هنر تیم بستن، فرق سپاهان و تراکتور با استقلال و پرسپولیس/ قرمزها خوشحال باشند که ترابی هوس تغییرفنی کرد!

تمام فوتبالی‌ها این جمله را شنیدند که می‌گویند: نیمی از مسیر موفقیت و قهرمانی یک تیم در فصل نقل و انتقالات طی می‌شود. اگر شما در این فصل بتوانید تیم خوبی را جمع و جور کنید، برای هر پست مهره‌های مناسب و یک نیمکت قوی تدارک ببینید، نیمی از راه موفقیت را پیموده‌اید.

اما هر سکه دو رو دارد و این حقیقت نیز می‌تواند مثل یک شمشیر دولبه عمل کند. اگر شما در فصل نقل و انتقالات نتوانید تیم خوبی جمع و جور کنید، در واقع تیشه به ریشه خود زده‌اید و هیچ مربی با هیچ میزان از تجربه و توانایی نمی‌تواند از یک مجموعه ناهمگن تیمی موفق بسازد.

حالا با این توضیح به فصل نقل و انتقالات خودمان نگاه کنید؛ سپاهان به سراغ یک سری جوان لایق و شایسته رفته و با پرداخت‌های تقریباً هم اندازه، جوی برای رقابت ایجاد کرده که مسلماً به موفقیت این تیم کمک خواهد کرد.

تراکتور در مسیر برعکس به سراغ ستاره‌های اسم و رسم‌دار و پا به سن گذاشته رفته اما آنها هم اصل اول تیمداری - یعنی فاصله کم بین دستمزد ستاره‌ها - را رعایت کرده‌اند. یعنی بزرگترین عامل تفرقه و زمین خوردن تیم را از همین ابتدا از بین برده‌اند.

اما حالا نگاه کنید به دو تیم بزرگ پایتخت که با جمعیت میلیونی هوادارانشان بیشترین پتانسیل را برای به حاشیه رفتن دارند، همان جمعیتی که از جنبه مثبت می‌تواند به موفقیت تیم - حتی با داشتن بازیکنان ضعیف‌تر - کمک کند.

پرسپولیس به اعتراف رضا درویش حاضر شده ۳۵ میلیارد تومان به مهدی ترابی بدهد. تیمی که باز به گفته خود درویش بسیاری ستاره‌ها را به این دلیل از دست داد که حاضر نبود یک ریال بیشتر از ۲۰ میلیارد سقف باشگاه به آنها بپردازد.

البته خود رضا درویش می‌گوید که برای ترابی استثنا قائل شده اما سوال اینجاست که این استثنا به چه دلیل است؟ اگر بحث بازی ملی باشد که بیرانوند و کنعانی زادگان بیشتر از ترابی بازی ملی دارند. اگر به تاثیرگذاری در نتایج باشد که اورونوف به مراتب موثرتر از ترابی بود. اگر به سن و سابقه باشد که عالیشاه، سروش رفیعی و وحید امیری با تجربه‌تر و قدیمی‌تر هستند. خلاصه به چه دلیل باید ۱۵ میلیارد فاصله بین مهدی ترابی با بقیه ایجاد می‌شد؟

در استقلال و پرسپولیس هیچ خبری پنهان نمی‌ماند و می‌بینید که هنوز فصل شروع نشده رقم قرارداد همه بازیکنان به گوش همه رسیده است.  در صورت ماندن ترابی و اگر ایشان فکر تغییر فنی و تاکتیکی (!) نمی‌افتاد، کدام مربی می‌توانست این تیم به هم ریخته را جمع کند؟ به نظر شما دیگر کسی در این پرسپولیس بازی می‌کرد؟

و حالا نگاه کنید به استقلال که به رامین رضاییان عددی افسانه‌ای پرداخته که هنوز فصل آغاز نشده و بازیکنان تمدید نکرده‌اند، باعث اختلافات عجیب و غریبی شده است. صالح حردانی با شنیدن رقم جذب میلاد زکی‌پور گذاشت و رفت و آنها هم که پیشنهاد خوبی ندارند و به اجبار مانده‌اند، شک نکنید که دیگر بازی نخواهند کرد!

روزبه چشمی با شرط و شروط تمدید کرد و سید حسین حسینی هنوز تمدید نکرده، او که قرارداد دارد و طبق آن باید ۱۵ میلیارد بگیرد و به حق معترض است که من هم ملی پوش هستم، من هم مثل رضاییان فصل قبل بهترین بازیکن تیمم بودم و تازه ما دوم شدیم و من کاپیتان استقلال بودم، چرا باید کمتر از یک سوم او دستمزد بگیرم؟

جواد نکونام که هیچ، خود گواردیولا هم نمی‌تواند این استقلال را جمع کند! تا بار دیگر ثابت شود که داشتن مدیران پولدار اما نابلد در فوتبال درست به اندازه بی‌پولی خطرناک است و به تیم‌ها لطمه می‌زند!