11 روز از شروع سی‌وسومین دوره رقابت‌های المپیک 2024 در پاریس گذشته است و در کنار میزبانی پر و حرف حدیث پاریس که به اعتقاد بسیاری از کارشناسان یکی از ضعیف‌ترین میزبانی‌ها در دوره‌های اخیر بوده است، شاهد رفتارهای متناقص کمیته بین‌المللی المپیک بودیم.
متولی ورزش دنیا در حالی در تمامی سالیان اخیر مدعی دموکراسی، آزادی و جدایی ورزش از سیاست بوده است که بیشترین رفتارها و واکنش‌های دو پهلوی سیاسی را داشته و هیچ وقت نیز خود را ملزم به پاسخگویی در این خصوص ندیده است. بسیاری از قهرمانان، ورزشکاران، مربیان و از همه مهمتر مردم دنیا بارها و بارها با وجود تمام محدودیت‌ها به این اقدامات در حد توان خود واکنش نشان دادند، اما باز هم سران کمیته بین‌المللی المپیک ندیدن و نشیدن را به هر چیزی ترجیح دادند.
در حالی که ورزشکاران روسیه در دو سال اخیر به دلیل حمله این کشور به اوکراین با تصمیم IOC از حضور در میادین ورزشی محروم شدند، هیچ واکنشی به اقدامات جنایتکارانه رژیم غاصب صهیونیستی صورت نگرفته است. کمیته بین‌المللی المپیک که در سالیان اخیر همواره تشکیل تیم پناهجویان را افتخاری برای خود دانسته با رفتارهایش که به طور کامل شعار جدایی ورزش از سیاست را نقض می‌کند، اجازه هنرنمایی را به بسیاری از ستارگان ورزش دنیا از روسیه نمی‌دهد، تصمیماتی که باعث شد در پاریس نیز علاقه‌مندان به ورزش تنها به خاطر رفتارهای سیاسی IOC از دیدن رقابت بسیاری از ستارگان بزرگ دنیای ورزش محروم شود.
در طرف مقابل رژیم جنایتکار صهیونیستی با وجود نقض تمامی قوانین حقوق بشر، کودک‌کشی و جنایات فراوان هیچ‌گاه حتی در جایگاه متهم نیز از نظر سران کمیته بین‌المللی المپیک قرار نگرفته است. نکته جالب اینجاست که اقدامات جنایتکارانه رژیم صهیونیستی حتی در زمان المپیک پاریس نیز ادامه دارد، اما نه تنها برخوردی با این کشور و ورزشکاران آن صورت نمی‌گیرد، بلکه IOC نقش بادیگارد را برای آنها بازی می‌کند و به هیچ‌کدام از اعتراضات مدنی ورزشکاران، کشورها و مردم دنیا توجه نشان نمی‌دهد و به جنایات اسرائیل لبخند می‌زند.
موضوعی که در پاریس اعتراض بسیاری از هواداران را در زمان حضور ورزشکاران اسرائیلی از زمان حضور روی رودخانه سن در مراسم افتتاحیه تا تمامی سالن‌هایی که نمایندگان اسرائیلی حضور دارند را به دنبال داشته است. بسیاری از قهرمانان رشته‌های مختلف نیز تلاش کردند با نشان دادن پرچم فلسطین ضمن حمایت از این کشور ، اعتراض خود را در مهمترین رویداد ورزشی دنیا به گوش سازمان‌های جهانی و ioc برساند.
در طرف مقابل رفتار فرانسه به عنوان میزبان مسابقات نیز تفاوتی با IOC ندارد. فرانسویی‌هایی که نه تنها واکنشی به رفتارهای جنایتکارانه نتانیاهو و رژیم غاصب صهیونستی ندارند، بلکه در خیابان‌های خود عکس پوتین را به‌عنوان جنابتکار جنگی نصب می‌کنند و با تحت پیگرد قانونی خواندن او به دنبال این هستند که نمایش انسان دوستانه‌ای از خود داشته باشند.
این اتفاقات و تصمیمات کمیته بین‌المللی المپیک و دولت فرانسه در المپیک 2024 پاریس بار دیگر نشان داد که جدایی سیاست از ورزش تنها شعاری بیش نیست و تنها کارکرد آن جهت فشار بر بسیاری از کشورها و دفاع از جنایتکاران طردشده‌ای است که مدت‌هاست که تاریخ مهر پایان انقضای آن را زده است. نکته عجیب ماجرا اما اینجاست که IOC هنوز در حال اجرای سیاست‌های یک بام و دو هوای خود است و نمی‌داند یا نمی‌خواهد بداند که مدت‌هاست دیگر کشورهای دنیا به عنوان تنها یک نهاد ورزشی به آن نگاه نمی‌کند و دیگر هیچ اعتمادی به حرف‌های این نهاد ندارند.
انتهای پیام/