بهترین انتخاب برای آخرین سنگر تیم ملی

وانانیوز| اگر انتخاب کارلوس کی‌روش را در مسابقات اخیر تیم ملی فوتبال ایران مبنا بگذاریم، علیرضا بیرانوند برترین سنگربان فعلی کشورمان است و رد کردن این فرضیه، سخت نشان می‌دهد.
در یکی دو سال اخیر و اردوهای مکرر و مسابقات گاه به گاه تیم ملی طی این مدت رشید مظاهری، محمدرضا اخباری و البته علیرضا حقیقی نیز برای حفاظت از دروازه ایران انتخاب شده‌اند و کی‌روش لابد از دن‌گاسپار که منتخب خود او برای احراز پست مربی دروازه‌بان‌های تیم ملی است، برای گزینش آماده‌ترین دروازه‌بان در آستانه هر دیدار بهره می‌گیرد اما اینکه برترین فرد در آخرین و مهمترین سنگر تیم ملی و در کل فوتبال کشور کیست، بحثی گسترده‌تر از این حرف‌ها است و از نظر عده‌ای هنوز به سود بیرانوند یکطرفه نشده و بهتر است در آستانه هر دیدار آماده‌ترین فرد را شناخت و به میدان گسیل کرد.

اعتماد عجیب و وسیع
کی‌روش در سال‌های 2014 و 2015 اعتماد عجیب و وسیعی به حقیقی را ارزانی داشت و او را دروازه‌بان فیکس تیم ملی کرد، اما باور خیلی‌ها این بود که سنگربان سابق روبین کازان و مردی که در دو فصل اخیر در لیگ فوتبال پرتغال امتحان پس می‌داد، سزاوار میزان توجه و لطفی نبود که شامل حالش شد.
از سوی دیگر برخی می‌گویند رشید مظاهری سنگربان موفق دو سه سال اخیر ذوب‌آهن می‌تواند (و باید) بالاتر از همه تلقی شود و هواداران محمدرضا اخباری هم می‌گویند هر چند او در مراحل نهایی مسابقات انتخابی المپیک 2016 درون دروازه تیم ملی امید کم آورد اما بیش از هر دروازه‌بانی قواره‌های دفاع از دروازه تیم ملی را دارد.
از آنجا که این بحث مثل معمول پایان‌ناپذیر است، برخی هم می‌گویند حامد لک که از نو به فرم مطلوب رسیده است باید دوباره مورد توجه مربیان تیم ملی قرار گیرد و رحمان احمدی که مدتی انتخاب اول کی‌روش پس از حذف سیدمهدی رحمتی از محاسبات ملی بود، امسال در پیکان حضور بالنسبه خوبی داشته است و البته رحمتی دروازه‌بان نخست 15 سال اخیر کشورمان هم به رغم برخی اتهامات که به وی پیرامون مداخله‌اش در مسائلی غیرمرتبط با او در باشگاه استقلال وارد شده، هنوز نیرویی غیرقابل انکار است ولی چون از دیدگاه کی‌روش او مهره‌ای تمام شده و بحث وی پایان‌یافته است وی را باید ناچارا از جمع کسانی که هنوز برای پیراهن شماره یک تیم ملی می جنگند، خارج دانست.

دژ پایدار
آمار و ارقام مسابقه‌های اخیر تیم ملی در جهت تثبیت بیرانوند و حفظ وی درون دروازه تیم ملی حرکت می‌کنند و ادامه استفاده از او را توصیه می‌نمایند.
بیرانوند در 8 مسابقه ملی‌اش فقط یک گل خورده است و امسال که پس از جدایی از نفت از دروازه پرسپولیس دفاع می‌کند، دروازه بسیار لرزان این تیم را که در دوران سوشا مکانی با هر نسیم ملایمی هم فرو می‌ریخت تبدیل به دژ پایداری کرده است.
بیرانوند به لحاظ بلندی قامت و اندازه‌های پیکرش نیز یک سنگربان عالی نشان می‌دهد و با هوش است و ضعف مفرط و خاصی ندارد.
او هم در خروج‌ها قوی است و هم به مهار شوت‌های از راه دور و یا ضربات درون 18 قدم مهارت‌ دارد و پرتاب‌هایش با دست برای یاران خودی حیرت‌آور است و مهار پنالتی‌ها هم از هنرهای اوست و در موقعیت‌های تک به تک نیز ناتوان نیست.
بدون در نظر نگرفتن ارزش‌های مظاهری، اخباری و حقیقی باید تصریح کرد بیرانوند در سال جاری طوری با تسلط و کم‌اشتباه عمل کرده که به سختی می‌توان او را از دروازه تیم ملی دور نگه داشت و در سه بازی نخست این تیم در مرحله نهایی انتخابی جام جهانی 2018 در قاره آسیا که حتی یک گل هم نخورده‌ایم، نقش بیرانوند و نحوه حضور او در میدان در خلق این رویداد، محسوس و قابل تمجید بوده است.

دوران‌های «گذرا»
در دنیای ویژه دروازه‌بان‌ها که 100 نمایش خوب به سرعت از یادها می‌رود و فقط یک اشتباه کافی است تا به شدت از آنها انتقاد شود و از تیم‌های خود کنار گذاشته شوند، محکم دانستن جای بیرانوند و ابدی دانستن حضور او در دروازه تیم ملی اشتباه محض است و هر روز و در هر مسابقه ممکن است اتفاقی بیفتد که لزوم رویکرد به سنگربانی دیگر را گواهی دهد اما در حال حاضر بیرانوند یک مایه اعتبار برای تمامی سنگربانان کشور و نقطه اطمینان برای تیم ملی است.
برای تیمی که با امثال زنده‌یاد حجازی، رشیدی، سلطانی، عابدزاده، میرزاپور و رحمتی در 5 دهه اخیر دروازه‌بان برجسته کم نداشته و قطعا آماده است تا برای دهه‌های بعدی نیز سنگربانان تازه‌ای را رو کند.
افرادی که مثل بیرانوند یک نقطه اطمینان باشند و سایر بازیکنان تیم ملی بدانند که حتی اگر بلغزند یک نفر «آن آخر» و در ته زمین هست تا اکثر اشتباهات آنها را جبران کند.