با توجه به همزمانی این سفر با تحولات داغ منطقه بسیاری بر این باورند که این سفر و گفتگوهای مربوط به آن از سه موضوع نمی تواند خارج باشد:
1- این سفر با هدف کاهش تنش بین ایران و آمریکا انجام شده و نخست ویر عراق در این راه می کوشد تا با ارتباط شایسته ای که خود با تهران دارد ایران را به آرامش و راه حل های مسالمت آمیز دعوت کند البته در این راه هم علاقه دولت عراق و هم تمایل واشنگتن از قبل اعلام شده بود.
2- برخی براین باورند که در چالش اخیر نفتکش ها میان تهران و لندن مقامات انگلیس با توجه به پیچیدگی و در هم تنیده شدن برخی امور با رایزنی های سیاسی فیمابین در تلاشند تا از روابط حسنه عراق جهت حل موضوع و یافتن یک راه حل کم هزینه استفاده کنند و به همین جهت عبدالمهدی پیشنهاداتی به تهران اورده است.
3- رقابت های پیدا و پنهان ایران و عربستان و ادبیات سخیف مقامات ریاض درباره نقش افرینی کشورمان در تحولات منطقه شرایط سختی را برای برخی بحرانها همانند یمن و سوریه و... فراهم ساخته تاآنجا که مقامات عراقی ابراز تمایل خود را برای یافتن راهکارهای دیپلماتیک در راستای حل اختلافات موجود اعلام کردند و لذا بغداد در تلاش است تا در سایه این سفر، گره رقابت نافرجام ریاض در خاورمیانه را که به مرحله حیثیتی رسیده ،بگونه ای مدیریت و به سرانجام رضایت بخشی برساند.
سخن آخر: اگرچه این سه موضوع هر یک به اندازه ای اهمیت دارد که بتواند دستور سفر نخست وزیر عراق به تهران باشد ولی به نظر میرسد پیام ناگفته این حضور را باید در اجلاس آتی همسایگان عراق یافت آنجایی که مقامات بغداد بویژه عبدالمهدی در تلاش است تا با محوریت تلاش های دیپلماتیک همه این موارد را در ان اجلاس به نتایج مفید و قابل دسترس برساند باید منتظر ماند و دید ایا عراق و بویژه نخست وزیر این کشور توان چنین کاری را دارد یا نه که البته برخی تحرکات ماههای گذشته از نتایج مثبت چنین توانی توسط عادل عبدالمهدی و همراهانش حکایت می کند.
