فوتبال ایران همیشه پر از پشت پرده و اتفاقات عجیب و غریب بوده است از جادوگری و رمالی و کف بینی گرفته تا زد و بند و خرید بازیکنان تیم حریف و چیزهای فراوان دیگر اما در این مدت فقط روزنامه های ورزشی با دادن چند کد خیلی سرسری و محتاطانه از آن عبور کرده اند و یا چند نفر از اهالی فوتبال که تعدادشان هم اندک بوده با اسم و هویت اصلی خود مصاحبه هایی کرده اند ه بعد دوباره همه چیز به دست فراموشی سپرده شده است.شاید دلیل اصلی این اتفاق وقاحت بیش از اندازه متخلفان و باند مخوف و تعداد زیاد همدستان و جیره خوارهایشان ،ترس دیگران از آنها و واکنش بامزه کمیته اخلاق و قوه قضائیه در مقابل آنها باشد به طوریکه گاهی اوقات کمیته اخلاق و حتی قوه قضائیه انتظار دارند متخلفین را با اسناد و مدارک فراوان و اعترافات ضبط شده و البته خودشان کت بسته تحویل آنها داده شوند در غیر اینصورت پای خود فرد افشا کننده گیر است و باید در محاکم قضایی بدود و گردن خم کند درست برعکس آمریکا و بعضی کشورهای دیگر که با استفاده از قانون سوت زدن به این افراد پاداش هم می دهند!
یادم می آید چند سال پیش وقتی خود من و روزنامه 90 کثافت کاری های چند باند مخوف دلالی را افشاکردیم از هیچ دیواری صدایی در نیامد هیچ بلکه مفسدان فوتبال از من و روزنامه 90 شکایت هم کردند و با تماس های تلفنی برایم رجز هم می خواندند که مثلاً بواسطه نفودی که در فلان جا و فلان جا دارند کاری می کنند که من چند ماه در زندان آب خنک بخورم!بماند که نزدیک بود قاضی همان پرونده من را بازداشت کند و برخورد بسیار بدی با من داشت و بجز سردار مشایخی رئیس بسیج ورزش کشور و چند نفر معدود دیگر هیچکس کوچکترین حمایتی و همصدایی نکرد.البته جند سال بعد همین افراد توسط وزارت اطلاعات دستگیر شدند و یکی از کارهایشان این بود که بازیکنانی که با آنها قرار داد می بستند را به ویلاهاییی و خانه هایی می بردند و در آنجا ضمن فراهم کردن وسایل فسق و فجور از آنها فیلم می گرفتند تا در مواقع لزوم اگر بازیکنانی به حرف آنها گوش نمی داد و منافع به شدت خودخواهانه و غیر منطقی آنها را تامین نمی کرد از این فیلم ها به عنوان ابزاری برای فشار و رام کردن بازیکن هنگام عقد قرارداد با باشگاهها استفاده می کردند.
در این سالها همیشه فوتبال ایران پر از کثافت کاری و سکوت بوده و البته پر ازافشاگرهایی که فقط وعده افشاگری و بهم ریختن شهر داده اند و بعد ساکت شده اند و لابد جرات این کار را نداشته اند بجز افراد معدودی چون حسین آبانگاه دبیر سابق کمیته اخلاق و چند نفر دیگر که هم حرف زده اند و بعد از به خطر افتادن منافعشان روی حرفشان ایستادند و خودشان و حرفهایشان را تکذیب نکردند!
اما حالا با دوباره مطرح شدن بحث جادوگری در فوتبال ایران که سالها پیش ما روزنامه های ورزشی مس نوشتیم و مسئولان فوتبال و حتی خود مردم ما را به دروغ نویسی و پرداختن به حاشیه و زرد نویسی متهم می کردند اینبار دارد وارد فاز جدی تر و مردانه تری می شود.
برادران فریاد شیران و چند نفر از اعضای کانون مربیان اینبار قصد دارند شاهدان جادوگری ها را در یک کنفرانس مطبوعاتی روبروی خبرنگاران و دوربین ها بنشانند کاری که باید سالهای پیش انجام می شد اما حالا هر چند دیر اما دارد پرده از چهره روسیاه های سفید رو نی اندازد!
