همین چندی پیش بود که باشگاه تراکتور با اعلام محمدرضا زنوزی و محوریت هوشنگ نصیرزاده، انصرفش را از باشگاهداری اعلام و حتی ادعا کردند تیم را به هیات فوتبال آذربایجان شرقی تحویل داده اند. جدیت در انصراف از تیمداری، به قدری بود که کمتر کسی باور می کرد این زنوزی (که ظاهرا دل و دماغی برای حضور در فوتبال نداشت) ناگهان ۳ چهره پرسپولیسی شاخص را در نقل و انتقالات روی هوا بزند!

مالک تراکتور اما نه تنها روی حرف خود نماند و تیم را به هر دلیلی که خودش می داند واگذار نکرد، بلکه چشم بازار نقل و انتقالات را هم کور کرد و پا به پای سپاهان، بمب های مدنظرش یکی پس از دیگری منفجر شدند.

همه میوه های نقل و انتقالات از سوی زنوزی دستچین شدند. از مذاکره و توافق احتمالی با لژیونر معروف بگیرید تا هافبک پرسپولیسی. از بازیکن عراقی شاخص تا دروازه بان اصلی تیم ملی! راستی، سرمربی کروات را یادمان رفت. اسکوچیچ هم ناگهان سر از تراکتور درآورد...

از پرسپولیس و استقلال نیز غافل نشویم که دیروز خبرش آمد به سیستم بانکی کشور بدهی میلیاردی دارند اما هزار ماشاءالله هر کدام از این تیم ها دستی در بازار نقل و انتقالات دارند و خریدهای خود را انجام می دهند.

اگر این باشگاه ها بی پول و ندار هستند و کارشان در تیمداری لنگ می زند، احتمالا پولدار آن هواداری است که حتی برای خرید بلیت بازی های تیم محبوبش هم باید هر هفته حساب و کتاب کند! البته که هیچ کدام از اهالی فوتبال ایران، بخیل نیستند. امیدواریم وضع باشگاه های ایرانی آنقدر خوب باشد که هر فصل تبدیل به سوگولی نقل و انتقالات شوند و هر کدام آنقدر بازیکنان و مربیان درجه یک بخرند که بیشتر از همه عشق کنیم.

بدبختی ماجرا اما این است که نمی دانیم به ثروت این فوتبال باید ببالیم یا از بدبختی هایش بنالیم؟ تکیلفمان واقعا روشن نیست. مالک خصوصی این فوتبال را این کاره بدانیم یا خبر قاطعانه انصرافش از تیمداری را باور کنیم؟ بودجه صنعتی سپاهان را به اندازه و پیمانه بدانیم یا این تیم را هم در دسته باشگاه های کم هزینه قلمداد کنیم؟

ایهاالناس! با پرسپولیس و استقلال چه کنیم که هر فصل می گویند پول نداریم اما...