حرف آخر را خود رحمتي زد و در مقابل همه هجمه‌هايي كه برايش به وجود آمده بود، گفت: «قرارداد دارم و در استقلال مي‌مانم.» سيد مي‌دانست كه ممكن است تا هفته‌ها به او بازي نرسد و به نيمكت ذخيره‌ها دوخته شود، اما ماند. ماند تا شايد اتفاق تازه‌اي براش بيفتد. به همين دليل هم بود كه فرداي تمام حاشيه‌ها زودتر از بقيه بازيكنان استقلال راهي كمپ مرحوم حجازي شد تا نشان دهد كه علاقه‌‌اش براي ماندن زياد است.

او البته می‌دانست اختلافات تمام نشده و ماندنش در تیم به معنای برگشت به ترکیب نیست. در ظاهر شاید با هم آشتی کرده بودند اما دل‌های شان بعید به نظر می رسد حالا حالاها صاف شود. چون سرمربی و کاپیتان از اول فصل قول و قراری داشتند که در میانه راه ، هر کدام‌شان به بهانه‌ای اعتقاد دارند آن یکی زیر قرارش زده است. 

برای همین هم بود که در شروع دوباره لیگ، منصوريان باز هم به حسيني بازي داد تا ثابت كند روي تصميمش مصر است. رحمتي و منصوريان فقط در ظاهر با هم رابطه خوبي دارندو همه چيز مثل قبل است؛ نه منصوريان دوست دارد او در استقلال بماند و نه رحمتي علاقه‌اي دارد كه بالاي سرش یکی مثل عليمنصور باشد. مهدی با ژست هایش روی نیمکت ذخیره های استقلال در بازی با همنام خوزستانی هم نشان داد که چقدر دلخور است و عکس هایش جلد نشریات مختلف شد.

 فصل نقل و انتقالات روز چهاردهم بهمن ماه به پايان مي‌رسد و احتمالاً يك اتفاق در آخرين روزها خواهد افتاد. تا آن موقع استقلال دو یا سه بازی حساس دارد و در آستانه بازی با السد ، باید آبی‌ها تکلیف‌شان را با منصوریان مشخص کرده باشند. اگر روند باخت ها ، فقط یک بازی دیگر ادامه داشته باشد، تیم به بحران می رود و منصوریان برای ماندن در تیم دیگر نیاز به معجزه دارد. بخصوص با خریدهای گران دوباره اش در نیم فصل. آوردن سه بازیکن مسن درحالی که همه این وقت اضافه را برای استفاده به جوان ها به او داده بودند ، فشارها را روی او دوچندان می کند. نتیجه نگرفتن منصوریان قطعا شرایط را به کلی در استقلال عوض می کند. اما موفقیت و ثبات او معنایش پایان خیلی از رویاها برای بازیکنان مغضوبش است که فعلا تصمیم به سکوت گرفته اند.

چيزي كه مشخص است اين است كه منصوريان بعيد است تا آخر فصل ديگر به رحمتي بازي بدهد . حتی به رغم بازی حسینی برابر استقلال خوزستان.