امیر حاج‌رضایی سال‌ها در فوتبال باشگاهی و ملی ایران در بالاترین سطح به عنوان بازیکن، مربی، سرپرست و مدیر حضور داشته است با این کارشناس در مورد شرایط فنی لیگ برتر ایران گفت‌وگویی انجام داده‌ایم که حرف‌های این مربی را در زیر می‌خوانید:

* سه گروه تیم در لیگ وجود دارد

همه می‌دانیم جذابیت فوتبال به خاطر غافلگیری آن است و آنچه من عرض می‌کنم قطعی و صددرصد نیست و مطالبم را براساس اطلاعات، ذهنیات و تجربیاتم بیان می‌کنم بنابراین اگر در طول فصل خلاف حرف‌هایم در مسابقات رخ داد از قبل تسلیم هستم. اما در تمام لیگ‌های فوتبال چه لیگ‌های مدرن اروپایی و چه لیگ برتر ما سه گروه تیم وجود دارد. گروه اول تیم‌هایی هستند که برای قهرمانی می‌جنگند و گروه دوم تیم‌هایی هستند که برای بقا و سقوط نکردن مبارزه می‌کنند و گروه سوم تیم‌هایی هستند که می‌خواهند سهمیه بگیرند و جایگاه مناسبی در جدول داشته باشند.

* پرسپولیس، استقلال، ذوب آهن و سپاهان مدعی اصلی قهرمانی‌

به عقیده من پرسپولیس و استقلال و ذوب‌آهن و سپاهان چهار تیم مدعی اصلی قهرمانی هستند البته ممکن است تیم‌های دیگری هم باشند که بتوانند به آنها آسیب برسانند و خودشان را به آنها نزدیک کنند. با این حال به نظر من شرایط فوتبال اینگونه نیست که بگوییم چون فلان تیم بهترین بازیکنان را جذب کرده حتماً شانس قهرمانی دارد. زیرا ممکن است در یک تیم در برخی از پست‌ها تورم بازیکن باشد و در پست دیگر بازیکن نداشته باشند.

* تنها نماینده ایران در آسیا درگیر مشکلات مالی است

در فوتبال ایران مسائلی هست که شما این مسائل را در فوتبال مدرن نمی‌بینید مثلاً پرسپولیس که قهرمان لیگ شده و تنها نماینده ایران در لیگ قهرمانان آسیا است اکنون درگیر مشکلات مالی است و بازیکنانش مصاحبه‌های اعتراضی انجام می‌دهند. قطعا این مسائل در روند موفقیت یک تیم تأثیرگذار است.

* برانکو چند گام از مربیان ایرانی جلوتر است

در مورد این سؤال که پرسیدید چراغپور معتقد است فقط برانکو در تیمش تغییر ایجاد کرده و 15 مربی دیگر تغییر ایجاد نکرده است باید بگویم؛ او یکی از تحصیل‌کرده‌ترین و باسواد افراد فوتبال ما است اما اینکه چگونه از چراغپور در فوتبال ما استفاده نشده و نمی‌شود برای من عجیب است. او یکی از چهره‌های ماندگار عرصه علمی فوتبال کشور است که نحوی که شایسته است در میدان حضور ندارد. تحلیل‌ها و صحبت‌های او موشکافانه و براساس مسائل علمی است. من نمی‌خواهم در مورد مربیان ایرانی اظهارنظر کنم. اما این را می‌گویم که برانکو چند گام از مربیان ایرانی جلوتر است. او در فوتبال اروپا رشد کرده فوتبالی که بخشی از آن متعلق به یوگسلاوی سابق بوده برانکو یک تیم مرده را تحویل گرفت و 2 فصل پیش با تفاضل گل نایب قهرمانی شد و فصل قبل هم با شایستگی به عنوان قهرمانی در لیگ برتر رسید.

* برخی توهم دارند که ما غریبه‌پرست هستیم

این توهم برای برخی ایجاد شده که فکر می‌کنند ما غریبه‌ها را در فوتبال بیشتر دوست داریم در صورتی که اصلاً اینگونه نیست. بسیاری از مربیان ایرانی از دوستان من هستند و من با آنها رفاقت دارم و برای آنها احترام زیادی قائل هستم اما بحث دوستی و بررسی عملکرد با هم متفاوت است. بدون تعارف باید بگویم سطح مربی برانکو بالاتر از مربیان ایرانی است.

