اتفاقی بزرگ در جشنواره تئاتر فجر؛ خبرنگارانی برای تمام فصول

لطفاً کتابِ «سرگذشت بِن بردلی» را بخوانید! این کتاب روایتی از زندگیِ بن بردلی است که روزگاری روزنامه‌فروش بوده و بعدها در مسیر روزنامه‌نگاری قرار می‌گیرد و با طی کردنِ پله‌های ترقی تا سردبیریِ روزنامه معروفِ واشنگتن پُست پیش می‌رود. اسناد مربوط به ماجرای واترگیت در دورانِ سردبیریِ بن در واشنگتن پُست منتشر شد.

این کتاب با ارائه‌ی نمونه‌ای واقعی به ما یادآوری می‌کند که با تلاش و ممارست و پشتکار می‌توان مسیری حرفه‌ای را پیش رفت و به قله رسید. البته که تا قُله رفتن در بستری رخ خواهد داد که شایسته سالاری با استانداردهای بالایی جریان داشته باشد. بن بردلی در امریکا توانست با پشتکار و زحمت و فعالیتِ حرفه‌ای، از روزنامه‌فروشی به روزنامه‌نگاری و در ادامه به سردبیریِ یکی از مهمترین رسانه‌های جهان برسد.

در ایران اما ماجرا متفاوت است و مسیر آنقدرها هم هموار نیست؛ در اینجا نمی‌خواهیم به این ناهمواری‌ها و تفاوت‌ها بپردازیم.

چه بسیارند افرادی که در سال‌های گذشته وارد عرصه رسانه شده‌ و خیلی زود مسیرشان را به سمتِ اهدافی دیگر تغییر داده‌اند و از این وادی فاصله گرفته‌اند. جالب اینکه اوضاع در عرصه خبرنگاریِ هنری و فرهنگی اسفبارتر از دیگر حوزه‌هاست.

شاید به جرات بتوان گفت که کم‌تقاضاترین حوزه خبری در عرصه رسانه، همین حوزه‌ی هنر است؛ حوزه‌هایی مانند موسیقی، تئاتر و تجسمی؛ بخش‌هایی هستند که در یک دهه‌ گذشته خبرنگاران بسیاری واردش شده‌اند و خیلی زود آن را ترک کرده‌اند. برخی هم آمدند و به دنبال اهداف دیگری بودند و مجبور به ترکِ این حوزه‌ها شدند.

از سوی دیگر انگشت‌شمارند خبرنگارانی که در این حوزه‌ها ورود کرده‌ و ماندگار شده‌اند. آنها که ماندگار شدند، بی‌شک عاشقانِ رسانه و عاشقانِ حقیقِ هنر هستند.

چه بسیارند هنرمندانی که از نردبانِ همین خبرنگاران به قله‌های شهرت رسیدند. آنها با قلم‌شان همواره در راستای اعتلای هنر گام برداشتند و از بس که سالم و سلامت کار کردند، کسی نتوانست آنها را زمین بزند یا خللی در کارشان ایجاد کند. مگر می‌شود بیش از یک دهه در عرصه تئاتر، موسیقی، هنرهای تجسمی و حتی سینما قلم زد و دشمنانت نتوانند گزندی بر تو وارد کنند!

شب گذشته و در اختتامیه چهل و سومین جشنواره تئاتر فجر، دو تن از خبرنگارانِ تاثیرگذار و قدیمیِ حوزه تئاتر مورد تجلیل قرار گرفتند. آنها خبرنگارانی هستند که قدمتی بیش از یک دهه در حوزه تئاتر دارند و البته همچنان فعال هستند. در رسانه‌هایی مهم قلم می‌زنند و در کارشان پشتکار و استمرار داشته‌اند.

تقریباً در حوزه تئاتر کسی نیست که فریبرز دارایی و ندا آل طیب را نشناسد. آنها از معدود خبرنگارانی هستند که در عرصه هنر فعالیتی مستمر داشته‌اند؛ نرفته‌اند و باز برگردند؛ بوده‌اند و کارشان را پیگیرانه دنبال کرده‌اند.

در جریان برگزاری اختتامیه چهل و سومین جشنواره تئاتر فجر و در بخشی ویژه برای اهالی رسانه؛ فریبرز دارایی و ندا آل طیب در حالی که مشغول تهیه گزارشِ اختتامیه بودند با صحنه متحرکت تالار وحدت از زیر زمین بالا آمدند. این نخستین بار بود که چنین ویژه و با احترام از دو خبرنگارِ با سابقه حوزه تئاتر تقدیر می‌شد.

متاسفانه در سال‌های گذشته و در رویدادهای مختلفِ هنری، هرگز جایگاه و قدر و منزلتِ چنین خبرنگارانی به درستی رعایت نمی‌شد. امسال اما مسئولان برگزاریِ جشنواره تئاتر فجر، بزرگداشتی شایسته برای دو تن از خبرنگارانِ قدیمیِ عرصه تئاتر برگزار کردند؛ این نشان از نگاهی حرفه‌ای، دقیق و به دور از تعصب‌ها و غرض‌ورزی‌ها دارد.

برای تقدیر از دارایی و آل طیب، رضا کیانیان روی صحنه آمد.
کیانیان به عنوان یکی از بزرگانِ تئاتر و سینما، به خوبی جایگاه این خبرنگاران را می‌دانست. کیانیان آمد و برای آنها سنگ تمام گذاشت.

فریبرز دارایی هنگامِ تقدیر شدن هم دفاع از تئاتر را رها نکرد و در سخنانی کوتاه گفت: امیدوارم مسئولان تصمیم گیرنده به تئاتر ایمان و باور پیدا کنند و بدانند این هنر چقدر اثرگذار است. تفاوت بین سینما و تئاتر از نگاه مدیران خیلی زیاد است.

این اتفاق نشان داد که می‌توان غرض‌ورزی‌ها را کنار گذاشت و دوستانه و عاقلانه همه چیز را دید. کسانی که برای هنر این سرزمین تلاش می‌کنند، در هر جایگاهی که هستند، باید به آنها ارج نهاد. باید قدرشان را دانست. حال آنکه رسانه یکی از پراهمیت‌ترین ارکان در عرصه هنر است.

انتهای پیام/