترسم بیهوش شدم، حسین محبی که با برادرش یل‌هایی در کشتی بودند، می‌گفت وقتی می‌خواهم روی تشک بروم انگار طناب دار را دور گردنم می‌اندازند. این بار روانی یک مسابقه است، فشاری که یک کشتی‌گیر پیش از المپیک تحمل می‌کند. بازی‌های آسیایی پکن من پرچمدار کاروان بودم سال قبل طلا گرفته بودم، اما فشار زیادی روی خودم احساس می‌کردم. همه از این حرف می‌زدند که طلا گرفتی به این و آن تقدیم کن، اما رفتم و به یک حریف چینی باختم که بعداً او را دو بار با اختلاف بردم. آنقدر فشار روی من بود که اصلاً نمی‌توانستم کشتی بگیرم. حُسنی که محمد بنا داشت این بود که شاگردانش را جنگجو بار می‌آورد. می‌گفت این لات‌ها که می‌خواهند یکی را بزنند در محل خودشان دعوا می‌کنند شما هم بروید در روسیه، آنها را در خاک خودشان ببرید. ببینید چطور با این حرف‌هایش کشتی‌گیر را تهییج می‌کرد. آن وقت کشتی‌گیر فقط برای طلا روی تشک می‌رفت و دومی در ذهنش نبود. شنیدم امروز هم روانشناس برای تیم آوردند، خیلی خبر ندارم، اما این انگیختگی خیلی مؤثر است. یک عکس هم هست که عبدولی می‌خواهد روی تشک برود و محمد بنا پشت سرش داد می‌زند. او می‌خواهد کشتی‌گیرش را تهییج کند. من نمی‌خواهم بنا را قضاوت کنم، ولی این حُسن‌ها را هم داشت، در عین حال که او به تنهایی در موفقیت کشتی فرنگی مؤثر نبود، اما خوب به لحاظ روانی کشتی‌گیرش را مدیریت می‌کرد و همین بحث روانی، ایرادهای دیگرش را پوشش می‌داد.

لرستانی خاطر نشان کرد: شاید الان مدیریت سنتی قدیم جواب ندهد، ولی آن شیوه مدیریت به دردِ زمان خودش می‌خورد مثل کاری که علی پروین در پرسپولیسی می‌کرد که مجتبی محرمی را در خود داشت. شاید امروز هم شیوه مرحوم معزی‌پور در کشتی جواب ندهد، اما باید دید حسن رنگرز چطور با تیمش ارتباط گرفته است و از نظر روانی به چه شکل آنها را آماده مسابقه می‌کند. موفقیت در واقع یک پکیج است که همه عوامل کنار هم، می‌توانند نقش تعیین‌کننده داشته باشند. غلبه بر استرس شب مسابقه در کنار آمادگی ذهنی و جسمی برای مسابقه، از مهمترین عوامل موفقیت است.

انتهای پیام/