یکی از نکاتی که در دربی بیش از پیش به چشم آمد گل نزدن های مهدی طارمی بود. طارمی یک ضربه سر را بعد از گل اول پرسپولیس به بیرون زد که بیرون زدنش انصافا سخت بود، در نیمه دوم هم در مصاف تک به تک توپ را به بدن رحمتی کوبید تا آه از نهاد هواداران پرسپولیس بلند شود.

در دیگر دیدارها هم طارمی اگر چه بسیار خوب خودش را در موقعیت قرار می دهد و اگر چه هنوز گلزن‌ترین بازیکن پرسپولیس است اما نسبت به خودش افت محسوسی داشته است. طارمی حالا بهترین گلزن لیگ برتر ایران نیست و شاید اگر ساسان انصاری در پرسپولیس مانده بود امروز طارمی را نیمکت نشین خودش کرده بود.

مشکل طارمی دقیقا همینجاست، این بازیکن مثل برخی دیگر از بازیکنان در پرسپولیس نه جانشین دارد نه رقیبی بزرگ. در واقع عدم وجود آلترناتیو برای کامیابی نیا، انصاری، سید جلال حسینی و ...منجر به دردسرهای کمبود بازیکن برای پرسپولیس در آن پست ها شده اما برای طارمی با وجود علیپور عدم وجود رقابت طارمی را تضعیف کرده است.

سال قبل بنگستون نقش آلترناتیو را برای طارمی بازی می کرد و با وجود آنکه کمتر به میدان می آمد آمار گلزنی اش نسبت به دقایق حضور از طارمی هم بهتر بود اما امسال علیپور هرگز نتوانسته نقش یک رقیب را برای طارمی بازی کند و به این ترتیب به نظر می رسد طارمی از این بابت ضرر کرده است، هم طارمی و هم البته پرسپولیس.

به هر حال بازیکنی که سال قبل آقای گل شده بود امسال یک مهاجم معمولی رو به خوب بوده تا اینجای کار.