پایگاه خبری العهد لبنان در یادداشتی تحت عنوان "چرا کنسولگری ایران آتش گرفت اما کنسولگری آمریکا یا انگلیس آتش نگرفت" نوشت: صحنه غیر طبیعی و تحریک آمیز در تظاهرات اخیر بصره به آتش کشیدن کنسولگری ایران توسط معترضین بود که در پی آتش زدن ساختمان‌های دولتی و مراکز احزاب و ادارات انجام شد.
در بخشی از این یادداشت با اشاره به اینکه اعتراضات و راهپیمایی‌ها با جنبه مطالبات مردمی می‌تواند تعرض به اموال عمومی را نیز به همراه داشته باشد آمده است: آسیب رساندن به ساختمان های دولتی و مقر احزاب و ادارات می تواند در راهپیمایی های اعتراضی طبیعی باشد اما تجاوز و حمله به کنسولگری ایران در بصره را نمی توان ضمن راهپیمایی های اعتراضی و مشکلات معیشتی قرار داد و همچنین نمی‌توان گفت که این حمله خارج از حسن نیت نیست زیرا کنسولگری ایران و هر مقر وابسته به یک هیات دیپلماسی خارجی مسئول اشتباه و یا کوتاهی و فساد موسسات دولتی یک کشور نیست.
این پایگاه خبری می نویسد: آیا تامین آب شرب برای مردم بصره وظیفه کنسولگری ایران بوده است و آنرا انجام نداده است؟ آیا ایجاد فرصت شغلی برای هزاران جوان بیکار وظیفه کنسولگری ایران است؟ آیا از وظایف و ماموریت‌های کنسولگری ایران تامین برق، تعمیر جاده‌ها و پل‌ها و جمع‌آوری زباله از خیابان‌های بصره است؟
غیر عاقلانه است که گفته شود حتی یک معترض مسالمت‌جو که برای مطالبات مردمی و محکوم کردن کوتاهی و فساد دولتی دست به تظاهرات زده بود بر این باور است که کنسولگری ایران و کارمندان آن مسئولان مشکلات و بحران‌ها هستند و باید برای این مشکلات راه حل ایجاد کنند.
در ادامه این یادداشت آمده است: نکته قابل توجه دیگر این است که اگر معترضان احساسات عاطفی منفی در برابر تمام جنبه‌های حضور خارجی در این استان داشتند، چرا آنها کنسولگری ایران را هدف قرار دادند و به سمت کنسولگری آمریکا و انگلیس و یا هر کشور دیگری نرفتند؟ کسی که توانست به کنسولگری ایران برسد و پایگاه‌های احزاب محتلف و پایگاه های الحشد الشعبی و شرکت ها و خانه های مسئولین را به آتش بکشد، طبیعی است که اگر می خواست می توانست کنسولگری آمریکا و انگلیس را نیز به آتش بکشد.
پایگاه العهد نوشت:علاوه بر این، طبق قوانین بین‌المللی حمله به هر نمایندگی دیپلماتیک باید محکوم و رد شود و همه اعضای جامعه بین‌الملل باید مواضعی قوی و آشکار در مقابل آن داشته باشند اما زمانی که به کنسولگری ایران در بصره حمله شد و ساختمان آن به آتش کشیده شد این اتفاق رخ نداد. برعکس به نظر می‌رسد که این اتفاق موجب خرسندی و شادی برخی طرف‌های منطقه‌ای و بین‌المللی شد اگرچه این طرف ها رضایت خود را از طریق کانال‌های سیاسی رسمی نشان ندادند اما از طریق رسانه‌ها به وضوح دیده می شود. اما آنچه که رضایت و خرسندی این طرف‌ها را خراب کرد، اعلام همبستگی گسترده محافل سیاسی و مردمی عراق با ایران و محکوم کردن عاملان طراحی، تامین مالی و اجرای این نقشه بود. همچنین مساله دیگری که این طرف ها را ناراحت کرد افتتاح یک دفتر مرکزی جدید برای کنسولگری ایران کمتر از یک هفته پس از به آتش کشیدن مقراصلی آن بود که این مساله رکوردشکنی در زمان بود.
در پایان این یادداشت آمده است: ایران با آرامش و بادرایت و عاقلانه با این اتفاق برخورد کرد، تا بار دیگر در برابر دشمنانش به پیروزی سیاسی برسد و خسارت های ناشی از این اتفاق هم چیزی جز تخریب جزیی ساختمان کنسولگری و از بین رفتن برخی از اسباب و اثاثیه آن نبود که در محاسبات و داده‌های سیاسی چیز خاصی به شمار نمی روند بخصوص وقتی که تمام اسرار و حقایق و واقعیت‌های این اتفاق آشکار شود.
انتهای پیام
