در حالی که هواداران پرسپولیس در انتظار شنیدن خبرهای خوب از نقل و انتقالات بودند با شنیدن خبر جدایی فرشاد احمدزاده شوکه شدند. با توجه به قطعی شدن جدایی محسن مسلمان و صادق محرمی پیش‌بینی می‌شد بقیه بازیکنان در این تیم ماندنی شوند تا حداقل پرسپولیس در طول فصل برای چیدن ترکیب یازده نفره‌اش به مشکل برنخورد اما فرشاد احمدزاده هم راهی لهستان شد تا معادله این تیم برای فصل آینده پیچیده‌تر شود.
در میان بازیکنان جداشده، جدایی فرشاد احمدزاده را می‌توان ضرری چندجانبه برای پرسپولیس دانست. بازیکنی که هم در فاز هجومی و هم در فاز دفاعی نقشی موثر برای سرخپوشان داشت. با توجه به پست احمدزاده تاثیر او در فاز هجومی تیم مشخص است. بازیکنی که بعد از علیپور با ۶ گل زده، دومین گلزن پرسپولیس است و با میانگین ۲،۷ شوت در هر بازی سومین شوت‌زن پرسپولیس بود.
احمدزاده علاوه بر این، در وظایف دفاعی تیم هم نقشی داشت که شاید کمتر دیده شد. جنگندگی او در میانه میدان و عملکرد دفاعی‌اش پرسپولیس را در بسیاری از نبردهای تن به تن پیروز میدان می‌کرد. موضوعی که او را به بازیکنان محبوب و نمادی از سبک بازی پرسپولیس برانکو تبدیل کرده بود. احمدزاده در دو فاکتور در رده اول بازیکنان پرسپولیس قرار داشت، ارتکاب به خطا و متحمل خطا شدن که نشان می‌دهد نقش اول درگیری‌های میانه میدان بوده است. این بازیکن آمار منحصر به فرد ۶،۵ نبرد پیروز در هر میدان را در فصل گذشته داشت و فقط شجاع خلیل‌زاده به عنوان یک مدافع نبردهای پیروزش بیشتر از هافبک قرمزها بود.
با میانگین ۷۵،۱ لمس توپ در هر بازی احمدزاده بعد از محسن مسلمان در رده دوم قرار داشت و نقش زیادی در گردش توپ در میدان داشت آماری که به خوبی دلیل افت کیفیت بازی تیم در غیاب این دو بازیکن را توضیح می‌دهد. اتفاقی که پرسپولیسی‌ها برای فصل جدید در هر بازی باید به آن عادت کنند. بر اساس این اعداد و ارقام، جدایی فرشاد احمدزاده فقط یک بازیکن از فاز هجومی را از پرسپولیسی‌ها کم نمی‌کند و بخشی از قدرت پرس و بخش زیادی از جنگندگی تیم را کاهش می‌دهد. کمبودی که پرسپولیس برای پر کردن آن کار سختی خواهد داشت.
