کسی هست در این فوتبال که نسبت به توانایی پیام نیازمند شکی داشته باشد؟ کسی هست که نداند در این روزهای باقیمانده از فصل چقدر تیم‌ها در کورس قهرمانی به بازیکنان با تجربه خود نیاز دارند؟
سپاهان یکی از تیم‌های بدشانس بود که کاپیتان دوم و سنگربان ملی پوش خود را از دست داد و مجبور شد به نیما میرزازاد دروازه‌بان دوم خود میدان بدهد. ارزش و جایگاه پیام نیازمند در سپاهان قابل مقایسه با هیچ بازیکنی نیست. کسی در بزرگی سپاهان شک دارد؟
اما همین سپاهان بعد از آنکه نیازمند به طور کامل از مصدومیت رها و آماده بازی شد، در دربی اصفهان ترجیح داد دوباره به نیازمند میدان بدهد. حتی با وجودی که او در آبادان روی گل‌های خورده از نظر برخی مقصر بود.
در فوتبال دنیا معمولاً مربیان روی گلر ریسک نمی‌کنند، به خصوص در تیم‌های بزرگ و چه رسد به هفته‌های پایانی فصل که سه امتیاز هر بازی ارزشی به اندازه مرگ و زندگی دارد اما دیدیم که ژوزه مورایس مربی پرتغالی سپاهان ریسک کرد و در حضور نیازمند دوباره به میرزازاد میدان داد.
پرسپولیس هم شرایطی مشابه در هفته‌های اخیر داشت. در غیاب علیرضا بیرانوند ملی‌پوش مجبور شد به امیررضا رفیعی جوان میدان بدهد، با این تفاوت که او در هر سه بازی دفاع از دروازه پرسپولیس کلینشیت کرد و مثل یک ستاره درخشید.
امیدواریم اتفاق بعد از بازی با ذوب آهن در هفته هجدهم تکرار نشود. آن روز و با وجود درخشش رفیعی، به محض آماده شدن بیرانوند او دوباره درون دروازه پرسپولیس ایستاد. امیدواریم تا زمانی که رفیعی به همین روند پیشرفت ادامه می‌دهد مربی برزیلی پرسپولیس به او اعتماد کند.
فراموش نکنیم آینده و جانشینی بزرگانی همچون بیرانوند یا نیازمند از ان جوانانی همچون رفیعی و میرزازاد است. هرچه آنها بازی در تیم‌های بزرگ و دیدارهای حساس را بیشتر تجربه کنند، بیشتر به فلسفه برگزاری لیگ که درخشش جوانان و تضمین آینده ملی است نزدیک می‌شویم.
کاش رفتار مربی پرتغالی سرلوحه مربی برزیلی باشد و تا زمانی که رفیعی با این قدرت به کار خود ادامه می‌دهد، به بیرانوند استراحت داده و فرصت پیشرفت را از این جوان دریغ نکند.
