احمدرضا عابدزاده این روزها در شمال کشور و به دور از حاشیه زندگی میکند.
۰۳:۳۹ - ۱۳ آذر ۱۳۹۷
وانانیوز|
احمدرضا عابدزاده دروازه بان افسانهای فوتبال ایران که همچنان در بین هواداران از محبوبیت خاصی برخوردار است، با همان لبخند همیشگی مقابل دوربین نود نشست در مورد مسائل مختلف صحبت کرد.
عابدزاده در ابتدا گفت: من خاطرات خوبی همیشه از زندگی ورزشی ام دارم. از آبی، قرمز، زرد و سبز. همه اش برای مملکت خودمان است. من در شمال سکونت دارم و دور از فوتبال هستم. من حدود ۸ سال پیش با آقای کفاشیان صحبت کردم که البته پشیمان هم هستم. گفتم که به من امکانات بدهید تا ۱۰۰ دروازه بان خوب تحویلتان بدهم. رفت که به من خبر بدهد.
عابدزاده ادامه داد: من این روحیه را ندارم که یک روز بروم به شهرداری، یک روز به شورای شهر، یک روز هم مجلس. الان توی شمال یک مغازه دارم و کارم را میکنم.
در بازی با تایوان از ناحیه زانو مصدوم شدم و بازیها را از دست دادم. ما آن زمان نه فیزیوتراپهای خوبی داشتیم و نه دکترهای خوبی. به ما میگفتند برو سه ماه دیگر خوب میشوی؛ و همینها باعث شد که این درد زانو با من بماند.
دروازه بان سابق تیم ملی گفت: من در جام ملتهای ۹۶ سرما خورده بودم و آماده نبودم. از یک طرفی هم احساس کردم آقای مایلی کهن به سابقه من احترام نمیگذارد. من قبل بازی با عربستان در رختکن گریه میکردم و از آقای فریادشیران میپرسیدم هدف آقای مایلی کهن از این کارها چیست و به کجاها میخواهد برسد؟
عابدزاده در مورد بازی تاریخی ایران و استرالیا گفت: آنجا حدود ۸۷ هزار نفر در استادیوم بودند. استرالیاییها تماشاگران ایرانی را جدا کرده بودند تا جمعیت ایرانی یک جا جمع نشوند و صدایشان زیاد نباشد. بازی که شروع شد، دیدم نعیم سعداوی و پاشازاده داشتند برای خودشان بازی میکردند. رضا شاهرودی که میخواست برود برای خودش سانتر کند. محمد خاکپور به من میگفت: دقیقه چند است؟ گفتم دقیقه ۶ و خاکپور باورش نمیشد. باید در همان لحظات ۱۰-۱۲ تا گل میخوردیم.
عابدزاده ادامه داد: وقتی آن تماشاگر وارد زمین شد و تور دروازه ما را پاره کرد، بازی ۸ دقیقه متوقف شد و این به نفع ما شد، چون تیم استرالیا سرد شد و ما توانستیم به بازی برگردیم. گل دوم را که زدیم یک لحظه دیدم ابراهیم تهامی دارد برای خودش میرود. گفتم گل را که خداداد زد، تو کجا میروی؟
این دروازه بان افسانهای در پایان گفت: در بازیهای ۱۹۹۰ علی آقا پروین گفت: اگر دوتا پنالتی بگیری ۵۰۰ دلار به تو میدهم. من هم در بازی مقابل کره شمالی از ۵ پنالتی سه تا را گرفتم. آن موقع تربیت بدنی به ما ۱۰۰ دلار میداد، اما من از علی پروین ۵۰۰ دلار گرفتم!
انتهای پیام/
عابدزاده در ابتدا گفت: من خاطرات خوبی همیشه از زندگی ورزشی ام دارم. از آبی، قرمز، زرد و سبز. همه اش برای مملکت خودمان است. من در شمال سکونت دارم و دور از فوتبال هستم. من حدود ۸ سال پیش با آقای کفاشیان صحبت کردم که البته پشیمان هم هستم. گفتم که به من امکانات بدهید تا ۱۰۰ دروازه بان خوب تحویلتان بدهم. رفت که به من خبر بدهد.
عابدزاده ادامه داد: من این روحیه را ندارم که یک روز بروم به شهرداری، یک روز به شورای شهر، یک روز هم مجلس. الان توی شمال یک مغازه دارم و کارم را میکنم.
در بازی با تایوان از ناحیه زانو مصدوم شدم و بازیها را از دست دادم. ما آن زمان نه فیزیوتراپهای خوبی داشتیم و نه دکترهای خوبی. به ما میگفتند برو سه ماه دیگر خوب میشوی؛ و همینها باعث شد که این درد زانو با من بماند.
دروازه بان سابق تیم ملی گفت: من در جام ملتهای ۹۶ سرما خورده بودم و آماده نبودم. از یک طرفی هم احساس کردم آقای مایلی کهن به سابقه من احترام نمیگذارد. من قبل بازی با عربستان در رختکن گریه میکردم و از آقای فریادشیران میپرسیدم هدف آقای مایلی کهن از این کارها چیست و به کجاها میخواهد برسد؟
عابدزاده در مورد بازی تاریخی ایران و استرالیا گفت: آنجا حدود ۸۷ هزار نفر در استادیوم بودند. استرالیاییها تماشاگران ایرانی را جدا کرده بودند تا جمعیت ایرانی یک جا جمع نشوند و صدایشان زیاد نباشد. بازی که شروع شد، دیدم نعیم سعداوی و پاشازاده داشتند برای خودشان بازی میکردند. رضا شاهرودی که میخواست برود برای خودش سانتر کند. محمد خاکپور به من میگفت: دقیقه چند است؟ گفتم دقیقه ۶ و خاکپور باورش نمیشد. باید در همان لحظات ۱۰-۱۲ تا گل میخوردیم.
عابدزاده ادامه داد: وقتی آن تماشاگر وارد زمین شد و تور دروازه ما را پاره کرد، بازی ۸ دقیقه متوقف شد و این به نفع ما شد، چون تیم استرالیا سرد شد و ما توانستیم به بازی برگردیم. گل دوم را که زدیم یک لحظه دیدم ابراهیم تهامی دارد برای خودش میرود. گفتم گل را که خداداد زد، تو کجا میروی؟
این دروازه بان افسانهای در پایان گفت: در بازیهای ۱۹۹۰ علی آقا پروین گفت: اگر دوتا پنالتی بگیری ۵۰۰ دلار به تو میدهم. من هم در بازی مقابل کره شمالی از ۵ پنالتی سه تا را گرفتم. آن موقع تربیت بدنی به ما ۱۰۰ دلار میداد، اما من از علی پروین ۵۰۰ دلار گرفتم!
انتهای پیام/
منبع: خبرآنلاین
لینک کپی شد
گزارش خطا
آهن ملل
ارسال نظر
جدیدترین اخبار
دیگران چه میخوانند؟
برچسب های منتخب
پرطرفدارترین