پرسپولیس؛ تیمی با استراتژیهای جدید

پرسپولیس؛ تیمی با استراتژیهای جدید
پرسپولیس با برانکو روزهای درخشانی را سپری میکند و نمیخواست با شکست در
دربی روند رو به رشد این تیم متوقف شود. به همین دلیل در تمامی دقایق بازی
بازیکنان این تیم با هوشیاری خاصی بازی میکردند. فصل گذشته پرسپولیس در
مقابل تیمهایی که تنها دفاع میکردند در دقایق پایانی بازی را واگذار
میکرد اما در فصل جدید برانکو به خوبی این مشکل را برطرف کرده است. از
هجوم همهجانبه پرسپولیس که در نهایت موجب میشد تا خط دفاعی این تیم در
ضدحملات ضربهپذیر باشد خبری نیست. برانکو امسال با سیاستی خاص تنها به
دنبال نتیجهگیری است و کمتر بازی احساسی از پرسپولیس میبینیم. همین
موضوع نشان از تغییرات مثبت و رفتارحرفهای است که برانکو به خوبی در حال
اجراکردن آن در فوتبال ایران است. در استراتژی جدید پرسپولیس کامیابینیا
در زمانهایی که پرسپولیس کاملاً در حمله است سعی میکند در جلوی خط دفاعی
باقی بماند تا با توپگیری خاص خود مانع از ضدحملات حریفان شود. در
فوتبال برای جلوگیری از ضدحملات حریف حضور ۴ مدافع ضروری است و در این
بازی کامیابینیا به همراه یکی از مدافعان کناری و جلال حسینی و همینطور
محمد انصاری همواره در خط دفاعی باقی میماندند و اجازه نمیدادند تا
استقلال در ضدحملات صاحب موقعیت شود. مهمترین نقطه ضعف پرسپولیس در دربی
خط میانی این تیم بود. محسن مسلمان به رغم بازی درخشانش در نیمه اول در
نیمه دوم تا حدودی از جریان بازی خارج شده بود. فرشاد احمدزاده و امید
عالیشاه که همواره با حرکات تکنیکی و بازیهای ترکیبی به همراه مسلمان
جریان بازی را در میانه میدان در اختیار میگرفتند کمتر در این بازی صاحب
توپ شدند. عالیشاه نیمه دوم تا حدودی مؤثرتر بود اما احمدزاده تا به انتها
کم فروغ و سردرگم بازی میکرد. در حالی که علیپور با جنگدگی و تحرک
دیدنیاش سعی داشت فضای لازم را در اختیار طارمی قرار دهد اما طارمی کند و
بیدقت عمل میکرد. در نیمه اول و در حالی که طارمی میتوانست تنها با
ضربهای ساده از داخل شش قدم دروازه استقلال را باز کند اما با بیدقتی توپ
را به اوت زد. در بازیهای حساس دربی کمتر موقعیتهای این چنینی نصیب
بازیکنان میشود و طارمی به عنوان بازیکنی ملیپوش نباید به راحتی چنین
موقعیتهای را از دست بدهد.
استقلال؛ بدون نقص در ساختار تدافعی
استقلال در بحرانیترین زمان ممکن باید با رقیب دیرینهاش روبهرو میشد.
نتایج ضعیف استقلال موجب نگرانی بیشتر هواداران این تیم شده بود اما
مهمترین نقطه قوت استقلال در این بازی بسته نگه داشتن دروازهاش در فصل
جدید است. در پنج هفته گذشته خط دفاعی و دروازهبان استقلال نمره قبولی
نگرفته بودند اما با درخشش مجید حسینی در مرکز دفاع و فرشید اسماعیلی در
میانه میدان توانستند برای اولین بار دروازه خود را بسته نگه دارند. حسینی
به رغم جوانی با بازیخوانی و هوش سرشار خود به خوبی طارمی را از جریان بازی
خارج کرد و در بیشتر زمانهای بازی با اعتماد به نفسی دیدنی رهبر خط دفاعی
استقلال بود. در کنار حسینی، فرشید باقری یکی دیگر از بازیکنان تأثیرگذار
استقلال بود که توانست با حضور خوب خود در جلوی خط دفاعی مانع ارتباط
هافبکهای پرسپولیس با مهاجمان شود. مهمترین موضوع در سیستم دفاعی استقلال
شکل نسبتاً منظم این تیم در زمان دفاع بود. بازیکنان استقلال در نیمه اول
با عقبنشینی در زمین خودی کمتر به پرسپولیس فضا میدادند اما در ابتدای
نیمه دوم تغییر تاکتیک دادند و با پرسینگ در زمین پرسپولیس که با حمایت خوب
خط هافبک و دفاع همراه بود تا حدودی جریان بازی را در اختیار گرفتند.
مهمترین ضعف استقلال عدم هماهنگی از دفاع به حمله بود. در حالی که این تیم
در دفاع با برنامه و منظم بازی میکرد اما در حملات کند و تا حدودی
بیبرنامه بود. استقلال به آنچه میخواست رسید و با گرفتن یک امتیاز حساس
تا حدودی توانست نتیجهگیریهای نه چندان خوب خود را جبران کند. پرسپولیس
نیز با امتیاز این بازی هم امتیاز با تراکتور همچنان در صدر قرار دارد و با
خیالی آسوده و با دوری از استرس و تنش ناشی از عدم نتیجهگیری احتمالی در
دربی به روند رو به رشد خود ادامه میدهد.