بیرانوند؛ یک تراژدی که تبدیل به کمدی شد!

علیرضا بیرانوند با بازی در نفت تهران شناخته شد اما از روزی که به پرسپولیس آمد نه فقط به خاطر عملکردش بلکه به دلیل خاطراتی که از گذشته خود تعریف می‌کرد به شدت مورد توجه رسانه‌ها و عموم جامعه قرار گرفت. او خیلی زود به گلر اول ایران تبدیل شد و توانست تا همین امروز این سکو را حفظ کند ولی در تمام این مدت هرگز از حاشیه دور نبود و حتی اگر رسانه‌ها سراغش نمی‌رفتند خودش کاری می‌کرد که به تیتر اول اخبار بیاید. از مصاحبه‌هایی که علیه هواداران پرسپولیس انجام داد گرفته تا هیس نشان دادن به آنها و تهدید به فسخ و حالا هم برای دومین سال پیاپی اقدام به فسخ برای پیوستن به یکی از تیم‌های رقیب!

 

به لحاظ اجتماعی و رسانه‌ای تعریفی منطقی وجود دارد که می‌گوید اگر اتفاقی برای یکبار رخ دهد تراژدی است اما اگر چندبار تکرار شود به کمدی تبدیل می‌شود. حال اگر این تعریف را به عنوان الگو روی عملکرد و رفتارهایی که از علیرضا بیرانوند در این سال‌ها سر زده و حواشی که او با پرسپولیس داشته بگذاریم چه خروجی به ما می‌دهد؟

 

بیرانوند روزی از عشق به پرسپولیس می‌گوید و همزمان وکیلش (به عنوان نماینده تام الاختیار و از زبان او) این تعابیر را متعلق به دهه 60 می‌داند، کمی بعد به بهانه عدم دریافت مطالبات اقدام به فسخ قرارداد می‌کند و پای میز مذاکره با رقیب هم می‌نشیند. در نهایت بعد از کمی بازی با روان جامعه به پرسپولیس برمی‌گردد و در پایان فصل دوباره همان نمایش را شروع می‌کند. حالا این را هم در نظر بگیرید که منابع خبری می‌گویند بیرانوند بابت فصلی که گذشت از پرسپولیس طلب ندارد و علت فسخ قراردادش مبلغ 300 میلیون طلب متعلق به دو فصل پیش است! دریافت مطالبات حق بدیهی بیرانوند است اما تنها تعبیری که از این گفتار و رفتار او در وصف پرسپولیس می‌توان داشت این است که ارزش طلب 300 میلیونی بیشتر از عشق به پیراهن پرسپولیس است!

 

شاید اذهان عمومی درگیر این سوال باشد که چطور بازیکنی که در حرف و عملش برای عشق به پرسپولیس اینقدر تناقض وجود دارد، همچنان باید مورد حمایت گروهی از هواداران باقی بماند؟ چطور بازیکنی که شأن خودش را از بزرگان باشگاه بیشتر می‌داند و حتی به جدال لفظی با آنها می‌پردازد می‌تواند کماکان محبوب باقی بماند؟ آیا شاخصه‌های مقبولیت برای فوتبال دوستان ایرانی تغییر کرده؟

 

هر چه بود و هست واقعیت امروز به ما می‌گوید شاید روزگاری شنیدن داستان زندگی علیرضا بیرانوند یک تراژدی قابل تامل برای همه بود اما او آنقدر درباره خودش دچار اشتباه شد که حالا رفتارهایش نقابی نخ نما و کمدی بر چهره‌اش زده است.