* لیگ برتر باید مولد بازیکن، مربی و داور باشد

لیگ برتر باید مولد باشد، بازیکن، مربی و داور تولید کند لیگ ما این کار را انجام داده و زایش دارد. مربیانی مثل پورموسوی و رضا مهاجری در این لیگ خوب کار کرده‌اند. قطعاً در تمام جهان فوتبال لیگ‌ها مولد هستند و شاهد حضور نیروهای جوان‌تر هستیم و این چرخه تا ابد ادامه دارد. لیگ ما هم ستاره تولید کرده است. بعد از جام جهانی نسل فوتبال ما عوض شد.

* عقد قرارداد چند ساله با بازیکنان میانسال با معیارهای علمی و اقتصادی همخوانی ندارد

در فوتبال اروپا با بازیکنی که 32 سال یا بیشتر سن دارد قرارداد چند ساله امضا نمی‌شود و فقط با این بازیکن قراردادهای یکساله می‌بندند. علت جدایی په‌په از رئال مادرید همین مسئله بود رئال می خواست با او قرارداد یکساله امضا کند اما به بیشک تاش ترکیه رفت و قرارداد دو سه ساله امضا کرد. البته این قرارداد مشکلی ایجاد نمی‌کند زیرا سطح لالیگا بالاتر از سطح لیگ ترکیه است. به هر حال در فوتبال با بازیکنانی که 32 سال یا بیشتر سن دارند قرارداد چند ساله امضا می‌کنند که این مسئله با مبانی علمی و اقتصادی همخوانی ندارد. زیرا بازیکنی که پا به سن می‌گذارد سرعتش کمتر است و دوران مصدومیتش هم طولانی‌تر می‌شود. من اصلاً منظورم بازیکن خاصی در فوتبال ایران نیست بلکه این مسئله را به طور کلی بیان می‌کنم. با ریوفردیناند در اواخر بازی‌اش قراردادهای چند ساله امضا نمی‌شد. آنها برای پول‌شان ارزش قائل هستند اما اینجا در فوتبال‌مان پول را دور می ریزیم.

* خصوصی‌سازی حلقه گمشده فوتبال ایران است

ما برای اینکه بتوانیم فوتبالی بدون مشکلات مالی داشته باشیم باید فوتبال‌مان را خصوصی کنیم. پرسپولیس و استقلال اکنون از بودجه وزارت ورزش ارتزاق می‌کنند. وزارت ورزش هم پولش را از جامعه می‌گیرد. در حالی که باید فوتبال خصوصی شود و خصوصی‌سازی حلقه مفقوده فوتبال ایران است. اکنون 2 تیم وابسته به صنایع خودروسازی هستند که مشکل مالی ندارند. 2 تیم اصفهانی هم متکی به صنایع سنگین هستند و مشکل پولی ندارند. در خوزستان هم تیم فولاد وابسته به یک صنعت مادر است اما به‌جز این تیم‌ها سایر تیم‌ها به در و دیوار می‌زنند و به دنبال گرفتن پول از استانداری، شهرداری و... هستند که این راهش نیست. امیدوارم روزی فوتبال ما خصوصی شود. نباید در سایه صعود افتخارآمیز به جام جهانی پنهان شویم. در بخش‌هایی از فوتبال هم آلودگی داریم و گاهی اوقات پولی که تزریق می‌شود از کانال‌های آلوده عبور می‌کند ولی خصوصی سازی می‌تواند مشکلات فوتبال ایران را به حداقل برساند.

* چرا به نفت تهران اجازه شرکت در لیگ را دادند؟

حضور تیمی مثل نفت در مسابقات لیگ جای سؤال دارد. کنایه‌آمیز است که این تیم باید فصل آینده در لیگ قهرمانان آسیا هم حضور داشته باشد اما نمی‌دانم به تیمی مثل نفت تهران اجازه شرکت کردن در لیگ را دادند. چگونه مجوز بازی برای این تیم صادر شده است؟ سوپر جام به این یخی و سردی در عمرم ندیده بودم. تیمی که یک شبه جمع شده بود و با مربی یک شبه مقابل پرسپولیس قرارش دادند. دوست داریم در فوتبال رقابت نزدیکی در بین تیم‌ها ببینیم نه اینکه یک تیم را طعمه‌ای برای تیم دیگر کنند. به هر حال آنها هم بازیکنان جوانی بودند مشکل آنها نیستند من هم دوست ندارم مدام نق بزنم فقط بخشی از مشکلات را بیان کردم.

انتهای پیام/