بند ۳ ماده ۱۸ قانون گذرنامه که بر اساس آن زنان شوهردار ولو کمتر از ۱۸ سال تنها با اذن کتبی شوهر اجازه خروج از کشور را دارند، از همان ابتدای تصویب در سال ۵۱ تا کنون اعتراض فعالان حقوق زنان را درپی داشت چرا که آنها معتقدند این محدودیت یک مستمسک قانونی علیه زنان است تا در هنگامه اختلاف از حقوق قانونی خود در گذرند؛ این فعالان "ممنوع‌الخروجی" را راهکاری قضایی علیه متهمان و محکومان با رای دادگاه یا دستور مقام قضایی در چهار چوب قانون می‌دانند نه زنان.