مصدومیت کمال اگر به قول طارمی خیریتی داشت، همین درخشش منشا بود. مهاجمی که به حضورش در 15-10 دقیقه پایانی هر بازی عادت کرده بودیم و حتی رفتنش را انتظار می‌کشیدیم اما به یک‌باره از این رو به آن رو شد. حضور زودهنگام گادوین منشا در بازی جمعه شب پرسپولیس برابر فولاد اگر چه یک اجبار بود اما در بهترین زمان اتفاق افتاد. برانکو غیر از منشا و مصلح بازیکن دیگری نداشت که به‌جای کامیابی‌نیا به زمین بفرستد و البته این مهاجم نیجریه‌ای هم در حضور تقریبا 80 دقیقه‌ای‌اش بهترین عملکرد را داشت. نه حضور موثرش در کارهای ترکیبی را می‌توان نادیده گرفت و نه همکاری او با علیپور را. منشا در نیمه نخست با یک پاس عمقی زیبا، رسن را صاحب موقعیت کرد و اگر ضربه چیپ این عراقی به گل می‌نشست، می‌توانست یک پاس گل را هم به کارنامه خود اضافه کند. مهم‌تر از این همکاری و پاس‌های گادوین منشا اما گلی بود که به ثمر رساند و همین گل باعث شد آزادانه‌تر و با اعتماد به نفس بیشتری به بازی ادامه بدهد. او فرصت‌های دیگری هم برای گلزنی داشت و در یک صحنه می‌توانست پاس گل علیپور را تلافی کند اما تعللش این فرصت را از او گرفت. خلاصه اینکه منشا همان «منشا»یی شد که پرسپولیس می‌خواست و حتما آقای سرمربی که با تحت فشار گذاشتن این مهاجم نیجریه‌ای سعی در انگیزه دادن به او داشت، به اندازه خود منشا خوشحال است. او در یک هفته گذشته حتی فرصت تمرین با تیم اصلی را به گادوین منشا نداده بود و با حرفی هم که پیش از بازی زد، خواسته یا ناخواسته به این بازیکن انگیزه داد.
