مس رفسنجان برای اولین بار در تاریخ خود به فینال جام حذفی رسید. بیست و هشتمین باشگاه در تاریخ برای اولین بار صاحب چنین تجربه‌ای می‌شد. مس که دور رفت ناامید کننده بود اما با محرم نوید کیا احیا شد و چهره یک مدعی به خود گرفت.
محرم نویدکیا اسطوره سپاهان در نخستین تجربه سرمربیگری خود در این باشگاه با اینکه رکورد امتیازات را شکست، اما دستش به جام نرسید. بعد از استراحتی کوتاه محرم با مس به فوتبال برگشت و انگیزه‌های زیادی داشت اما وقتی رقیب فینال مشخص شد...
اسطوره سپاهان باید خانه ابدی و ازلی خود را از دریافت یک جام دیگر محروم می‌کرد! سپاهان که تمام ۹ جام تاریخش را با خود محرم گرفته بود و حالا محرم ۱۱ سال بعد از آخرین قهرمانی جام حذفی و ۹ سال بعد از آخرین قهرمانی در لیگ آخرین مانع مقابل سپاهان و جام بود!
اما فقط محرم نبود. در ترکیب مس رفسنجان این فصل بازیکنانی با پیشینه پوشیدن پیراهن زرد در این سال‌ها که تیم جام نگرفت، حضور داشتند؛ از ابوالحسن جعفری و سجاد شهباززاده که با پیراهن سپاهان آقای گل هم شد اما دستش به جام نرسید تا نژاد مهدی و جلال الدین علی محمدی....
مردی که تا همین فصل قبل بازوبند کاپیتانی سپاهان را بر بازو داشت. علی محمدی سال‌ها تلاش کرد تا بعد از محرم اولین کاپیتانی باشد که یک جام قهرمانی را با سپاهان بالای سر می‌برد اما ناکام ماند و حالا با یک احساس دوگانه مثل خود محرم و بقیه باید بازی می‌کرد.
او به عنوان یک بازیکن دوست داشت جام ببرد، به تیم جدیدش تعهد داشت و از آن طرف تمام سال‌های فوتبالش در سپاهان با حسرت گرفتن جام گذشت. تماشاگرانی را می‌دید که سال‌ها از خود او جام می‌خواستند حالا او باید آنها را ناکام می‌گذاشت!
احساسی که محرم نوید کیا و جلال علی محمدی و بقیه سپاهانی‌های حاضر در ترکیب مس داشتند، یک احساس عجیب بود و برای آنها ۳۱ خرداد ۱۴۰۳ را عجیب‌ترین شب زندگی ورزشی‌شان تبدیل کرد.